Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, μίλησε σε μια μεγάλη συγκέντρωση που διοργάνωσε η Τομεακή Επιτροπή Ηρακλείου του ΚΚΕ, με τίτλο: «Από το σύστημα της αδικίας και του πολέμου υπάρχει διέξοδος! Με το ΚΚΕ στον δρόμο της ανατροπής για τον σοσιαλισμό». Από το Ηράκλειο, ο κ. Κουτσούμπας «έριξε αυλαία» της διήμερης περιοδείας του στης Κρήτη.
Η αίθουσα του κινηματοθέατρου «Αστόρια», στο κέντρο του Ηράκλειου, γέμισε από μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, από φίλους και οπαδούς του κόμματος.
Παραβρέθηκαν ο Τηλέμαχος Δημουλάς, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ, ο Σάββας Βασιλειάδης, μέλος της ΚΕ και Γραμματέας της ΚΟ Κρήτης, η Νικολέττα Χριστοδουλοπούλου, μέλος του Γραφείου Περιοχής Κρήτης και Γραμματέας της ΤΕ Ηράκλειου του ΚΚΕ, ο Αλέκος Μαρινάκης, μέλος του Γραφείου Περιοχής Κρήτης του ΚΚΕ και επικεφαλής της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στην Περιφέρεια Κρήτης, ο Νίκος Μανουσάκης, μέλος της Επιτροπής Περιοχής Κρήτης του ΚΚΕ και περιφερειακός σύμβουλος Κρήτης με την «Λαϊκή Συσπείρωση», ο Δημήτρης Βρύσαλης, μέλος της Επιτροπής Περιοχής Κρήτης και Περιφερειακός Σύμβουλος Κρήτης με την «Λαϊκή Συσπείρωση» και ο Μανώλης Συντυχάκης, μέλος της Επιτροπής Περιοχής Κρήτης και βουλευτής Ηρακλείου του ΚΚΕ.
Το άνοιγμα της εκδήλωσης έγινε από την Νικολέττα Χριστοδουλοπούλου, μέλος του Γραφείου Περιοχής Κρήτης του ΚΚΕ και γραμματέα της ΤΕ Ηράκλειου του ΚΚΕ.
Ο Δ. Κουτσούμπας, στην ομιλία του, μεταξύ άλλων, τόνισε :
«Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι,
Και από εδώ, από το Ηράκλειο, θέλουμε να απευθύνουμε ένα ειλικρινές, μαχητικό κάλεσμα συμπόρευσης, αγώνα και αντεπίθεσης, απέναντι στην πολιτική που υλοποιεί η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ, στη βάση των κατευθύνσεων της ΕΕ και των αποφάσεων του ΝΑΤΟ, για την εξυπηρέτηση των αναγκών του μεγάλου κεφαλαίου. Μια πολιτική που στηρίζουν και ξεπλένουν με τη στάση τους όλα τα υπόλοιπα κόμματα του συστήματος.
Τώρα δεν είναι η ώρα της αναμονής, της παθητικότητας και των νέων αυταπατών. Τώρα είναι η ώρα του αγώνα, της οργάνωσης, των σωστών συμπερασμάτων, της πιο πλατιάς συμπόρευσης με το ΚΚΕ. Γιατί, όπως λέει και ο τίτλος της αποψινής μας συγκέντρωσης, από το σύστημα της αδικίας και των πολέμων υπάρχει διέξοδος! Με το ΚΚΕ στον δρόμο της σύγκρουσης και της ανατροπής, για τον Σοσιαλισμό!
Και ναι, μπορούμε να πούμε ότι, κάτω από την επίδραση και της δικής μας προσπάθειας, αυτόν τον δρόμο της σύγκρουσης σήμερα στην Ελλάδα τον βαδίζουν περισσότεροι και πάρα πολλοί ακόμα είναι αυτοί που μπορούν να τον βαδίσουν αύριο, μαζί μας.
Οι συγκλονιστικές απεργιακές συγκεντρώσεις της Τετάρτης σε ολόκληρη τη χώρα, οι τεράστιες αντιιμπεριαλιστικές πορείες της Κυριακής για τα 51 χρόνια από τον ηρωικό ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου, επιβεβαιώνουν αυτό που το ΚΚΕ τονίζει εδώ και καιρό: η πραγματική εργατική-λαϊκή αντιπολίτευση υπάρχει, είναι παρούσα και δυναμώνει.
Το εργατικό – λαϊκό κίνημα είναι η πραγματική αξιωματική αντιπολίτευση στη χώρα. Και τώρα πρέπει να δοθεί αγωνιστική συνέχεια. Να τους στριμώξουμε για τα καλά. Δεν υπάρχει καιρός για χάσιμο, ειδικά όταν οι εξελίξεις στα μέτωπα του ιμπεριαλιστικού πολέμου έχουν πείσει πλέον και τον πιο δύσπιστο για τους κινδύνους στους οποίους μπλέκεται η χώρα και ο λαός μας.
