Το Μονομελές Πρωτοδικείο Ηρακλείου ακύρωσε ως αντισυνταγματική γνωμοδότηση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους σύμφωνα με την οποία όσοι λαμβάνουν μειωμένη σύνταξη κατά ποσοστό 30% και παράλληλα συνεχίσουν να εργάζονται διατηρώντας την εργασιακή τους σχέση, αυτομάτως κατατάσσονται στο πρώτο μισθολογικό κλιμάκιο ως νεοπροσλαμβανόμενοι και έτσι δικαίωσε 20 εργαζόμενους στην Δημόσια Επιχείρηση Ύδρευσης και Αποχέτευσης (Δ.Ε.Υ.Α.) Ηρακλείου.
Ειδικότερα, σύμφωνα με το protothema.gr, οι 20 εργαζόμενοι κάνοντας χρήση του προβλεπόμενου από το νόμο δικαιώματός τους είχαν λάβει μειωμένες συντάξεις, κατά ποσοστό 30% (δηλαδή ελάμβαναν το 75% της πλήρους σύνταξής τους) και παράλληλα είχαν διατηρήσει την εργασιακή τους σχέση.
Όμως, η Δ.Ε.Υ.Α. Ηρακλείου μετά από έγγραφο του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους αποφάσισε όχι μόνο την κατάταξή τους στο πρώτο μισθολογικό κλιμάκιο ως νεοπροσλαμβανόμενους, αλλά είχε ξεκινήσει και τη διαδικασία αναζήτησης «αχρεωστήτως καταβληθέντων», των ποσών της μισθολογικής διαφοράς που πρόκυπτε από τον υποβιβασμό τους στη μισθολογική κλίμακα, με συνέπεια να κινδυνεύουν οι 20 εργαζόμενοι με την επιστροφή χιλιάδων ευρώ.
Δεκτή η αίτηση ασφαλιστικών μέτρων
Οι εργαζόμενοι, με δικηγόρο τη Βιβή Δερμιτζάκη, κατέθεσαν αίτηση ασφαλιστικών μέτρων στο Μονομελούς Πρωτοδικείου Ηρακλείου κατά της Δ.Ε.Υ.Α., ενώ άσκησε υπέρ τους παρέμβαση η Πανελληνία Ομοσπονδία Εργαζομένων Δ.Ε.Υ.Α. η οποία εκπροσωπήθηκε από τον δικηγόρο Σπύρο Μπαλατσούκα.
Τώρα, το Μονομελές Πρωτοδικείο Ηρακλείου (απόφαση 1089/2023) έκανε δεκτή την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων, των 20 εργαζόμενων, κρίνοντας ότι μη νομίμως επιλέχθηκε η επανακατάταξη της συγκεκριμένης κατηγορίας εργαζομένων στο πρώτο μισθολογικό κλιμάκιο, επειδή άσκησαν δικαίωμα που τους παρέχει ο νόμος, αναδεικνύοντας έτσι την εσφαλμένη ερμηνεία, που δόθηκε εκ μέρους του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους ως προς το άρθρο 11 του νόμου 4354/2015
Παράλληλα, το Πρωτοδικείο Ηρακλείου με την επίμαχη απόφαση, που είναι πρώτη πάνω στο θέμα αυτό, έκρινε, ότι η κατάταξη στο πρώτο μισθολογικό κλιμάκιο εργαζομένου, που λαμβάνει σύνταξης, γεννά συνταγματικά ζητήματα, καθώς η απασχόληση ενός τέτοιου εργαζομένου «που έχει περιέλθει σε καθεστώς συνταξιοδότησης αυτοδικαίως σημαίνει την αξιοποίηση ενός εργαζομένου με σημαντική εργασιακή εμπειρία, εντός τυπικού προσόντος που συγκαταλέγεται στα εργασιακά εφόδια μείζονος σημασίας», ενώ παράλληλα αναγνώρισε ότι υφίσταται και προσβολή της προσωπικότητάς του, καθώς επέρχεται βλαπτική μεταβολή με επακόλουθο την ανατροπή του οικονομικού προγραμματισμού του εργαζομένου.
Συγκεκριμένα, η εν λόγω απόφαση του Πρωτοδικείου, ως προς το θέμα της αντισυνταγματικότητας της γνωμοδότησης του ΓΛΚ, αναφέρει:
«Η απασχόληση ενός εργαζομένου που έχει περιέλθει σε καθεστώς συνταξιοδότησης αυτοδικαίως σημαίνει την αξιοποίηση ενός εργαζομένου με σημαντική εργασιακή εμπειρία, ενός τυπικού προσόντος που συγκαταλέγεται στα εργασιακά εφόδια μείζονος σημασίας.
Η δυνατότητα πρόσληψης και απασχόλησης τέτοιας κατηγορίας εργαζομένων, αντί εργαζομένων χωρίς αντίστοιχη προϋπηρεσία, με το ίδιο μισθολογικό καθεστώς – δυνατότητα που κατ’ ουσία παρέχεται με τη διάταξη του άρθρου 11 παρ. β΄ ν. 4354/2015 – είναι σαφώς προς όφελος της κάθε είδους υπηρεσίας και επιχείρησης, συμπεριλαμβανομένων αυτών του δημοσίου τομέα.
Η εγκαθίδρυση, ωστόσο, τέτοιας επιλογής νομοθετικώς, εγείρει ζητήματα συνταγματικότητας, υπό το πρίσμα των διατάξεων των άρθρων 4, 5 και 22 του Συντάγματος, ανεξαρτήτως του γεγονότος ότι η κατηγορία αυτή των εργαζομένων λαμβάνει και αποδοχές λόγω προγενέστερης συνταξιοδότησής τους.
Και αυτό διότι αφενός οι συντάξιμες αποδοχές ενός τέτοιου εργαζόμενου υφίστανται ορισμένη μείωση εκ μόνου του λόγου της παράλληλης απασχόλησης, αφετέρου οι εργαζόμενοι αυτοί παρέχουν εκ νέου υπηρεσίες, για τις οποίες θα πρέπει να αμείβονται αναλόγως, και σε κάθε περίπτωση ευλόγως, των παρεχόμενων από αυτούς υπηρεσιών σε συνάρτηση με τα εργασιακά τους προσόντα.
Η απασχόλησή τους στον ίδιο φορέα, υπό τις ίδιες συνθήκες, με τη μέγιστη εργασιακή εμπειρία (προϋπηρεσία που παρείχε συνταξιοδοτικό δικαίωμα) έναντι αποδοχών πρωτο-προσλαμβανόμου/πρωτο-διοριζόμενου εργαζομένου, δεν συνάδει με την αρχή της αναλογικότητας, παρά την αναγνώριση παράλληλου δικαιώματος λήψης συντάξιμων αποδοχών».
