Με μια μακροσκελή επιστολή ο Σύλλογος Ευ Ζω με τον Καρκίνο αποχαιρετά τον ερευνητή του ΙΤΕ Δημήτρη Καφετζόπουλο, ο οποίος έφυγε από τη ζωή μετά από δύσκολη μάχη με τον καρκίνο.
Η επιστολή:
«Το Δημήτρη Καφετζόπουλο τα μέλη του Ευ Ζω τον γνώρισαν από τη σύζυγό του Μαρία Θεοδωρίδου, η οποία είναι ιδρυτικό και δραστήριο μέλος του συλλόγου μας, αντιπρόεδρος στο Δ.Σ. και μέλος του Δ.Σ της Ελληνικης Ομοσπονδίας Καρκίνου (ΕΛΛ.Ο.Κ.).
Ο Δημήτρης, παρά το ότι ήταν πολυάσχολος τιμούσε πάντα τις εκδηλώσεις μας με την παρουσία του. Ήταν χαμογελαστός, ευγενής, σοβαρός, διακριτικός, σου ενέπνεε σεβασμό και μόνο με την επιβλητική παρουσία του.
Ήταν προικισμένος με τη μέγιστη ευφυία, πάρα πολύ εργατικός, προγραμματισμένος, με στόχους και όραμα πάνω στην επιστήμη της Βιολογίας, την οποία υπηρέτησε με συνέπεια και αγωνία για κάθε ερευνητικό πρόγραμμα που αναλάμβανε.
Πτυχιούχος της Βιολογίας, με μεταπτυχιακό στη Βιοχημεία και διδακτορική διατριβή σε θέμα σχετικό με τις ενδημικές βιομετατροπές, στο Ινστιτούστο Μοριακής Βιολογίας και Βιοπαθολογίας του ΙΤΕ και ανακηρύχθηκε διδάκτορας στο Βιολογικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Κρήτης.
Κέρδισε μεταδιδακτορικές υποτροφίες από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Μοριακής Βιολογίας, την Ευρωπαϊκή Ένωση και τον Οργανισμό H.F.S.P.O. για τη μελέτη της μοριακής επικοινωνίας ριζοβίων και ψυχανθών, στο Πανεπιστήμιο Leiden της Ολλανδίας.
Tο 1997 εξελέγη ερευνητής του Ινστιτούτου Μοριακής Βιολογίας και Βιοτεχνολογίας του Ι.Τ.Ε., επικεφαλής του εργαστηρίου «Μεταγονιδιωματικών Εφαρμογών» και επιστημονικός υπεύθυνος των υποδομών γονιδιωματικής έρευνας και της παραγωγικής μονάδας του εργαστηρίου Minotech.
Από το 2013 ήταν αναπληρωτής διευθυντής του ΙΜΒΒ. Αντικείμενο της ερευνάς του, η ανεύρεση μοριακών δεικτών για την κατηγοριοποίηση και πρόγνωση του καρκίνου, η αξιοποίηση της γονιδιωματικής και κλινικής πληροφορίας για την αναγνώριση προδιάθεσης σε νόσους και πρόσφατα η μεθοδολογία ανάλυσης αρχαίου DNA από αρχαιολογικά λείψανα.
Είχε συμμετάσχει ως επιστημονικός υπεύθυνος ή συντονιστής σε περισσότερα από τριάντα εθνικά και διεθνή ερευνητικά προγράμματα, ανέπτυξε συνεργασίες με βιομηχανίες και εταιρείες, ήταν συγγραφέας περισσότερων από εξήντα ερευνητικών δημοσιεύσεων και είναι ο κύριος εφευρέτης πέντε διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας.
Τραγική ειρωνία, λίγες μέρες μετά την ανάληψη των νέων του ερευνητικών καθηκόντων στη Μονάδα Ιατρικής Ακριβείας και Εξατομικευμένης Ιατρικής του ΙΤΕ, που αφορά κυρίως τον καρκίνο, διαγνώστηκε ο ίδιος με κακοήθεια.
Η είδηση έπεσε σαν βόμβα σε όλο του τον περίγυρο. Όλοι εμείς πιστεύαμε ότι θα το ξεπεράσει, γιατί ήταν γενναίος και αγωνιστής συνειδητοποιημένος. Ο ίδιος είχε απόλυτη γνώση αυτού που του συνέβαινε, δεν είχε ψευδαισθήσεις.
