Στο νοσοκομείο Μούγκντα της Ντάκα οι γιατροί δεν ξέρουν πια πού να δώσουν προτεραιότητα: τρεις από τους δέκα ορόφους του είναι γεμάτοι με ασθενείς που έχουν πέσει θύμα μιας άνευ προηγουμένου επιδημίας δάγκειου πυρετού.
Ο 21χρονος Νούπουρ Άκτερ προσπαθεί να ταΐσει την μικρή του αδελφή Πάγιελ, που δεν έχει όρεξη. Πριν από δύο εβδομάδες, η εξάχρονη εισήχθη εκτάκτως στο νοσοκομείο «με ανεξέλεγκτα ρίγη».
Έκτοτε ο Νούπουρ βλέπει σημάδια βελτίωσης. Ωστόσο έχει την εντύπωση ότι η μικρή έχει αδυνατίσει.
Φέτος η επιδημία δάγκειου πυρετού, ασθένεια που μεταδίδεται από τα κουνούπια, είναι η χειρότερη που έχει καταγραφεί ποτέ στο Μπανγκλαντές, με αριθμό ρεκόρ 1.030 θανάτων και πάνω από 210.000 επιβεβαιωμένα κρούσματα να έχουν καταγραφεί από τα νοσοκομεία από τις αρχές του 2023. Την περσινή χρονιά η νόσος είχε στοιχίσει τη ζωή συνολικά σε 281 ανθρώπους.
Τα κρούσματα δάγκειου πυρετού παρουσιάζουν αύξηση λόγω της κλιματικής αλλαγής, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ).
Η ενδημική αυτή νόσος των τροπικών περιοχών προκαλεί υψηλούς πυρετούς, πονοκεφάλους, ναυτίες, εμέτους, μυαλγίες και, στις πιο σοβαρές περιπτώσεις, αιμορραγίες που μπορεί να οδηγήσουν στον θάνατο.
Σύμφωνα με τον διευθυντή του νοσοκομείου Μούγκντα, τον Μοχάμαντ Νιαματουζαμάν, οι γενικοί ιατροί αντιμετωπίζουν τέτοιον φόρτο που αναγκάστηκαν να καλέσουν τους συναδέλφους τους διαφόρων ειδικοτήτων για να τους βοηθήσουν.
«Πρόκειται για επείγουσα ανάγκη, αλλά για μια επείγουσα ανάγκη μακράς διαρκείας», σημείωσε ο ίδιος σε δηλώσεις που έκανε στο AFP, προσθέτοντας ότι το νοσοκομείο έχει ήδη καταγράψει φέτος 158 θανάτους που συνδέονται με τον δάγκειο πυρετό, δηλαδή τον πενταπλάσιο αριθμό από πέρυσι.
«Φοβάμαι»
Πάνω από 1.000 ασθενείς, εκ των οποίων 200 που πάσχουν από δάγκειο πυρετό σε τρεις ορόφους, νοσηλεύονται στο νοσοκομείο Μούγκντα με τις μόλις 400 διαθέσιμες κλίνες. Χιλιάδες άλλοι νοσηλεύονται σε εξωτερικά ιατρεία.
Ο 40χρονος κοσμηματοπώλης Μοχάμαντ Σάμπουζ από το προάστιο Κονάπαρα της Ντάκα, ο οποίος είχε εισαχθεί επειγόντως στο νοσοκομείο και τώρα έχει αναρρώσει, εκφράζει την ανησυχία του διότι «σχεδόν κάθε σπίτι» στην συνοικία του έχει έναν ασθενή από δάγκειο.
«Στο εργαστήριό μου, οι τρεις από τους τέσσερις εργαζόμενους είχαν δάγκειο», λέει ο πατέρας τριών αγοριών.
Ένας από τους φίλους του που είναι γιατρός πέθανε. «Το γεγονός ότι ένας γιατρός δεν μπορούσε να σώσει τον εαυτό του με κάνει να φοβάμαι», προσθέτει, «αν κάτι μου συμβεί σ’αυτήν την ηλικία, τι θα απογίνουν η οικογένειά μου και τα παιδιά μου;»
Αν και η νοσηλεία είναι δωρεάν, κάποια φάρμακα εξακολουθούν να επιβαρύνουν τους ασθενείς. Το δημόσιο κέντρο ιατρικών εξετάσεων έχει κατακλυστεί και τα ιδιωτικά εργαστήρια είναι πολύ ακριβά για μεγάλο μέρος του πληθυσμού.
Ο 38χρονος Αμπντούλ Χακίμ, εργάτης οικοδομών, φροντίζει τον γιο του ηλικίας μόλις δύο ετών. «Την ημέρα που ο γιος μου ανέβασε πυρετό, έχασα τη δουλειά μου», είπε ο πατέρας δύο παιδιών, ο μισθός του οποίου είναι το μόνο μέσο διαβίωσης της οικογένειας.
«Δάνειο» για να σώσει τον γιο του
«Πληρώνω για εξετάσεις, φάρμακα, μεταξύ άλλων νοσοκομειακών εξόδων, χάρη σε ένα δάνειο (…) για την θεραπεία του», συνεχίζει.
Το ένα τέταρτο των ασθενών με δάγκειο στο νοσοκομείο Μούγκντα είναι παιδιά. Συνολικά ποσοστό περίπου 10% των ανθρώπων που χάνουν τη ζωή τους από δάγκειο είναι παιδιά κάτω των 15 ετών.
Το Μπανγκλαντές αντιμετωπίζει κρούσματα δάγκειου από τη δεκαετία του 1960, αλλά η πρώτη του επιδημία καταγράφηκε το 2000. Οι επιστήμονες αποδίδουν την φετινή στις ακανόνιστες βροχοπτώσεις και στις υψηλότερες θερμοκρασίες στη διάρκεια των μουσώνων, που δημιουργούν ιδανικές συνθήκες για την αναπαραγωγή των κουνουπιών.
Σύμφωνα με τον ΠΟΥ, ο δάγκειος και άλλες ασθένειες που μεταδίδονται από τα κουνούπια, εξαπλώνονται πιο γρήγορα και σε μεγαλύτερη έκταση λόγω της κλιματικής αλλαγής.
Ο διευθυντής του νοσοκομείου Μούγκντα επισήμανε ότι το νοσοκομείο του δέχεται πλέον ασθενείς από αγροτικές περιοχές, στις οποίες δεν είχε εμφανιστεί ποτέ πριν δάγκειος.
Αυτό συνέβη με τον Άλεπ Κάρι από την αγροτική περιοχή Σαριατπούρ, όπου οι υπηρεσίες υγείας έχουν φτάσει πλέον στα όριά τους.
«Σε όλη μου τη ζωή σπάνια έχω ακούσει να μιλούν γι’αυτήν την ασθένεια», λέει ο 65χρονος, η σύζυγος του οποίου πάσχει επίσης από δάγκειο και νοσηλεύεται.
«Είναι η πρώτη φορά που είχαμε αυτόν τον ‘πυρετό’ στο χωριό μας», συνεχίζει. «Πολλοί έχουν προσβληθεί».
