Μοιάζει με το παράδοξο του Επιμενίδη: Κατά τον Επιμενίδη όλοι οι Κρητικοί ήταν ψεύτες.
Επειδή όμως κι εκείνος ήταν Κρητικός και εκείνος ψεύδονταν,
οπότε οι Κρητικοί δεν ήταν ψεύτες.
Αν όμως οι Κρητικοί δεν ήταν ψεύτες,πάει να πει πως ο Επιμενίδης είπε την αλήθεια,
άρα οι Κρητικοί ήταν ψεύτες και άντε πάλι απ’την αρχή…
Κάτι παρόμοιο ζούμε τις τελευταίες ώρες με το θέμα
του Κόμματος Κασιδιάρη και του κατά πόσο πρέπει ή όχι να κηρυχθεί παράνομο.
Το κόμμα αυτό δεν είναι δημοκρατικό και πρέπει να απαγορευτεί, αν όμως η δημοκρατία απαγορεύει ιδέες και πολιτικές θέσεις που δεν συμφωνούν με την ίδια,είναι όντως δημοκρατία;
Αφού και τα μη δημοκρατικά καθεστώτα το ίδιο κάνουν:Απαγορεύουν τον πολιτικό λόγο εκείνων που είναι εκτός της δικής τους γραμμής.
Παράδοξο.
Στα δικά μας τώρα,υπάρχει προσπάθεια από πλευράς του ίδιου του εγχώριου πολιτικού συστήματος να μείνουν εκτός εκλογικής διαδικασίας κόμματα που προέρχονται
από τον εθνικιστικό χώρο. Για ψηφοθηρικούς λόγους της ΝΔ, ίσως.
Μπορεί όμως και για την αυτοσυντήρηση του ίδιου το συστήματος,αφού πρόκειται να πάμε σε κυβερνήσεις συνεργασίας και εκείνοι που θα μείνουν εκτός συγκυβέρνησης θα μαζέψουν τις ψήφους της δυσαρέσκειας στις μεθεπόμενες εκλογές.Δε θέλουμε να είναι κάποιοι που δε συνεργάζονται.
Ο κομματικός χάρτης της Μεταπολίτευσης
Να πούμε κάπου εδώ ότι στη χώρα μας ήμασταν τυχεροί που έχουμε μια δημοκρατία
από το ’74 και μετά, όπου εκφράζονταν όλες οι πολιτικές ιδεολογίες, χωρίς εξαιρέσεις
και αστερίσκους. Για σχεδόν μισό αιώνα κατέβαιναν κανονικά στις εκλογές από το ΚΚΕ και την Ανταρσύα μέχρι την Χρυσή Αυγή από την άλλη πλευρά ή την ΕΠΕΝ παλιότερα. Αυτό δεν μπορούμε να πούμε ότι ήταν κάτι το δεδομένο στις υπόλοιπες δυτικές δημοκρατίες.
Στη Γερμανία και την Ιταλία για παράδειγμα, λόγω του γνωστού παρελθόντος των χωρών, κόμματα απροκάλυπτα ναζιστικά ή φασιστικά
απαγορεύονται δια ροπάλου ακόμη και να υπάρχουν.
Αντίστοιχα σε αρκετές νέες δημοκρατίες που προέκυψαν μετά την πτώση του κομουνισμού
στην ανατολική Ευρώπη, κόμματα που χρησιμοποιούν γλώσσα και σύμβολα των κομμουνιστικών καθεστώτων, είναι ακόμη και σήμερα παράνομα.
Στη μεταδικτατορική Ελλάδα αντίθετα όλες οι πολιτικές ιδεολογίες επιτρέπονταν να εκφράζονται ζητώντας την ψήφο του λαού στις εκλογές και αυτό ήταν πραγματικά κάτι
που έδινε μια αίγλη στο πολιτικό μας σύστημα,που τόσο μας αρέσει να κατηγορούμε.
Μέχρι που ήρθαν τα μνημόνια.
Μετά τα Μνημόνια
Το πολιτικό σκηνικό μετά την κατάρρευση της μεσαίας τάξης της χώρας μας λόγω των μνημονίων,δημιούργησε συνθήκες ανόδου κομμάτων και πολιτικών ιδεολογιών που βρίσκονταν εκτός κεντρικής πολιτικής σκηνής.
Ποιος περίμενε η Ανανεωτική Αριστερά να γίνει κυβέρνηση και πυλώνας
του δικομματισμού; Ποιος περίμενε ότι μη φιλοαμερικανικά κόμματα (ΑνΕλ) θα έπαιζαν ρόλο στην κεντρική πολιτική σκηνή της Ελλάδας;
Και μη μου πείτε ότι κάτι τέτοιο είχε ξανασυμβεί με τον αμερικανό πολίτη Αντρέα Παπανδρέου τη δεκαετία του ’80 γιατί είναι αστείο και μόνο που το λέμε…
Στο πλαίσιο αυτό και στις ιδιαίτερες συνθήκες της τελευταίας 10-15ετιας
το ίδιο το σύστημα άρχισε να πετσοκόβει την παραδειγματική ελευθερία
εκλογικής έκφρασης που είχε από το ’74 και μέχρι τότε,
με πρώτο θύμα αυτής της ιστορίας την Χρυσή Αυγή και όσους προέρχονται από εκείνη.
Όσοι πανηγυρίζουν τώρα θα πρέπει απλά να σκεφτούν λίγο πιο πέρα από το προφανές:
Τι θα γίνει αν πάρει τα πάνω του,ας πούμε,το ΚΚΕ;
Αν πιάσει διψήφιο ποσοστό και με δεδομένο ότι ούτε ήταν και ούτε ποτέ πρόκειται να γίνει Σύριζα της…οπίσθιας κυβίστησης,για να συνεργαστεί σε πολυκομματικά κυβερνητικά σχήματα;
Ή αν μπει στη Βουλή ο Ανταρσύα και δεν βγαίνουν μετά τα κουκιά για κυβέρνηση συνεργασίας;
Πιστεύει κανείς ότι το προηγούμενο της απαγόρευσης των μη συνεργάσιμων
εθνικιστικών κομμάτων,δε θα χρησιμεύσει και για άλλα μη συνεργάσιμα κόμματα,διαφορετικών χώρων;
Η δημοκρατία δεν είναι δημοκρατία αν “μπανάρει”/κόβει δια νόμου κόμματα και πολιτικός χώρους.
Το μπαν πρέπει να το ρίχνει ο ίδιος ο λαός και ο δικός μας λαός το έχει κάνει επανειλημμένα
με τον συγκεκριμένο πολιτικό χώρο.
Από την άλλη το ίδιο το σύστημα που έχει όλα τα μέσα για να κοντύνει ή να ψηλώσει
κόμματα και πολιτικούς,τώρα με το κόμμα Κασιδιάρη στην πραγματικότητα
το μόνο που του κάνει,είναι διαφήμιση.