«Μετά την 11η Σεπτεμβρίου η τρομοκρατία δεν είναι πλέον μόνο το μέσο για να επιτευχθεί κάποιος σκοπός. Είναι τρομοκρατία για την τρομοκρατία, όπως τα πρόσφατα γεγονότα σε Παρίσι και Βιέννη. Κανείς δεν μπορεί να είναι πλέον απολύτως επαναπαυμένος καθώς η τρομοκρατία δεν είναι πλέον διεκδικητική αλλά ανεξέλεγκτη. Την τυφλή βία και τον φανατισμό που δεν έχουν συγκεκριμένη κοινωνική, πολιτική, οικονομική στόχευση, είναι πιο δύσκολο να την αντιμετωπίσει κάποιος λογικά» επισήμανε στον ΣΚΑΪ Κρήτης και την Ελένη Βακεθιανάκη ο επίκ. καθηγητής Διεθνών Θεσμών στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου Γιάννης Στριμπής.
«Μετά το 2001 δεν άλλαξε η φύση της τρομοκρατίας άλλαξε όμως η ένταση του κινδύνου. Τότε χρησιμοποιήθηκαν αεροπλάνα ως όπλο ενώ πριν ήταν ο χώρος στον οποίο εκδηλωνόταν μια τρομοκρατική ενέργεια» ανέφερε ο κ. Στριμπής τονίζοντας ότι η τρομοκρατία, δηλαδή η προσπάθεια να δημιουργηθεί τρόμος στον πληθυσμό, είτε με διεκδικητικό σκοπό είτε για να προκληθεί χάος, είναι ένα «όπλο» που έχει χρησιμοποιηθεί και σε περίοδο πολέμου και σε περίοδο ειρήνης, τουλάχιστον σε όλη τη σύγχρονη ιστορία της Ευρώπης, μετά την ίδρυση των εθνικών κρατών.
«Ωστόσο υπάρχουν στοιχεία που καθιστούν κάποιες χώρες περισσότερο ευάλωτες. Κατά πόσο, δηλαδή, η κοινωνική κατάσταση μιας χώρας ωθεί κάποιους ανθρώπους να αισθάνονται περιθωριοποιημένοι, όπως μεγάλες ομάδες μεταναστών πρώτης, δεύτερης ή τρίτης γενιάς. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει τέτοιο κοινωνικό φαινόμενο άρα η χώρα δεν είναι τόσο ευάλωτη. Ωστόσο, βασικό ζήτημα είναι, κατά πόσο οι Αρχές λαμβάνουν μέτρα για την πρόληψη της ριζοσπαστικοποίησης ατόμων ώστε να μην γίνονται δέκτες μιας προπαγάνδας που θα τους οδηγήσει σε τρομοκρατική πράξη» επισήμανε.