Κινδύνους για τους οποίους πολύ έγκαιρα και υπεύθυνα έχει προειδοποιήσει τον ελληνικό λαό μόνο το ΚΚΕ, όσο οι υπόλοιποι ευθυγραμμίζονται με τη ΝΑΤΟϊκή προπαγάνδα ή κάνουν πως δεν τους βλέπουν.
Με τις εξελίξεις της βδομάδας που πέρασε, είναι προφανές ότι ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος ανάμεσα στο ΝΑΤΟ και την Ρωσία στο έδαφος της Ουκρανίας και της Ρωσίας περνάει σε άλλο επίπεδο κλιμάκωσης και πιθανής γενίκευσης. Όταν, με δημόσιες δηλώσεις, μπαίνουν στο στόχαστρο ακόμα και ενός πιθανού πυρηνικού πολέμου οι υποδομές του ΝΑΤΟ, όπου κι αν αυτές βρίσκονται, δεν μπορεί παρά να σημάνει αγωνιστικός συναγερμός υπέρ της άμεσης απεμπλοκής της χώρας. Για να ξεκουμπιστούν από εδώ αυτά τα ορμητήρια του πολέμου.
Τώρα πρέπει να γίνει υπόθεση συνολικά των εργαζομένων, όλου του λαού και της νεολαίας και εδώ στην Κρήτη, το αίτημα για έξοδο της Ελλάδας από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, για διακοπή κάθε στρατιωτικής βοήθειας στο καθεστώς Ζελένσκι και για κλείσιμο των αμερικανοΝΑΤΟϊκών βάσεων στην Ελλάδα, όπως είναι η βάση της Σούδας, που μετατρέπουν τη χώρα, τις πόλεις μας, την Κρήτη σε στόχο αντιποίνων.
Είναι τεράστιες και ιστορικές οι ευθύνες της κυβέρνησης της ΝΔ που, με τη σύμφωνη γνώμη και την στήριξη και των υπολοίπων κομμάτων του ευρωΝΑΤΟϊκού τόξου, έχει μετατρέψει τη χώρα σε αμερικανοΝΑΤΟϊκό ορμητήριο.
Τους το επαναλαμβάνουμε και από αυτό το βήμα: Δεν έχετε καμία νομιμοποίηση να σέρνετε τον λαό και τη χώρα στο μακελειό του πολέμου για να εξυπηρετήσετε τις ΝΑΤΟϊκές δεσμεύσεις και τα συμφέροντα των Ελλήνων καπιταλιστών, που προσδοκούν νέα μεγάλα κέρδη από τον πόλεμο και τις καταστροφές που αυτός προκαλεί.
Τώρα, λοιπόν, απ’ άκρη σ’ άκρη της χώρας πρέπει να ακουστεί ακόμα πιο δυνατά το σύνθημα “Έξω η Ελλάδα απ’ του πολέμου τα σφαγεία!”.
Φίλες και φίλοι,
Είναι προφανές ότι η δυσαρέσκεια που μεγαλώνει στον λαό μας από την πολιτική της κυβέρνησης, από την ακρίβεια, την ενεργειακή φτώχεια, από την οριακή κατάσταση στην υγεία, την παιδεία, τις υποδομές, από την γενικευμένη ανασφάλεια λόγω και της πολεμικής εμπλοκής, πυροδοτεί διεργασίες αναμόρφωσης του σάπιου αστικού πολιτικού συστήματος και σενάρια επόμενης ημέρας.
Μέχρι τώρα, αυτές οι διεργασίες αφορούσαν τα κόμματα της αμαρτωλής σοσιαλδημοκρατίας, το ΠΑΣΟΚ, τον ΣΥΡΙΖΑ και τα δικά τους πολιτικά αδιέξοδα, τώρα όλα τα παραπάνω επιδρούν και στην κυβέρνηση και το κόμμα της ΝΔ.
Είναι προφανές επίσης ότι αυτή η ανακατωσούρα στο αστικό πολιτικό σύστημα δεν είναι άσχετη από τις διεθνείς εξελίξεις, τους ανταγωνισμούς που οξύνονται στο έπακρο, όταν βλέπουμε ότι αυτές οι αντιθέσεις επηρεάζουν πολύ ισχυρότερες καπιταλιστικές χώρες, όπως οι ΗΠΑ και η Γερμανία.
Ούτε φυσικά είναι άσχετες από τις εξελίξεις στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και το Κυπριακό, με το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ να σπρώχνουν σε λύσεις συνδιαχείρισης στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.
Αυτό βέβαια, το κρύβουν τόσο οι ένθερμοι κυβερνητικοί – και όχι μόνο – οπαδοί του ελληνοτουρκικών διαπραγματεύσεων και των “ήρεμων νερών”, όσο και εκείνοι που σπεύδουν να διαχωρίσουν τη θέση τους για να μην φορτωθούν το κόστος των οδυνηρών συμβιβασμών που προετοιμάζονται. Και από τους μεν και από τους δε, κουβέντα για το ΝΑΤΟ δεν θα ακούσουμε, παρά μόνο διαφωνίες για τα ανταλλάγματα και το μέγεθος της λείας που πρέπει να διεκδικήσει η ελληνική αστική τάξη.
