Αποτελεί γεγονός πως βρισκόμαστε, πλέον, στην τελική ευθεία για τη μεγάλη γιορτή των Χριστουγέννων και έπειτα τη θαρραλέα αλλαγή στο ρολόι του χρόνου. Ο παλιός (χρόνος) έχοντας τερματίσει πια την διαδρομή του, αποκαμωμένος με όλα τα καλά και τα άσχημα να τον βαραίνουν θα παραδώσει οικιοθελώς την σκυτάλη στον νέο, που με αισιοδοξία θα κάνει την αρχή για τον δικό του αγώνα, για ένα ξεκίνημα συμβατό με την γέννηση του Θεανθρώπου.
Σίγουρα, αρκετοί υπό την επήρεια χαρούμενης διάθεσης και ενθουσιασμού θα τρέξουν σε καταστήματα, θα μπουν στην ευχάριστη διαδικασία της αγοράς δώρων και απαραίτητων προϊόντων για τις ετοιμασίες του γιορτινού τραπεζιού (κάποιες φορές τηρώντας το μέτρο και άλλοτε πράττοντας υπερβολικά).
Άλλοι, με τη σκέψη στις αυξημένες ανάγκες των ημερών και τη δυσκολία της ανταπόκρισης σε κάθε λογής οικονομική οφειλή στο τελείωμα της χρονιάς, θα βρεθούν παραδομένοι στο άγχος, την αγωνία και την ανασφάλεια που θα μετριάσουν το όποιο θετικό στοιχείο της εποχής.
Ακόμη, ορισμένοι με μία εγωιστική διαπίστωση θα ομολογήσουν πως δεν είναι υπέρμαχοι των γιορτών, τοποθετώντας τον εαυτό τους στην μοναχική άκρη του κρεβατιού… βιώνοντας – έτσι – την άρνηση του αυτοεγκλωβισμού και τον θυμό μιας ιδιότυπης εσωτερικής πάλης.
Αναπόφευκτα, θα υπάρξουν κι εκείνοι που εξ ανάγκης και όχι από επιλογή θα σταθούν αντιμέτωποι με συνθήκες θλίψης και μοναξιάς. Μια μελαγχολική και στενάχωρη διάθεση η οποία ολοένα και θα γίνεται πιο έντονη όσο ακούγονται οι γιορτινές φωνές στον δρόμο της πόλης, όσο αναβοσβήνει το φως από τα λαμπιόνια του χριστουγεννιάτικου δέντρου στην διπλανή κατοικία που – εκείνη των ώρα – αντί να γεμίσουν με χρώμα την ψυχή, θα λειτουργήσουν αντίθετα από το σκοπό τους.
Κι όμως, αν το καλοσκεφτείς είμαστε άνθρωποι και η ανθρώπινη κατάσταση διαθέτει μεγάλη γκάμα συναισθημάτων και αντιδράσεων, όπως και σημαντικές διαφορές στον τρόπο αντίληψης, διαχείρισης και βίωσης των πραγμάτων.
Έτσι, γι’ αυτές τις μέρες ίσως χρειαστεί να κάνουμε μια υπέρβαση, που θα βοηθήσει επί της ουσίας ώστε να μην τυφλωθούμε από τον έντονο φωτισμό αλλά και να μην συνηθίσουμε στην πλήρη συσκότιση. Και στην εύλογη ερώτηση πως θα γίνει αυτό, η απάντηση είναι: απλώνοντας το χέρι. Μια απάντηση μικρή σε έκταση, μα τεραστία στη σημασία της.
Αυτές τις γιορτές, λοιπόν, άπλωσε το χέρι για ένα ζεστό άγγιγμα, άπλωσε το χέρι και φτιάξε όμορφες στιγμές για σένα και τα αγαπημένα σου πρόσωπα. Άνοιξε την αγκαλιά και την ψυχή σου, μοίρασε και δέξου συναισθήματα, νιώσε και γίνε ένα με το νόημα των ημερών.
Άπλωσε το χέρι και επέλεξε όλα αυτά που στο πέρασμα του χρόνου δεν γνωρίζουν φθορά και η αξία τους παραμένει και γιγαντώνεται… τόσο ώστε να μοιάζει – και να είναι – ανεκτίμητη.