Κάτι που μπορείτε να επαναλάβετε στον εαυτό σας, όταν μια ταινία τρόμου είναι πολύ αιματηρή, είναι: «Είναι μόνο μια ταινία…». Αυτό μπορεί να λειτουργήσει για ταινίες όπως το Texas Chainsaw Massacre ή το Halloween του John Carpenter, όμως υπάρχουν και άλλες επιτυχίες του είδους που δημιουργούν ακόμη πιο αυθεντικές εικόνες.
Τέτοια ήταν η περίπτωση της ταινίας του Ruggero Deodato Cannibal Holocaust (1980), μια ταινία που θεωρείται κλασική από τους λάτρεις του τρόμου και ένα προκλητικό χάος από οποιονδήποτε άλλον που δεν αγαπά έστω και λίγο κινηματογραφικό τρόμο. Φτιαγμένη για να φαίνεται σαν να ήταν πραγματικό ντοκιμαντέρ, η ταινία αφηγήθηκε την ιστορία ενός συνεργείου κινηματογραφιστών που μπήκε στο τροπικό δάσος του Αμαζονίου για να κάνει μια ταινία για τις φυλές των κανίβαλων που υπάρχουν ακόμα.
Ακριβώς όπως η στρατηγική μάρκετινγκ του εμβληματικού βίντεο τρόμου The Blair Witch Project δεκαετίες αργότερα, ο Deodato θεώρησε ότι ήταν καλύτερο να διαφημίσει το Cannibal Holocaust ως αυθεντικό ντοκιμαντέρ.
Για να διατηρήσει αυτή την αυθεντικότητα, ο σκηνοθέτης έβαλε τους ηθοποιούς να υπογράψουν ένα συμβόλαιο με το οποίο συμφωνούσαν ότι δεν θα μιλούσαν στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης μέχρι τουλάχιστον ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία της ίδιας της ταινίας σε μια προσπάθεια να πείσουν το κοινό ότι ο θάνατός τους στην οθόνη ήταν αληθινός. Μοιραία, δέκα μέρες μετά την πρεμιέρα της ταινίας στην Ιταλία, το Cannibal Holocaust απαγορεύτηκε και ο σκηνοθέτης του συνελήφθη.
Αυτό κλιμακώθηκε όταν η ταινία κυκλοφόρησε αργότερα στη Γαλλία, με τους κριτικούς και τα μέλη του κοινού να αμφισβητούν αν οι ηθοποιοί είχαν, πράγματι, πεθάνει, ειδικά καθώς δεν κυκλοφορούσαν δημόσια. Με τις συνωμοσίες κατά της ταινίας να αυξάνονται, ο Deodato κατηγορήθηκε για τον φόνο των πρωταγωνιστικών μελών του καστ της ταινίας, παρόλο που όλοι τους ήταν σώοι και αβλαβείς.
Αφού ο σκηνοθέτης εντόπισε κάθε έναν από τους ηθοποιούς για να αποδείξει ότι δεν ήταν νεκροί και παρείχε πληθώρα πληροφοριών από τα παρασκήνια, ο Deodato απαλλάχθηκε από όλες τις κατηγορίες του.
Η ταινία εξακολουθεί να απαγορεύεται σε πολλές χώρες.
Αν και η βίαιη ταινία αντιμετωπίζεται ως μια από τις πιο βάναυσες ταινίες του σινεμά τρόμου, αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι στη διαμόρφωση του σύγχρονου κινηματογράφου τρόμου, με κινηματογραφιστές όπως ο Eli Roth και τέτοιες ταινίες όπως το Rec πιθανότατα να μην υπήρχαν χωρίς την επιρροή του.