Αυτές οι διεργασίες αναμόρφωσης βλέπουμε να εξελίσσονται τώρα, και με την εμφάνιση και πριμοδότηση νέων σχημάτων για να λειτουργήσουν ως πολιτική και κυβερνητική εφεδρεία, αν χρειαστεί, αλλά και με την αναβάπτιση παλιών. Άλλωστε το rebranding φοριέται πολύ τώρα τελευταία. Βέβαια, όπως και να το ονομάσουν, η ουσία παραμένει ίδια, αφού εδώ μιλάμε για κανονική προσπάθεια αναπαλαίωσης και μάλιστα κακοσχεδιασμένη.
Από τις κινήσεις του κ. Σαμαρά και άλλων δυνάμεων προερχόμενων από την ΝΔ που κυβερνούσαν μέχρι πριν 10 χρόνια και μας φόρτωσαν τις αντιλαϊκές πολιτικές της περιόδου 2012-2015, μέχρι το ΠΑΣΟΚ που εκείνη την περίοδο συγκυβερνούσε με τη ΝΔ, έχοντας μάλιστα ως γραμματέα του κόμματος τον νυν πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, τον κ. Ανδρουλάκη.
Βγάζει μάτι, άλλωστε, η προσπάθεια κέντρων του συστήματος, οικονομικών παραγόντων, Μέσων Ενημέρωσης και δημοσκοπικών εταιριών να φουσκώσουν το ΠΑΣΟΚ για να πάρει τη θέση της βολικής αντιπολίτευσης του ΣΥΡΙΖΑ, που παραπαίει στον εκφυλισμό και την ανυποληψία. Ακόμη και ο ίδιος ο Μητσοτάκης στη βουλή θέλει να συνομιλεί μόνο με τον κ. Ανδρουλάκη γιατί, βλέπετε, έτσι παίζεται το διπολικό παιχνίδι.
Θέλει βέβαια πολλή προσπάθεια και δεν είναι δεδομένο ότι θα καταφέρουν να το ξεπλύνουν στα μάτια του λαού, αφού δεν πέρασαν δα και αιώνες από τότε που, μαζί με τη ΝΔ και τους ακροδεξιούς του Καρατζαφέρη, μείωνε μισθούς και συντάξεις, καταργούσε συλλογικές συμβάσεις εργασίας, έκλεινε νοσοκομεία και τόσα ακόμα, που δεν μας φτάνουν 10 συγκεντρώσεις για να αναφέρουμε.
Είναι τόσο μεγάλη η λίστα των αντιλαϊκών πεπραγμένων αυτού του κόμματος, που δυσκολεύεται να φέρει, έστω για αντιπολιτευτικούς και επικοινωνιακούς λόγους, μια τροπολογία, μια πρόταση στη Βουλή, η οποία να μην συγκρούεται ευθέως με όσα έχει εφαρμόσει ως κυβέρνηση, όπως έγινε με την τροπολογία που κατέθεσαν πρόσφατα για τον κατώτατο μισθό.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτά. Και οι σημερινές θέσεις του ΠΑΣΟΚ, μόνο αντιπολίτευση δεν θυμίζουν, όσο και αν προσπαθούν πολλές φορές να κρύψουν τη συμφωνία τους πίσω από μια υποκριτική καταψήφιση κυβερνητικών νομοθετημάτων. Φέρνει η κυβέρνηση νομοσχέδιο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Συμφωνεί το ΠΑΣΟΚ, αλλά θέλει να καταργηθεί πρώτα το άρθρο 16. Άλλο που δεν ήθελε η ΝΔ. Φέρνει ο Γεωργιάδης τα απογευματινά επί πληρωμή χειρουργεία στα νοσοκομεία, συμφωνεί το ΠΑΣΟΚ, αλλά ζητάει να είναι για συγκεκριμένες κατηγορίες επεμβάσεων. Φέρνει ο Μητσοτάκης την επιστολική ψήφο, συμφωνεί το ΠΑΣΟΚ, αλλά γκρινιάζει που δεν προηγήθηκε διάλογος και αιφνιδιάστηκε.
Για να μην αναφέρουμε τη συμφωνία τους στα πιο μεγάλα, στην “πράσινη” μετάβαση, στο ταμείο ανάκαμψης με τα αντιλαϊκά προαπαιτούμενα, στα “ματωμένα” πλεονάσματα, στους ΝΑΤΟϊκούς εξοπλισμούς και την πολεμική εμπλοκή, στη στροφή στην πολεμική οικονομία. Αυτά δεν μπαίνουν καν στην αντιπαράθεση γιατί θεωρούνται θέσφατα, είναι όμως εκείνα που κατά βάση καθορίζουν όσα ζει σήμερα ο λαός.
