Το Δίκτυο Συλλόγων Μεσαράς απέστειλε επιστολή συμπαράστασης στις οικογένειες των θυμάτων του δυστυχήματος στα Τέμπη.
Αναλυτικά αναφέρει:
Δύο χρόνια πέρασαν από εκείνη τη νύχτα της 28ης Φεβρουαρίου 2023. Δύο χρόνια από το μοιραίο δυστύχημα στα Τέμπη, όπου δεκάδες νέοι άνθρωποι, φοιτητές, εργαζόμενοι, γονείς, δεν έφτασαν ποτέ στον προορισμό τους. Δύο χρόνια από τη στιγμή που μια ολόκληρη χώρα πάγωσε μπροστά στην ανείπωτη τραγωδία, προσπαθώντας να συλλάβει το αδιανόητο: πως σε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα, μια σύγκρουση τρένων μπορούσε να στερήσει τόσο άδικα και βάναυσα τη ζωή από τόσες ψυχές.
Σήμερα, δύο χρόνια μετά, ο πόνος παραμένει ανεπούλωτος. Οι οικογένειες των θυμάτων δεν ζητούν τίποτα λιγότερο από αυτό που δικαιούνται: αλήθεια, ευθύνες, δικαιοσύνη. Όμως η ελληνική κυβέρνηση και οι αρμόδιοι φορείς, αντί να σπεύσουν να αποκαλύψουν τα λάθη, να τιμωρήσουν τους υπεύθυνους και να διασφαλίσουν πως κάτι τέτοιο δεν θα ξανασυμβεί, επιλέγουν τη σιωπή, την καθυστέρηση, τη συγκάλυψη.
Τα λόγια παρηγοριάς που ακούστηκαν τις πρώτες ημέρες της τραγωδίας, οι δεσμεύσεις για απόδοση ευθυνών, η υπόσχεση ότι «τίποτα δεν θα μείνει κάτω από το χαλί», γρήγορα μετατράπηκαν σε αναβολές, αποπροσανατολισμό και επικοινωνιακά τεχνάσματα. Οι οικογένειες καλούνται να δώσουν οι ίδιες τη μάχη απέναντι σε ένα σύστημα που κάνει τα πάντα για να κουκουλώσει τις διαχρονικές ευθύνες, την εγκληματική αδιαφορία, τις παραλείψεις και τις αποφάσεις που οδήγησαν στον θάνατο των παιδιών τους.
Κανένα έργο εκσυγχρονισμού του σιδηροδρομικού δικτύου δεν προχώρησε με την ταχύτητα που απαιτούσαν οι περιστάσεις. Κανείς από τους πολιτικά υπεύθυνους δεν ανέλαβε πραγματικά το κόστος των λαθών του. Κανένα μέτρο δεν ελήφθη που να εγγυάται ότι δεν θα θρηνήσουμε ξανά αθώες ζωές στο όνομα της αδιαφορίας και της ανικανότητας.
Η οργή δεν σβήνει. Η μνήμη των θυμάτων δεν θα ξεχαστεί. Οι οικογένειες, οι φίλοι, όλη η ελληνική κοινωνία αξιώνουν αυτό που έπρεπε να έχει ήδη δοθεί: δικαιοσύνη. Όσο η αλήθεια καθυστερεί, όσο οι υπεύθυνοι παραμένουν στο απυρόβλητο, τόσο η αγανάκτηση θα θεριεύει. Δεν ζητούμε μόνο δικαιοσύνη για όσους χάθηκαν τόσο άδικα, αλλά και για εκείνους που ζουν και φοβούνται πως σε αυτή τη χώρα, η ζωή τους παραμένει ένα ρίσκο μπροστά στην αδιαφορία της εξουσίας.
Στην αρχαία Ελλάδα, ο σεβασμός προς τους νεκρούς ήταν θεμέλιο του πολιτισμού. Η ταφή και η απόδοση τιμών στους νεκρούς δεν ήταν μόνο ένα ηθικό χρέος, αλλά και ένας αδιαπραγμάτευτος νόμος της κοινωνίας. Ο Σοφοκλής, στην «Αντιγόνη», έθεσε το ηθικό δίλημμα της δικαιοσύνης έναντι της αυθαιρεσίας της εξουσίας. Σήμερα, δυο χρόνια μετά την τραγωδία, το ίδιο ερώτημα αναδύεται: θα τιμήσουμε τη μνήμη των νεκρών απαιτώντας δικαιοσύνη ή θα επιτρέψουμε να ξεχαστούν, θυσία στο βωμό της πολιτικής σκοπιμότητας;
Δύο χρόνια μετά, δεν ξεχνάμε. Δεν σωπαίνουμε. Δεν συγχωρούμε την αδράνεια. Ο αγώνας συνεχίζεται μέχρι να λάμψει η αλήθεια, μέχρι να υπάρξει δικαιοσύνη. Για τις ζωές που χάθηκαν. Για όσους έμειναν πίσω και παλεύουν. Για να μην υπάρξουν ποτέ ξανά άλλα Τέμπη.