Το πάλεψε με ρεαλισμό και αισιοδοξία, τόσο ο ίδιος όσο και η οικογένειά του. Η μία εγχείρηση διαδεχόταν την άλλη. Πάνω που αντιμετωπιζόταν μια παρενέργεια, εμφανιζόταν μια καινούργια.
Μέσα-έξω στο νοσοκομείο και στα διαλείμματα στο εργαστήριό του στο
ΙΤΕ, συνέχιζε την έρευνα με αυξημένο ενδιαφέρον και αγωνία. Όταν δεν μπορούσε να πάει στο εργαστήριο, εργαζόταν διαδικτυακά από το σπίτι ή από το κρεβάτι του νοσοκομείου όπου βρισκόταν.
Με το χαρακτήρα του, την ευγένεια, την καλοσύνη και την υπομονή που τον διέκριναν κέρδισε την αγάπη και την εκτίμηση τόσο του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού όσο και των συνασθενών του.
Όλοι τον θαύμαζαν και μόνο καλά λόγια έλεγαν γι αυτόν και την οικογένειά του.
Επί 18 μήνες αγωνιζόταν καθημερινά αυτός και η αγαπημένη του Μαρία, η οποία δεν έλειψε ούτε στιγμή από κοντά του. Έβλεπαν, ήξεραν τι θα συμβεί την επόμενη μέρα αλλά έδειχναν ήρεμοι, κι ας κυριαρχούσαν μέσα τους αρνητικά και φοβικά συναισθήματα.
Είχαν πάντα μια μοναδική αξιοπρέπεια απέναντι στο ρεαλιστικό επερχόμενο τέλος, τηρώντας μια στάση αναμονής, υπομονής, σεβασμού και αγάπης, χωρίς πανικό και υστερία.
Πολύ δυνατοί και ιδιαίτεροι άνθρωποι. Με παρέα τα δυο αγαπημένα του παιδιά και τη λατρευτή του Μαρία ο Δημήτρης εξέπνευσε το Σάββατο το πρωί 14 Μαρτίου 2020 στο ΠΑΓΝΗ.
Κρίμα, πολύ κρίμα! Η παγκόσμια κοινότητα της ιατρικής και της βιολογίας έχασε έναν από τους καλύτερους ερευνητές. Το ΙΤΕ έχασε το Δημήτρη Καφετζόπουλο και ό,τι είχε στηρίξει στις ερευνητικές του μελέτες και στο όραμά του για το Ίδρυμα.
Εμείς, οι ασθενείς με καρκίνο και οι οικογένειές μας, χάσαμε ένα δικό μας άνθρωπο, που πιστεύαμε ότι με τις έρευνές του στη γονιδιωματική και την πρόγνωση του καρκίνου θα μπορούσαν πολλοί άνθρωποι να σωθούν ή να μη νοσήσουν. Αλλά και όσοι νοσήσουν με την ιατρική ακριβείας, την οποία ερευνούσε, θα μπορούσαν να έχουν την πλέον κατάλληλη θεραπεία με τις μικρότερες παρενέργειες και την καλύτερη έκβαση.
Ωστόσο, πιστεύουμε ότι η παρακαταθήκη που αφήνει πίσω του είναι μεγάλη και ότι η έρευνα και η επιστήμη βγαίνει κερδισμένη από τη συνεισφορά του Δημήτρη Καφετζόπουλου.
Τα αγαπημένα του παιδιά ορφάνεψαν αλλά πρέπει να είναι πολύ περήφανα για τον πατέρα τους. Τα διδάγματα που τους άφησε με τον τρόπο που έζησε αλλά και με τον τρόπο που πάλεψε τον καρκίνο, θα τους διδάσκουν σε όλη την υπόλοιπη ζωή τους. Πολλά παιδιά θα ήθελαν να έχουν έναν τέτοιο πατέρα.
Μαρία, για σένα ο πόνος του αποχωρισμού είναι μεγάλος αλλά είσαι υποχρεωμένη εκ των πραγμάτων να προσαρμοστείς στην απουσία του και να συνεχίσεις τη ζωή σου όπως και εκείνος ήθελε. Έχεις πολλά να κάνεις και να προσφέρεις στα παιδιά σου, στην κοινωνία των ασθενών με καρκίνο και την επιστήμη σου.
Εμείς ευχόμαστε να έχετε όλοι υγεία και να τον θυμάστε όπως ήταν πάντα. Αυτό του αξίζει».