Επομένως, δεν έχει καθόλου δίκιο η ΝΔ όταν κατηγορεί το ΠΑΣΟΚ ότι δεν προσφέρει αρκετή συναίνεση, ούτε και το πιστεύει βέβαια, αλλά κάτι πρέπει να πει κι αυτή στους δικούς της ψηφοφόρους. Όσο για τον χαρακτηρισμό περί “πράσινου ΣΥΡΙΖΑ” που του απευθύνει, να θυμίσουμε ότι κάποτε ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε το “ροζ ΠΑΣΟΚ”, ενώ “γαλάζιο ΣΥΡΙΖΑ” αποκαλούν κάποιοι τη ΝΔ.
Η αλήθεια είναι ότι στο “πλυντήριο” της αντιλαϊκής πολιτικής τα τελευταία χρόνια οι αποχρώσεις έχουν ξεβάψει και πλέον δεν τις ξεχωρίζεις εύκολα. Αυτό είναι, άλλωστε, και η πηγή των δυσκολιών τους. Όσοι εδώ και σχεδόν 1,5 χρόνο έψαχναν δήθεν την αντιπολίτευση και δεν τη έβρισκαν, αλλά τη βρήκαν τώρα ξαφνικά, μέσα σε ένα βράδυ, στο ΠΑΣΟΚ, μάλλον δεν ήθελαν να δουν την πραγματική αντιπολίτευση που υπήρχε και υπάρχει.
Και κυρίως δεν θέλουν να τη δουν όλοι εκείνοι που αγανακτούν από την εφαρμοζόμενη πολιτική, αρχίζουν και την αμφισβητούν, όπως και τα κόμματα που την έχουν υλοποιήσει και την υλοποιούν, αρχίζουν, έστω και περιορισμένα ή διστακτικά ακόμα, να ψάχνουν τις λύσεις έξω από τις μέχρι σήμερα επιλογές που μας έφεραν ως εδώ.
Γι’ αυτό και την κρύβουν αυτή την αντιπολίτευση. Γι’ αυτό γίνονται κάθε μέρα, ξανά και ξανά, είδηση οι αποκρουστικές κλωτσοπατινάδες των παραγόντων και παραγοντίσκων του ΣΥΡΙΖΑ, τα μέλη του δίευρου που καλούνται και αυτό το Σαββατοκύριακο να εκλέξουν έναν ακόμα πρόεδρο μεταξύ αυτών που μέχρι πρόσφατα στήριζαν αναφανδόν τον Κασσελάκη και μετά να επιστρέψουν στον καναπέ και στην οθόνη τους, αλλά δεν γίνονται ποτέ είδηση οι εργαζόμενοι που συζητάνε συλλογικά, οργανώνονται στα σωματεία τους, απεργούν και πετυχαίνουν κατακτήσεις. Δεν έγινε είδηση η πανελλαδική συνάντηση της πιο μαζικής, οργανωμένης και μαχητικής δύναμης που υπάρχει σήμερα στο εργατικό κίνημα, του ΠΑΜΕ, με τη συμμετοχή σχεδόν 600 συνδικαλιστικών οργανώσεων από ολόκληρη τη χώρα. Δεν γίνονται ποτέ είδηση οι πολυάριθμες πρωτοβουλίες του ΚΚΕ, μέσα και έξω από τη Βουλή, για κάθε τομέα της κοινωνικής ζωής, για κάθε θέμα που απασχολεί τους εργαζόμενους και τη νεολαία. Ακριβώς γιατί, αυτές αναδεικνύουν ότι σήμερα υπάρχει άλλος δρόμος τον οποίο μπορούμε να βαδίσουμε, κόντρα στα “αυτονόητα” και τον αντιλαϊκό “ρεαλισμό” της κυβέρνησης της ΝΔ, κόντρα στη μαυρίλα και την ατελείωτη σήψη αυτού του συστήματος.
Γιατί αυτό που ενδιαφέρει το σύστημα, σε τελική ανάλυση, δεν είναι γενικά και αόριστα “να υπάρχει αντιπολίτευση στη χώρα”. Είναι να υπάρχει μια αντιπολίτευση που δεν θα αμφισβητεί τις στρατηγικές επιλογές της κυβέρνησης και που σε κρίσιμες στιγμές θα δίνει και συναίνεση.
Αυτό που είδαμε, δηλαδή, την περίοδο της κρίσης και των μνημονίων και που είναι πολύ πιθανόν να το ξαναδούμε στο άμεσο μέλλον, για παράδειγμα σε μια νέα καπιταλιστική οικονομική κρίση, σε μια ακόμα μεγαλύτερη γενίκευση του πολέμου, στο ενδεχόμενο μιας επώδυνης διευθέτησης στα ελληνοτουρκικά.
