Θα φτάναμε κάποια στιγμή και στο συγκεκριμένο δίλημμα.
Εδώ και χρόνια προετοιμάζονταν το έδαφος.
Για τουλάχιστον μία δεκαετία,από την ημέρα που ξυπνήσαμε ακούγοντας ότι η οικονομία μας είναι “Τιτανικός” και πρέπει να έρθουν ξένοι θεσμοί για να την σώσουν,αλλιώς θα βούλιαζε και μαζί της όλοι εμείς.
Έτσι φτάσαμε στο σημείο αυτή την Κυριακή να διαβάσουμε στα πρωτοσέλιδα του αθηναϊκού Τύπου,τίτλους όπως:
“Ή συντάξεις ή φρεγάτες” .
Και στα ψιλά γράμματα:
“Στο αέρα η συμφωνία με τους Γάλλους για τις φρεγάτες λόγω οικονομικής στενότητας”.
Μιλάμε για τις φρεγάτες που θα έδιναν την απαιτούμενη υπεροπλία στην Ανατολική Μεσόγειο,τώρα που η θάλασσα …βράζει.
Και φυσικά μαζί με την αγορά κλειδώναμε και την τεράστιας γεωστρατηγικής σημασίας συμμαχία με τη Γαλλία,τη δεύτερη στρατιωτική δύναμη του ΝΑΤΟ και τη μεγαλύτερη της δυτ.Ευρώπης,σήμερα που η Αμερική δείχνει να φεύγει από την περιοχή μας και να αφήνει πίσω της ένα κενό που προσπαθούν να καλύψουν άλλοι “παίχτες”.
Τούρκοι,Γάλλοι,Άραβες,ίσως Ιταλοί…
Ξαφνικά λοιπόν εμείς ανακαλύπτουμε ότι δεν έχουμε χρήματα για την αγορά αυτή.
Με τη δικαιολογία ότι τα χρήματα για τις φρεγάτες είναι ουσιαστικά τα
“4 δις των αναδρομικών των συντάξεων”.
Ή συντάξεις ή άμυνα,δηλαδή;
[Ενώ τα αναδρομικά των συνταξιούχων έχουν υπολογιστεί σε 4 δις,το κόστος των γαλλικών φρεγατών παρουσιάζονται στην Τύπο άλλοτε ως 2,5 δις,άλλοτε ως 3 και άλλοτε ως 4.]
Τα αναδρομικά
Η ελληνική Δικαιοσύνη έχει βγάλει απόφαση εδώ και καιρό,δικαιώνοντας τους συνταξιούχους που είδαν τις συντάξεις τους να περικόπτονται παράνομα και αντισυνταγματικά,αφού θεωρητικά οι συντάξεις είναι χρήματα που έχουν καταβληθεί από εργαζόμενους και εργοδότες και δεν επιδέχονται “κουρέματος”, μειώσεων ή και κατάργησης.
Θεωρητικά πάντα.
Βέβαια όταν τα κεφάλαια από τα συνταξιοδοτικά ταμεία παγκοσμίως είναι από τους μεγαλύτερους “παίχτες” στο χρηματοπιστωτικό σύστημα,το φυσιολογικό είναι ότι όταν έχουμε κρίση και χάνονται τεράστια κεφάλαια από την παγκόσμια αγορά,οι πρώτοι που θα πληγούν να είναι οι συνταξιούχοι και τα ταμεία τους,κυρίως εκείνα των ανεπτυγμένων χωρών που έχουν στην κατοχή τους και τα μεγαλύτερα κεφάλαια.
Κρίση λοιπόν άρα κούρεμα των συντάξεων.
Μοιάζει φυσιολογικό αν και στα όρια της συνταγματικότητας.
Στην αντίστροφη περίπτωση όμως τότε που τα συνταξιοδοτικά ταμεία αυγάτιζαν τα κεφάλαια τους,την εποχή που προηγήθηκε της κρίσης,γιατί δεν έδωσαν τις ανάλογες αυξήσεις στους συνταξιούχους;Ή τουλάχιστον αυτές που θα είχαν σχέση με τα κεφάλαια που κερδήθηκαν τζογάροντας τα χρήματα των συνταξιοδοτικών ταμείων (με “δομημένα ομόλογα” και άλλα παρόμοια τρικ) -χωρίς οι ίδιοι οι συνταξιούχοι φυσικά να έχουν ερωτηθεί ποτέ.
Σήμερα λοιπόν και ενώ επί μια δεκαετία έχουν κοπεί συντάξεις όλων των κατηγοριών και επαγγελμάτων και ενώ ήρθε ο νόμος Κατρούγκαλου να νομιμοποιήσει αυτές τις περικοπές,επειδή υπάρχει ένα “παραθυράκι” μερικών μηνών που δεν καλύπτεται από το νόμο και πρέπει -γι’αυτό και μόνο το διάστημα- να αποζημιωθούν οι εκατοντάδες χιλιάδες των συνταξιούχων της χώρας μας,η κυβέρνηση το χρησιμοποιεί σαν επιχείρημα για να ακυρώσει την αμυντική συμφωνία με τους Γάλλους.
Δεν μπορούμε να ξέρουμε αν ισχύει κάτι τέτοιο ή αν είναι απλά μια δικαιολογία.
Το σίγουρο είναι όμως ότι αν δεν υπάρχει Ελλάδα,δε θα υπάρχουν και Έλληνες συνταξιούχοι.
Ή αν -όπως είναι και το πιο ρεαλιστικό σενάριο- η χώρα μας μείνει έξω από τα κοιτάσματα των υδρογονανθράκων που υπάρχουν σε όλη τη θάλασσα γύρω από τα νησιά της,τότε ούτε σε οικονομικό επίπεδο θα μπορέσει ποτέ να σηκώσει κεφάλι.Άρα και οι συντάξεις των Ελλήνων πολιτών θα κοπούν και θα κοπούν ξανά σε μια Ελλάδα που θα είναι απλά δορυφόρος της νέας Τουρκίας στην περιοχή.
Αν το πρόβλημα είναι πραγματικά τα 4 δις των αναδρομικών των συντάξεων,τότε μπορεί το πολιτικό μας σύστημα να συμφωνήσει στη δημιουργία ενός ταμείου για τους συνταξιούχους,που θα πάρει μέρος από τα τεράστια κέρδη των υδρογονανθράκων και θα στηρίξει την επιστροφή των συντάξεων στα επίπεδα που ήταν πριν την κρίση.
Αν πραγματικά το πρόβλημα της ακύρωσης της συμφωνίας με τους Γάλλους ήταν τα αναδρομικά των συνταξιούχων.