Τα τελευταία χρόνια μια νέα, ενδιαφέρουσα τάση φαίνεται να αγκαλιάζει έναν διαφορετικού είδους τουρισμό, μακριά από το συμβατικό μοντέλο. Υπό αυτό το πρίσμα, το ρεύμα του σκοτεινού τουρισμού δίνει μια διαφορετική διάσταση της βιωμένης επισκεπτικής εμπειρίας, που πέρα από την ικανοποίηση ενός ιδιαίτερου γούστου κατορθώνει να αναδεικνύει τόπους που σε άλλη περίπτωση θα κινδύνευαν να χαθούν μέσα στη βοή του μαζικού τουρισμού.
Ακολουθώντας αυτό το πνεύμα, το travel.gr διάλεξε για εσάς μια σειρά από χαρακτηριστικά, σκοτεινά σημεία της ευρωπαϊκής ηπείρου επαρκή να προσφέρουν συγκινήσεις σε όσους από εσάς αποζητάτε εναλλακτικούς τουριστικούς προορισμούς.
Κάστρο Κόρβιν, Ρουμανία
Το κάστρο της δυναστείας Κόρβιν (εξού και το όνομα) βρίσκεται στην κεντρική Ρουμανία, στην επαρχία Χουνεντοάρα, και είναι το μεγαλύτερο γοτθικού ρυθμού κάστρο στην κεντρική και στην ανατολική Ευρώπη. Χτίστηκε τα μέσα του 15ου αιώνα από τον βοεβόδα της Τρανσυλβανίας, Ιωάννη Ουνυάδη αλλά η ιστορία του συνδέθηκε με τον θρυλικό μεσαιωνικό πρίγκιπα Βλαντ Τσέπες ή Βλαντ ο Παλουκωτής ή Κόμης Δράκουλας, ο οποίος φέρεται να φυλακίστηκε για ένα διάστημα στα μπουντρούμια του, γεγονός που συνέτεινε στην υποτιθέμενη τρέλα του.
Ακριβώς αυτού του είδους το μυστήριο και οι θρύλοι, που εντείνονται από το επιβλητικό γοτθικό κλίμα που εμποτίζει την αρχιτεκτονική φιλοσοφία του κάστρου και όχι μόνο φέρνουν εκατοντάδες χιλιάδες επισκέπτες στο μεσαιωνικό αξιοθέατο.
Villa Diodati, Ελβετία
Μπορεί ένα αντικειμενικά πανέμορφο σπίτι να συνδεθεί με δύο από τις εμβληματικές ιστορίες λογοτεχνικού τρόμου και μια φυσική καταστροφή; Κι όμως, η Villa Diodati κατορθώνει και μόνο με την αναφορά των τρομακτικών συμπτώσεών της και τον λογοτεχνικό απότοκο αυτών να δημιουργήσει μια αίσθηση δέους. Η έπαυλη θεωρείται καταραμένη γιατί συνάδει με μια συναστρία δυσμενών γεγονότων αλλά κι εξαιτίας του πρόωρου τέλους σχεδόν όλων των διάσημων ενοίκων της.
Ιούνιος του 1816 στη Villa Diodati, το σπίτι που έχει νοικιάσει ο λόρδος Βύρωνας λίγα χιλιόμετρα έξω από τη λίμνη της Γενεύης. Καλεσμένοι του ο προσωπικός γιατρός του λόρδου και συγγραφέας Τζον Γουίλιαμ Πολιντόρι (John William Polidori), ο φίλος του λόρδου, ποιητής, Πέρσυ Σέλλεϋ, και η 19χρονη σύντροφος του τελευταίου και κατοπινή σύζυγός του, Μαίρη Γουόλστονκραφτ. Είναι μια περίεργη χρονιά, που θα μείνει στην ιστορία ως «το έτος χωρίς καλοκαίρι». Κατά τη θερινή σεζόν, οι θερμοκρασίες κρατιούνται σε εξωπραγματικά χαμηλά επίπεδα και οι βροχές δεν έχουν σταματημό, εξαιτίας της έκρηξης του ηφαιστείου Ταμπόρα στην Ινδονησία η οποία προκάλεσε μια σειρά κλιματικών ανωμαλιών.