Έτσι κι αλλιώς, το σύστημα πάντα ενδιαφέρεται να υπάρχουν τουλάχιστον δύο ισχυροί αστικοί πόλοι, ώστε ο ένας να κυβερνά και ο άλλος να απορροφά και να ενσωματώνει τη λαϊκή δυσαρέσκεια που προκαλεί η αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική, να χρησιμεύει ως εναλλακτική κυβερνητική επιλογή για το σύστημα όταν η υπάρχουσα κυβέρνηση δεν μπορεί πια να παίζει αποτελεσματικά τον ρόλο της και να ενσωματώνει λαϊκές δυνάμεις στη στρατηγική του κεφαλαίου.
Βεβαίως, όλη αυτή η προσπάθεια αναπαλαίωσης δείχνει και τις δυσκολίες του συστήματος. Δείχνει την αδυναμία να καλλιεργεί νέες αυταπάτες ή ακόμη κι αν το κάνει, αυτές να “καίγονται” πολύ γρήγορα σε σχέση με το παρελθόν. Και αυτό που είναι πρόβλημα για το σύστημα και τα κόμματα του, για τον λαό είναι πλεονέκτημα, γιατί δίνει δυνατότητες ο ίδιος ο εργατικός-λαϊκός παράγοντας να παρέμβει και να βάλει τη σφραγίδα του στις εξελίξεις.
Οι εργαζόμενοι δεν έχουν κανένα λόγο να κάνουν δικές τους τις αγωνίες του συστήματος για σταθερή και ανεμπόδιστη εφαρμογή της κυρίαρχης πολιτικής με σιωπητήριο στην ταξική πάλη. Αντίθετα, έχουν κάθε λόγο να το στριμώχνουν ακόμα περισσότερο, για να βελτιώνουν τη δική τους θέση, για να γίνουν οι «ρωγμές» του συστήματος μεγάλα «ρήγματα» μέχρι τη συνολική ανατροπή.
Το ΚΚΕ, όσα σχέδια και αν απεργάζονται, δεν πρόκειται να το βάλουν στο χέρι. Ούτε θα το ενσωματώσουν, ούτε θα το λυγίσουν! Θα είναι εδώ, πάντα στην πλευρά του λαού και ποτέ των δυναστών του, να τους αποκαλύπτει, να τους στριμώχνει, να δίνει όλες του τις δυνάμεις για τον σκοπό της ανατροπής τους!
Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι,
Οι προκλητικοί ισχυρισμοί της κυβέρνησης και των επιχειρηματικών ομίλων περί «βελτίωσης της ζωής των εργαζομένων» μέσα από τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας, των επενδύσεων και της κερδοφορίας του κεφαλαίου, τσαλακώνονται κάθε μέρα από τους ίδιους τους όρους ζωής της λαϊκής οικογένειας, αλλά και από τα δικά τους, επίσημα στοιχεία.
Όπου και αν κοιτάξουμε, η ίδια μεγάλη αντίφαση ορθώνεται μπροστά στα μάτια μας. Από τη μία, τα κέρδη ενός μόνο ομίλου της Ενέργειας, της ΔΕΗ ΑΕ, έφτασαν τα 1,35 δισ. ευρώ μέσα σε 9 μήνες, 492% πάνω σε σχέση με δύο χρόνια πριν. Και από την άλλη: Νέες αυξήσεις στην τιμή του ρεύματος για τα λαϊκά νοικοκυριά, που κανείς δεν ξέρει πια πού θα φτάσουν, μετά την εκτόξευση της χονδρικής τις τελευταίες μέρες. Πάνω από το 40% του πληθυσμού αφήνει απλήρωτους 1-2 λογαριασμούς ρεύματος και το 25% δεν μπορεί να ζεστάνει ή να δροσίσει το σπίτι του με επάρκεια.
Πόσα ψέματα είπαν στον λαό όλοι αυτοί οι αγύρτες, οι ντίλερς της “πράσινης” μετάβασης και της “απελευθέρωσης” της αγοράς ενέργειας, που θα έφερνε, δήθεν, φθηνό ρεύμα για όλους, ενεργειακή αυτονομία και σταθερότητα και φυσικά θα έσωζε τον πλανήτη. Θέλουν και να σώσουν τον πλανήτη, βλέπετε, τρομάρα τους, αυτοί που στηρίζουν με χέρια και με πόδια τους πολέμους και όλες τις καταστροφές που φέρνει το κερδοσκοπικό σύστημά τους στους ανθρώπους και στο περιβάλλον που ζούμε. Με αυτά τα ψέματα προώθησαν το “θάψιμο” φθηνών πηγών ενέργειας που έχει σε αφθονία η χώρα μας, όπως είναι ο λιγνίτης, έστειλαν τόσο κόσμο στην ανεργία, οδήγησαν ολόκληρες περιοχές στην ερήμωση.
