Μπορεί το Ηράκλειο να ειδωθεί από μια λογοτεχνική πλευρά;
Η φιλόλογος και εικαστική καλλιτέχνις Ανδριανή Ανδριανάκη θέτει δέκα ερωτήματα στην υποψήφια δημοτική σύμβουλο με τη «Δύναμη Πολιτών» Δέσποινα Λιμνιωτάκη σε μια συνέντευξη για το Ηράκλειο…αλλιώς.
Α.Α.: Λέει ο ποιητής για το Ηράκλειο:
«Ξέρω ένα αστέρι/αναδυόμενο από το μεσοπέλαγο/που ανακουφίζεται/ στους κόρφους της φοβερής γοργόνας/κι ύστερα ψάχνει/τ’αμπελόλοφα της ενδοχώρας.
Κρύβεται σε γκριζόλευκο χιτώνα/αλλ’οι αχτίνες του προδίδουν την ισχύ του. Χάνεται στην ομίχλη/από τα μέρη της καρδιάς/το πλήθος προχωράει/σε στράτες πιο καματερές/και με τους ήχους μπάντας μαλεβυζιώτικης/έρχεται η άνοιξη/σε κάθε ασβέστωτο κατώφλι. Τ’αστέρι είναι η πόλη μου κι η πόλη μου αστέρι.»
Είναι για σας όντως αστέρι το Ηράκλειο;
Δ.Λ.:Το Ηράκλειο είναι μια πόλη που δεν έχουμε ακόμα ανακαλύψει, μια «ωραία κοιμωμένη». Για πολλά χρόνια την σκέπαζε το τσιμέντο και η αυθαιρεσία, είχαμε αποδεχτεί την ρετσινιά της «κουασιμόδειας πόλης». Μόνο όταν πέρασε στην ηγεσία ανθρώπων που είχαν επίγνωση της ιστορίας και του πολιτισμού της κατάφερε να αναδείξει εκ νέου την ταυτότητά της. Αυτή την στιγμή η δυναμική του Ηρακλείου είναι τέτοια που μπορεί να εξελιχθεί σε Μητροπολιτική πρωτεύουσα της Μεσογείου.
Α.Α.: Η ακτινοβολία της πόλης φτάνει και εκτός ελληνικών συνόρων;
Δ.Λ.:Το 2017 το Ηράκλειο κέρδισε τον τίτλο του ταχύτερα αναπτυσσόμενου τουριστικού προορισμού σε Ευρωπαϊκό επίπεδο. Δεν είναι όμως αυτή η πρωτιά που δείχνει την έλξη που ασκεί η πόλη εκτός ελληνικών συνόρων: είναι η επιλογή πολλών ανθρώπων από όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης να έρθουν στο Ηράκλειο για να εγκατασταθούν, να εργαστούν, να ερωτευτούν, να επιχειρήσουν σε μια ανθρώπινη, ασφαλή, φιλική πόλη γεμάτη ευκαιρίες. Είναι δηλαδή η εμπιστοσύνη που καλλιεργήσαμε το βασικότερο συστατικό της ακτινοβολίας της.
Α.Α.: Έχω την αίσθηση ότι το Ηράκλειο είναι η πιο κοσμοπολίτικη πόλη στην Ελλάδα. Συμφωνείτε;
Δ.Λ.:Το Ηράκλειο είναι μια σύγχρονη, πολυπολιτισμική πρωτεύουσα που μας εκπλήσσει ευχάριστα χρόνο με τον χρόνο με τις δυνατότητες και τις ευκαιρίες που προσφέρει σε όσους επιθυμούν όχι μόνο να την επισκεφτούν και να την γνωρίσουν, αλλά πολύ περισσότερο να ζήσουν εδώ, να την επιλέξουν για την υπόλοιπη ζωή τους. Εδώ δεν υπάρχει εχθρικότητα προς το διαφορετικό. Υπάρχει αποδοχή και ασφάλεια, υπάρχει το φιλόξενο περιβάλλον που αναδεικνύει μεν τα δικά του πολιτισμικά στοιχεία χωρίς να αποκλείει άλλες φωνές, απόψεις, εμπειρίες ή προσπάθειες.
Α.Α.: Πέστε μου τρία πράγματα που σας εντυπωσιάζουν στο Ηράκλειο.
Δ.Λ.:Αν μιλάμε για εικόνες, με γοητεύει ο περίπατος πάνω από τα ενετικά τείχη και μέσα από την παλιά πόλη, με, τις πύλες, τους ναούς, τα κτίρια-μνημεία και τους προμαχώνες. Μπορείς πολύ εύκολα να νιώσεις ντόπιος στο Ηράκλειο, ακόμα κι αν έρχεσαι από μακριά, επειδή υπάρχει κάτι οικείο στον τρόπο που βιώνει κανείς την πόλη, γίνεσαι εύκολα κομμάτι της. Κάτι άλλο που με χαρά ανακάλυψα τα τελευταία χρόνια είναι ότι δεν είμαστε πια πολιτιστικά αποκομμένοι από την υπόλοιπη Ελλάδα καθώς το Ηράκλειο διαθέτει πλέον τις υποδομές να φιλοξενεί εκθέσεις και εκδηλώσεις υψηλού επιπέδου. Ζώντας στο Ηράκλειο είναι σαν να έχεις ολόκληρο τον κόσμο στην παλάμη σου.
