Δισεκατομμύρια τζιτζίκια αρχίζουν να εμφανίζονται σε όλο το νότιο και μεσοδυτικό τμήμα των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής σε ένα σπάνιο γεγονός «διπλής γέννας».
Δύο διαφορετικές γενιές τζιτζικιών – η μία που ζει με 13ετή κύκλο και η άλλη που ζει με 17ετή κύκλο – θα βγουν ταυτόχρονα από το υπέδαφος σε ένα σπάνιο, συγχρονισμένο γεγονός που συνέβη για τελευταία φορά το 1803.
Αυτοί οι τύποι τζιτζικιών περνούν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους υπόγεια όπου τρέφονται με τις ρίζες των δέντρων. Μετά από 13 χρόνια ή 17 χρόνια, ανάλογα με τη γενιά τους, τα τζιτζίκια βγαίνουν στην επιφάνεια για να ωριμάσουν και να εμπλακούν σε μια πολύμηνη, θορυβώδη αναζήτηση συντρόφου.
Τα έντομα εκπέμπουν ένα ψηλό βουητό, ή τραγούδι ζευγαρώματος, που μπορεί να φτάσει μέχρι και τα 100 ντεσιμπέλ – που ισοδυναμεί περίπου με τον ήχο μιας μοτοσικλέτας ή ενός κομπρεσέρ.
