«Έχω πολλές μέρες να πάω σπίτι μου, αλλά δεν είμαι η μόνη. Ας μην τα λέμε αυτά…», λέει μονομιάς στο OPEN TV η αναισθησιολόγος και εντατικολόγος, Ελένη Γκέκα.
Η ίδια είναι διευθύντρια της ΜΕΘ στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ. Εχει ζήσει από την πρώτη μέρα που ήρθε ο κορωνοϊός στη χώρα μας την αγωνία των πολιτών, το φόβο για το άγνωστο, τη θλίψη αλλά και την ελπίδα για το αύριο σε κάθε προσπάθεια των γιατρών και των νοσηλευτών. Σε κάθε έναν πολίτη που βγαίνει νικητής από τη μάχη που δίνει με τον φονικό ιό.
Μιλώντας στο OPEN, η κυρία Γκέκα αναφέρει χαρακτηριστικά πως ουδέποτε θα ξεχάσει την εμπειρία και τον αγώνα που έδωσε όχι μόνο ως γιατρός αλλά και ως άνθρωπος για να νικήσει τον κορωνοϊό. Στην ερώτηση, μάλιστα, πώς θα περιγράφει αυτό τον εφιάλτη που κληθήκαμε όλοι να αντιμετωπίσουμε στο μέλλον, ακόμη και σε πέντε ή δέκα χρόνια, αρκείται σε αυτό: «Μακάρι να είμαστε καλά και να τα θυμόμαστε… Θα θυμάμαι ότι περάσαμε πολύ δύσκολα, περνάμε πολύ δύσκολες καταστάσεις, πρωτόγνωρες καταστάσεις. Δεν είναι ότι στη ρουτίνα μας δεν χάνουμε ζωές, αλλά τώρα οι συνθήκες είναι τελείως διαφορετικές», διηγείται. Και συμπληρώνει: «Μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα είχαμε να ετοιμάσουμε κρεβάτια εντατικής γι’ αυτό που φοβόμασταν ότι θα έρθει. Ολα είναι πρωτόγνωρα».
«Τραγικό να εργάζεσαι με ολόσωμη φόρμα»
«Είναι τραγικό να εργάζεσαι τόσες ώρες με μια ολόσωμη φόρμα. Εγώ τους λέω “ντυνόμαστε αστροναύτες για να δουλέψουμε”. Το προσωπικό φοράει μια μάσκα που είναι αδύνατον να μην αφήσει σημάδια. Δεν μπορείς να αντέξεις πολύ με τη μάσκα. Αυτή πολύ γρήγορα θολώνει. Δεν έχεις καλή εικόνα. Ζεσταίνεσαι. Αισθάνεσαι άσχημα. Ομως, όταν είσαι δίπλα στον ασθενή και πρέπει να προσφέρεις κάποια πράγματα, αυτό το ξεχνάς», αναφέρει αλλά, δυστυχώς, όπως λέει: «Δεν μπορείς, όμως, να μείνεις όσες ώρες θα ήθελες δίπλα στον ασθενή».
Περιγράφει ότι αρκετοί συνάδελφοί της θέλησαν να κάτσουν για πολλές ώρες δίπλα στους ασθενείς τους αλλά δεν μπορούσαν να αντέξουν με τη στολή. Ηταν κουρασμένοι και το βάρος της δεν μπορούσαν να το αντέξουν. Αλλά και πάλι ήταν εκεί για να στηρίξουν, να απλώσουν το χέρι, να δώσουν κουράγιο σε αυτούς που έχουν νοσήσει. «Τρεις ώρες μπορούν να αντέξουν μέσα στη στολή και μέσα στη μάσκα. Μετά πρέπει να βγεις λίγο έξω. Αν βγεις λίγο έξω, πιεις λίγο νερό και πάρεις καθαρό αέρα, θα είσαι καλύτερα. Τα σημάδια όμως δεν φεύγουν εύκολα από το πρόσωπο».
Στο ΑΧΕΠΑ έχουν νοσηλευθεί μέχρι σήμερα 21 άνθρωποι με τους οκτώ να βρίσκονται ακόμη στο νοσοκομείο. «Δυστυχώς, όμως, είχαμε και απώλειες», λέει και εύχεται σύντομα αρκετοί ασθενείς να πάρουν εξιτήριο και να βγουν νικητές.
Τι λέει για τους 40άρηδες που νοσηλεύθηκαν
Μπορεί ο ιός να είναι επικίνδυνος τόσο για τους ηλικιωμένους όσο και για τις ευπαθείς ομάδες, όμως έχει χτυπήσει και τους 40άρηδες, που μέχρι τώρα δεν έχουν παρουσιάσει κάποιο υποκείμενο νόσημα. Ερωτηθείσα γι’ αυτό, η κυρία Γκέκα απαντά: «Εμείς έχουμε νοσηλεύσει από την ηλικία των 42 ετών έως και 85 ετών. Σίγουρα, τα νέα άτομα που είναι 45, 50 και 60 ετών, δεν θα πούμε ότι έχουν – εκτός εξαιρέσεων – τη βαριά παθολογία όλα αυτά τα χρόνια. Δεν έχουν όλα αυτά τα νοσήματα για να ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες. Εχουν, όμως, μια παθολογία, ήπια θα έλεγα. Φοβάμαι, μάλιστα, ότι λόγω του νεαρού της ηλικίας τους δεν έχουν ελεγχθεί όσο θα έπρεπε. Θεωρούμε τον εαυτό μας υγιή», λέει η ίδια και συνεχίζει ότι προβλήματα όπως η παχυσαρκία, το κάπνισμα και η καθιστική ζωή δεν βοηθούν.
Και στο ερώτημα για την πιο δύσκολη περίπτωση, λέει: «Απογοητευτήκαμε με τον ασθενή Νο1, γιατί ένας άνθρωπος χωρίς ιστορικό, χάθηκε. Οταν χάνουμε έναν άνθρωπο, φοβόμαστε για εμάς, για τους συγγενείς μας για όλους. Οταν βγαίνει νικητής, χαιρόμαστε σαν να είναι δικός μας άνθρωπος».
