Η «Ωκεανίς» άφησε ανοιχτές πληγές στη δυτική Κρήτη, δοκίμασε τις αντοχές των υπηρεσιών πολιτικής προστασίας και …ξεγύμνωσε τις δομές πρόληψης απέναντι σε ακραία καιρικά φαινόμενα.
Ο απολογισμός είναι θλιβερός. Ένας άνθρωπος νεκρός, ολόκληρα χωριά απομονωμένα, ανυπολόγιστες καταστροφές σε υποδομές και πρωτογενή τομέα.
Σύμφωνοι, τα φαινόμενα ήταν πρωτοφανή. Σύμφωνοι, η Κρήτη δεν είναι … μαθημένη σε τέτοιου τύπου κακοκαιρίες. Σύμφωνοι, ο όγκος των βροχοπτώσεων σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα διεκδικεί πανευρωπαϊκό ρεκόρ.
Για αυτές τις περιπτώσεις όμως, τις ακραίες, τις πρωτοφανείς, αυτές που είναι σπάνιες, δεν σχεδιάζονται τα μέτρα πρόληψης;
Υποτίθεται, ότι ο στρατηγικός σχεδιασμός πρόληψης τα αρμόδιων αρχών και υπηρεσιών δεν γίνεται για συνθήκες … δωματίου αλλά για την αντιμετώπιση ακραίων φαινομένων, όπως αυτών που σημειώθηκαν στα Χανιά.
Μάλλον κάτι θα πρέπει να πήγε στραβά για τα γεφύρια που κατέρρευσαν, για τους δρόμους που καταστράφηκαν, για τους καταρράκτες που ξεπρόβαλαν ακόμα και κατά μήκος του ΒΟΑΚ, για τις δεκάδες κατολισθήσεις …
Ας αναλογιστούμε πόσα πράγματα που μπορούσαμε να είχαμε κάνει ή να είχαμε αποφύγει αν η Κρήτη είχε στη διάθεσή της αυτά τα 100 με 150 εκατομμύρια ευρώ που θα χρειαστούν για την αποκατάσταση των καταστροφών.
Πολύ φοβάμαι όμως ότι το πρόβλημα δεν αφορά στις πιστώσεις αλλά στον σχεδιασμό, γιατί οι παρεμβάσεις ενίσχυσης του οδοστρώματος, τα έργα αντιστήριξης, οι μελέτες αποκατάστασης κ.ο.κ δεν αποτελούν «βιτρίνα» και δεν ήταν διαχρονικά στις προτεραιότητες ούτε των τοπικών φορέων αλλά ούτε και της ίδιας της κοινωνίας.