Ό,τι και αν είπαν κατά καιρούς έχει πάει “κουβά”, αφού βρέξει-χιονίσει η τιμή του ρεύματος, που το έχουν κάνει χρηματιστηριακό προϊόν, όλο και ανεβαίνει. Την ίδια αξία έχουν και οι σημερινές τους υποσχέσεις και αναλύσεις, δηλαδή καμία απολύτως. Από τη μία, αύξηση 400 δισ. ευρώ στις πολεμικές δαπάνες στην ΕΕ, όπως επιτάσσει η στροφή στην πολεμική οικονομία. Και από την άλλη «δεν υπάρχουν λεφτά» για να μονιμοποιηθούν οι εποχικοί πυροσβέστες, για να ενισχυθούν οι δομές στο δημόσιο σύστημα Υγείας με προσωπικό, υποδομές και εξοπλισμό, να ενταχθούν οι υγειονομικοί στα ΒΑΕ.
Αυτά βλέπει και αυτά ζει και ο λαός της Κρήτης και βγαίνει μαζικά στους δρόμους για το ζήτημα της υγείας. Χαιρετίζουμε τις χιλιάδες λαού που συμμετείχαν στο παγκρήτιο συλλαλητήριο εδώ στο Ηράκλειο στις 6 Νοέμβρη με πρωτοπόρους τους μαχόμενους υγειονομικούς, που κι εδώ στην Κρήτη και σε ολόκληρη την Ελλάδα υψώνουν αγωνιστικό ανάστημα απέναντι στα αντιλαϊκά κυβερνητικά σχέδια στο μέτωπο της υγείας.
Όσο κι αν προσπαθεί η κυβέρνηση της ΝΔ και ο Υπουργός Εμπορίας της Υγείας να παρουσιάσει την πραγματικότητα αντεστραμμένη, η εικόνα από τα νοσοκομεία της Κρήτης μιλάει από μόνη της: Σχεδόν το 25% των κλινών ΜΕΘ είναι κλειστές. Πάνω από το 40% χειρουργικών αιθουσών επίσης είναι κλειστές. Πάνω από 9.000 ασθενείς περιμένουν στις λίστες αναμονής των τακτικών χειρουργείων μετά και τη λειτουργία των απογευματινών επί πληρωμή χειρουργείων. Πάνω από 2.900 οργανικές θέσεις είναι κενές στα νοσοκομεία της Κρήτης, δηλαδή το 46% του μόνιμου προσωπικού
Από τη μια, 3,5 δισ. κέρδη για τους τραπεζικούς ομίλους μέσα σε 9 μήνες, 3,3 δισ. τα έσοδά τους μόνο από προμήθειες που χρεώνουν κάθε μέρα των λαό. Και από την άλλη: Ξεσπιτώνουν μονογονεϊκές ή πολύτεκνες οικογένειες, οικογένειες με ΑμΕΑ, πετάνε βιοπαλαιστές έξω από τα μαγαζιά τους. Συνολικά 60.000 – 70.000 σπίτια πάνε για πλειστηριασμό τους επόμενους μήνες.
Και εμείς θα είμαστε εκεί, στο πλάι όσων το παίρνουν απόφαση ότι με τα τέρατα δεν μπορεί κανένας να τα βάλει μόνος του, για να σώσουμε όσα περισσότερα λαϊκά σπίτια μπορούμε – και έχουν σωθεί πολλά μέχρι σήμερα. Αλλά και για να ανοίξουμε με τον αγώνα μας τον δρόμο για να πάψει η στέγη να αποτελεί εμπόρευμα, να γίνει αυτονόητο κατοχυρωμένο δικαίωμα για όλους με ευθύνη της κοινωνίας, του κράτος, όπως πρέπει και υπάρχουν όλες οι δυνατότητες να συμβαίνει τον 21ο αιώνα. Για να έχουν εξασφαλισμένη στέγη όλοι οι φοιτητές και οι φοιτήτριες και να πάψει να αποτελεί ανυπέρβλητο εμπόδιο για τις σπουδές τους, όπως συμβαίνει και εδώ στην Κρήτη, σαν αποτέλεσμα της καπιταλιστικής τουριστικής ανάπτυξης, των σχεδιασμών του κεφαλαίου για το νησί.
Είμαστε και θα είμαστε στην πρώτη γραμμή των αγώνων των γονιών, των εκπαιδευτικών, των μαθητών και εδώ στο Ηράκλειο, για το ζήτημα της σχολικής στέγης. Γιατί δεν δεχόμαστε εν έτει 2024 να κινδυνεύουν οι μαθητές των Ειδικών Σχολείων από κατολίσθηση και να γλιτώνουμε το σοβαρό ατύχημα απλά και μόνο επειδή αυτή συνέβη όταν τα σχολεία ήταν κλειστά. Είναι ντροπή, τα παιδιά μας, και ιδιαίτερα τα παιδιά των Ειδικών Σχολείων αξίζουν καλύτερη αντιμετώπιση και θα την επιβάλουμε σε αυτούς τους ανεύθυνους με τον αγώνα μας. Όπως θα ξέρετε, το ΚΚΕ έφερε για μία ακόμη φορά το συγκεκριμένο ζήτημα και στη Βουλή με Επίκαιρη Ερώτηση του βουλευτή μας στο Ηράκλειο, του Μανώλη Συντυχάκη, με την οποία απαιτούμε να λυθεί, με κρατική ευθύνη και κατεπείγουσες διαδικασίες, το πρόβλημα της άθλιας κτηριακής υποδομής των ειδικών σχολείων.