Κατόπιν προτροπής του οικοδεσπότη και αφού έχουν προηγηθεί πλήθος συζητήσεων για τη λογοτεχνία και τον αποκρυφισμό οι συνδαιτημόνες καλούνται να γράψουν ο καθένας τη δική του ιστορία τρόμου. Το αποτέλεσμα μνημειώδες: Μπάιρον και ο Πολυντόρι άρχισαν να γράφουν το The Vampyre, το πρώτο λόγιο πόνημα που αποτυπώνει ρομαντικά τον μύθο του βρυκόλακα, ενώ η Γουόλστονκραφτ θα δημιουργούσε εκεί το προσχέδιο του θρυλικού Frankenstein, που θα άλλαζε το ρου της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας. Αξίζει να σημειωθεί πως η Γουόλστονκραφτ θα ήταν και η μόνη από τη λογοτεχνική παρέα που θα πέθαινε από φυσιολογικά αίτια, τρεις δεκαετίες αργότερα, γεγονός που προσθέτει στον μύθο της κατάρας.
Πομπηία, η χαμένη πόλη
Ορισμένες πόλεις απολαμβάνουν το οδυνηρό προνόμιο ότι είναι συνώνυμο της καταστροφής. Ίσως η πλέον εμβληματική αυτών είναι η χαμένη ρωμαϊκή πόλη της Πομπηίας. Το άλλοτε πλούσιο λιμάνι και παραθαλάσσιο θέρετρο των αρχαίων Ρωμαίων είναι πλέον ένας ιδιότυπος αρχαιολογικός χώρος που η επίσκεψη στα αξιοθέατά του -από το γεμάτο υπέροχες τοιχογραφίες domus της οικογένειας Vetti έως την αινιγματική Βίλα των Μυστηρίων– αποπνέει μια αίσθηση ενός ζώντος σκελετού που περιμένει τα ενσώματα στοιχεία του να αρθρωθούν για να σχηματίσουν τις αφηγήσεις όσων δεν πρόλαβαν να ξεφύγουν από τη φονική μανία του Εγκέλαδου.
Το πλέον χαρακτηριστικό δείγμα της εγκατάλειψης και της ερημιάς που εκπέμπει η πόλη δεν είναι άλλο από την σιταποθήκη. Ο σιτοβολώνας του Φόρουμ λειτουργεί τώρα ως μουσείο και φιλοξενεί τη μεγαλύτερη αποθήκη έργων τέχνης στον κόσμο που ανασκάφηκαν από την Πομπηία, με περισσότερα από 9.000 πολύτιμα αντικείμενα να διατηρούνται και να εκτίθενται σε γυάλινα ντουλάπια, ζώσα μνήμη των διατροφικών συνηθειών και της προκαταστροφικής τραγικής ειρωνείας συνάμα.
Strawberry Hill, Αγγλία
Το Strawberry Hill στη συνοικία του Τουίκενχαμ στο Λονδίνο είναι ακόμη ένας προορισμός που αντιφάσκει με το εξωτερικό του πρόσωπο. Κι αυτό γιατί στη νεογοτθικής αρχιτεκτονικής έπαυλη, γεμάτη ευρηματικά βιτρό των μεσαιωνικών χρόνων, μυτερά κωδωνοστάσια και ψευδ-φρουριακά στοιχεία, ο Horace Walpole, συγγραφέας, πολιτικός και ιστορικός τέχνης έγραψε με βάση τους εφιάλτες του το διάσημο για την εποχή του μυθιστόρημα «Το κάστρο του Οτράντο».
Το τελευταίο θεωρείται το πρώτο γοτθικό μυθιστόρημα και πηγή επιρροής για πλήθος λογοτεχνών από τον Έντγκαρ Άλαν Πόε μέχρι τον Μπραμ Στόουκερ, τη Δάφνη ντυ Μωριέ και τον Στίβεν Κινγκ, στοιχείο που δίνει περαιτέρω ώθηση στην ιδιαιτερότητα του χώρου.
Το Μουσείο των Βασανιστηρίων στη Μάλτα
Το Μουσείο των Βασανιστηρίων βρίσκεται στην ιστορική πρωτεύουσα της πόλης, την Μdina η οποία είναι γνωστή και ως η «Σιωπηλή πόλη». Πρόκειται ουσιαστικά για τις παλιές φυλακές της πόλης όπου κατεβαίνοντας στα μπουντρούμια θα δείτε αναπαραστάσεις από βασανιστήρια και εκτελέσεις.
Εδώ, θα έρθετε αντιμέτωποι με την πλέον σατανική πλευρά της ανθρώπινης δημιουργικότητας, με τα βασανιστήρια να έχουν αντληθεί από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, την Αραβοκρατία και την εποχή της κυριαρχίας των Οσπιτάλιων Ιπποτών στο νησί και να αποτελούν την επιτομή του dark tourism από κάθε πλευρά.