Α.Α.: Αν ήσασταν άνεμος, ποια πράγματα θα σαρώνατε;
Δ.Λ.:Το στερεότυπο που ήθελε το Ηράκλειο να είναι η ασχημότερη πόλη της Ελλάδας: νομίζω ότι αυτό έχει προ πολλού αλλάξει αλλά παραμένει ο εσωτερικός μας δισταγμός για το αν πράγματι μπορούμε να αισθανόμαστε υπερήφανοι για την πόλη μας. Η απάντηση είναι καταφατική.
Α.Α.: Μου φαίνεται ότι οι άνθρωποι, όλοι εμείς που μένουμε σ’αυτή την πόλη, δεν είμαστε ερωτευμένοι μαζί της. Συμφωνείτε;
Δ.Λ.: Συνηθίζεται η βία; Δυστυχώς, ναι. Ζήσαμε επί πολλά χρόνια σε μια κακοποιημένη πόλη και νομίσαμε ότι δεν πάει παραπάνω. Αναπαράγουμε ότι μάθαμε, ότι βιώσαμε, ακόμα κι αν μας πληγώνει. Οι πόλεις πάσχουν κι αυτές από θλίψη όταν το ανθρώπινο δυναμικό τους αισθάνεται εγκλωβισμένο σε αδιέξοδα. Τα τελευταία χρόνια όμως το Ηράκλειο έχει βγει στο φως. Έχει γίνει μια πόλη που αξίζει να αγαπηθεί από τους κατοίκους της.
Α.Α.: Ποια είναι η σκέψη σας για να έλθει κάποια ταραχή στα λιμνάζοντα νερά της αδιαφορίας;
Δ.Λ.: Σε ένα άρθρο που είχα γράψει παλαιότερα αναφέρω «Οι πόλεις δεν χρειάζονται μόνο προστασία από εξωτερικούς μνηστήρες, αλλά κυρίως από την αδιαφορία αυτών που παραμένουν εντός των τειχών. Οι πολίτες μπορούν να επηρεάσουν τον τρόπο με τον οποίο θα ασκείται η πολιτική στον τόπο τους και η μέθοδος για να το πετύχουν δεν είναι άλλη από τη συμμετοχή.» Νομίζω ότι πάσχουμε από κάτι χειρότερο από αδιαφορία – υποφέρουμε από ματαίωση, την αίσθηση ότι δεν θα γίνει τίποτα ακόμα κι αν το προσπαθήσουμε. Αυτή η αντίληψη πρέπει να καταπολεμηθεί με την δικιά μας ενεργοποίηση.
Α.Α.: Κυρία Λιμνιωτάκη, κάτι απίστευτο και μοναδικό παρατηρούμε στις φετινές αυτοδιοικητικές εκλογές στο Ηράκλειο – απέραντο πλήθος υποψηφίων. Πώς το βλέπετε αυτό;
Δ.Λ.: Η ύπαρξη επιλογών στις δημοτικές εκλογές, είναι στοιχείο του δημοκρατικού πολιτεύματος. Δεν με ανησυχεί η πολυμορφία του πληθυσμού, ούτε θα ευχόμουν να είχαμε λιγότερους συναγωνιστές και δίπολα προκειμένου να υπάρξουν περισσότερες πιθανότητες εκλογής του ενός ή του άλλου. Το θέμα και το στοίχημα είναι πάντα το πώς ένας συνδυασμός εκπαιδεύει τους δημότες να σκέπτονται και να συνεργάζονται.
Α.Α.: Δεν είμαστε και ο πιο πειθαρχημένος λαός. Βλέπω ότι αστυνομία δεν υπάρχει πουθενά. Η καθαριότητα είναι το αδύνατο σημείο της πόλης. Τι γνώμη έχετε;
Δ.Λ.:Είναι το δικό μας αδύνατο σημείο, ξεκινάει από τον τρόπο που διαχειριζόμαστε εμείς την ζωή. Η πειθαρχία και η αστυνόμευση είναι δυο διαφορετικά πράγματα. Δεν υπάρχει ένας χωροφύλακας για κάθε ένα που παρκάρει σε ράμπα αναπήρων ή μπλοκάρει τα πεζοδρόμια και τις διαβάσεις της πόλης, είναι αλήθεια. Είναι πολλοί οι παραβάτες. Θα ‘πρεπε να υπάρχει αυτή η απόλυτη αντιστοιχία; Αυτό που θα ήθελα να δω να καλλιεργείται είναι η κουλτούρα του σεβασμού στους κανόνες και στους νόμους αλλά αυτό δεν είναι κάτι που μπορείς να επιβάλλεις, μόνο να εμπνεύσεις στους συμπολίτες σου. Γι’ αυτό έχει σημασία ποιος έχει το τιμόνι του Δήμου.
Α.Α.: Ξέρω ότι είστε πολύ ευαίσθητος, ρομαντικός αλλά και πολύ δραστήριος άνθρωπος. Τι όραμα έχετε για την πόλη μας ώστε «ν’ανθίσουν μαργαρίτες, χρυσά στάχυα, αλυγαριές και λεμονάνθια;»
Δ.Λ.:Ονειρεύομαι μια πόλη την οποία θα μπορούμε να περπατάμε, να διασχίζουμε, να εξερευνούμε με το μάτι του ταξιδιώτη που διαρκώς ανακαλύπτει ενδιαφέρουσες γωνιές. Μια πόλη καθαρή στην όψη και στην υπόληψη, μια πόλη για την οποία θα είμαστε υπερήφανοι και όχι απολογητές του παρελθόντος. Ένα Ηράκλειο αυτάρκες, καινοτόμο και εξωστρεφές, με δημότες που θα προασπίζουν τις ελευθερίες του. Ένα Ηράκλειο που θα έχει αφήσει το σκοτεινό παρελθόν ολοκληρωτικά πίσω του.