Οι μεγάλες αντιθέσεις που δημιουργεί η καπιταλιστική ανάπτυξη δεν έχουν, όμως, τελειωμό, ειδικά όταν μιλάμε για τουριστική ανάπτυξη στην Κρήτη που μετρά χιλιάδες τουριστικά κρεβάτια, τεράστια ξενοδοχεία. Και την ίδια ώρα στο Αρκαλοχώρι οι πληγέντες εργαζόμενοι και οι φτωχοί αγρότες και αυτοαπασχολούμενοι, που πολλοί από αυτούς δούλευαν είτε οι ίδιοι είτε τα παιδιά τους τα καλοκαίρια σε αυτά τα ξενοδοχεία, σήμερα, χρόνια μετά τον σεισμό, βρίσκονται ακόμα σε κοντέινερ.
Το τεράστιο πρόβλημα της λειψυδρίας που αντιμετωπίζουν τα λαϊκά νοικοκυριά και οι αγρότες της Κρήτης επίσης δεν «ήρθε από τον ουρανό». Είναι και αυτό σύμπτωμα μιας ανάπτυξης που μπροστά στο κέρδος δεν υπολογίζει τίποτε άλλο, ενός κράτους που αντιμετωπίζει τα έργα που είναι απαραίτητα για τη ζωή του λαού ως κόστος. Μιας ανάπτυξης, της οποίας τα πρώτα θύματα είναι φυσικά τα ίδια τα δικαιώματα και οι ανάγκες των εργαζομένων.
Θέλουμε κι από αυτό το βήμα να δηλώσουμε ότι στηρίζουμε με όλες μας τις δυνάμεις τον πολυήμερο και αποφασιστικό αγώνα που δίνουν οι εργαζόμενοι του ξενοδοχείου Capsis Astoria εδώ δίπλα μας, στο κέντρο του Ηρακλείου. Παλεύουν για να διασφαλίσουν τις θέσεις εργασίας τους και τους μισθούς τους, απέναντι σε μια αδίστακτη εργοδοσία που τους καταδικάζει σε μισό μισθό για όσο κρατήσει, λέει, η ανακαίνιση του ξενοδοχείου, λες και είναι τίποτα πλούσιοι, ενώ η «φτωχή» επιχείρηση επικαλείται μείωση δραστηριότητας και από πάνω απολύει τους πιο πρωτοπόρους εργαζόμενους. Είναι άλλο ένα ζήτημα που έφερε στη Βουλή το ΚΚΕ απαιτώντας λύση υπέρ των εργαζομένων.
Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι,
Η κυβέρνηση προσπαθεί συστηματικά να συγκαλύψει τις πολιτικές ευθύνες της, τον ταξικό χαρακτήρα των πολιτικών της, να εξαπατήσει κυνικά και προκλητικά τον λαό για μια σειρά προβλήματα που τον βασανίζουν, προβάλλοντας διαρκώς δήθεν «εξωγενείς παράγοντες», κάποια «φυσικά φαινόμενα», κάποια υποτιθέμενη «έλλειψη πόρων» και «τεχνικών δυνατοτήτων» ή δήθεν «περιορισμένες δημοσιονομικές δυνατότητες».
Πεντέμισι χρόνια τώρα, το μάθαμε καλά το τροπάρι τους. Στην προσπάθειά της αυτή βρίσκει συμπαραστάτες και από τη σοσιαλδημοκρατική και την “από τα δεξιά της” αντιπολίτευση, που από την πλευρά τους προβάλλουν μονάχα μια έλλειψη διαχειριστικής ικανότητας της κυβέρνησης, τη διαφθορά και άλλα τέτοια ζητήματα, που είναι υπαρκτά, δεν αποτελούν όμως ολόκληρη την αλήθεια, για να μην πούμε ούτε τη μισή.
Η αλήθεια όμως δεν μπορεί να κρυφτεί: Για ποια “έλλειψη πόρων” μιλάνε όταν οι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο επιχειρήσεις πάνε για νέο ρεκόρ κερδοφορίας φέτος, μετά το περσινό των 10,5 δισ.; Ποιος μπορεί να μιλάει για «περιορισμένες δημοσιονομικές δυνατότητες» όταν επιτυγχάνονται κάθε χρόνο θηριώδη υπερπλεονάσµατα από τη λαϊκή φοροαφαίµαξη, τα οποία θα συνεχιστούν και με βάση τον κρατικό προϋπολογισμό που κατέθεσε η κυβέρνηση για το 2025; Όταν αποπληρώνονται από τώρα μνημονιακά δάνεια δισεκατομμυρίων που ήταν να πληρωθούν μετά το 2033;
Πώς να πάρει κανείς στα σοβαρά τους υπουργούς που λένε ότι για να ικανοποιηθούν οι λαϊκές ανάγκες θα έπρεπε να υπάρχουν “λεφτόδεντρα”, όταν δαπανώνται τεράστια ποσά για στρατιωτικούς εξοπλισμούς για τις πολεμικές ανάγκες του ΝΑΤΟ, όταν η ελληνική κυβέρνηση πληρώνει μισό εκατομμύριο ευρώ την ημέρα για να στέλνει ελληνική φρεγάτα στις ΝΑΤΟικές περιπολίες στην Ερυθρά Θάλασσα;
Συνολικά, όποιο μεγάλο και μικρό πρόβλημα της εποχής και αν εξετάσουμε, θα δούμε ότι από πίσω βρίσκεται το κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους, αυτό δηλαδή που κινεί τα πάντα σε αυτό το σύστημα. Αυτός είναι και ο λόγος που η κυβέρνηση της ΝΔ, τα άλλα κόμματα του συστήματος, ούτε θέλουν ούτε μπορούν να δώσουν ουσιαστικές λύσεις στα λαϊκά προβλήματα.
Γι’ αυτό το ΚΚΕ ποτέ δεν κορόιδεψε τον λαό ότι υπάρχουν σωτήρες, ότι υπάρχουν εύκολες λύσεις “από τα πάνω”, με τον ίδιο στο περιθώριο. Κι αν ορισμένοι, σε κάποιες άλλες συγκυρίες, παλιότερα, στεναχωρήθηκαν που τα άκουγαν αυτά, σήμερα όλοι και όλες μπορούν να καταλάβουν, ότι το ΚΚΕ, σε κάθε καμπή των εξελίξεων, πήρε την ευθύνη να πει όλη την αλήθεια, ακόμα και με πολιτικό κόστος για το ίδιο, γιατί αυτό τελικά ήταν και προς το δικό τους συμφέρον. Γιατί αυτή είναι η στάση που κρατάει σήμερα την ελπίδα ζωντανή, τη φλόγα της διεκδίκησης μιας άλλης κοινωνίας αναμμένη στην Ελλάδα.
Σήμερα έχουμε μια ανοιχτή αγκαλιά για όλους αυτούς με τους οποίους συναντηθήκαμε στο παρελθόν και κάπου χώρισαν οι δρόμοι μας. Για όσους πίστεψαν στις υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ, άλλων κομμάτων και απογοητεύτηκαν, αλλά ποτέ δεν έπαψαν να προσδοκούν την πραγματική πρόοδο, κάποιοι και να παλεύουν σταθερά για αυτή, μέσα από τις γραμμές του κινήματος.
Το ΚΚΕ σας καλεί σήμερα στη διαμόρφωση και ενίσχυση ενός μεγάλου πανελλαδικού κινήματος, που θα εκφράζει τη συμμαχία των εργαζομένων, των αυτοαπασχολουμένων και αγροτών, ριζωμένο σε κάθε χώρο δουλειάς, στις γειτονιές, στα χωριά και τις πόλεις. Για να αλλάξουν οι συσχετισμοί στην κατεύθυνση της ανατροπής του συστήματος.
Μόνο το ΚΚΕ παλεύει για μια νέα, σοσιαλιστική Ελλάδα που θα διαμορφώνει τις σχέσεις της με τους άλλους λαούς με κριτήριο το αμοιβαίο όφελός τους, την αλληλεγγύη και όχι τους ανταγωνισμούς, τις σφαίρες επιρροής, το «διαίρει και βασίλευε» των καπιταλιστών. Μόνο με τον δρόμο ανάπτυξης που προτείνει το ΚΚΕ θα εκλείψει το μεγάλο χάσμα -που σήμερα συνεχώς διευρύνεται και βαθαίνει- ανάμεσα στα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας, τις δυνατότητες που παρέχουν για τη συνολική βελτίωση της ζωής των ανθρώπων τον 21ο αιώνα και στην πραγματικότητα που βιώνουν οι λαοί.
Το ΚΚΕ έχει συναίσθηση των ευθυνών του. Με τον λαό στο προσκήνιο, με το ΚΚΕ στην πρώτη γραμμή, δυναμώνουμε την πραγματική εργατική – λαϊκή αντιπολίτευση στην κυρίαρχη πολιτική, ενισχύουμε την αμφισβήτησή της, την αμφισβήτηση του σημερινού κράτους.
Εκεί βρίσκεται η πραγματική ελπίδα για τον λαό!»
Στη συνέχεια ακολούθησε μουσικό πρόγραμμα αφιερωμένο σε πολιτικά τραγούδια. Οι καταξιωμένοι καλλιτέχνες που έδωσαν το παρών ήταν: ο Ψαρογιώργης (λαούτο, τραγούδι), ο Βασίλης Ξυλούρης (λαούτο), ο Γιώργος Παπουτσάκης (κιθάρα), ο Γιάννης Παπαδόπουλος (λύρα) και ο Νίκος Ξυλούρης (τραγούδι).
