Πλησιάζοντας την χρονική στιγμή των αμερικανικών εκλογών, το ενδιαφέρον γι’ αυτή τη διαδικασία κορυφώνεται όχι μόνο στο εσωτερικό των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, αλλά και του υπόλοιπου πλανήτη και φυσικά της Ευρώπης, ενώ αφορά και εμάς με διάφορους τρόπους. Κι’ αυτό γιατί οι πρόσφατες, οι οποίες άλλωστε συμβαδίζουν με τις γνωστές παλιότερες, δηλώσεις του υποψήφιου ξανά για την προεδρία Ντόναλντ Τραμπ, κρούουν πολλούς κώδωνες κινδύνου. Ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ, αρκετές φορές και τώρα όπως παλιότερα, σε προεκλογικές του ομιλίες αναφέρθηκε στη σχέση της χώρας του με τους συμμάχους στο εσωτερικό πάντοτε του ΝΑΤΟ. Ούτε λίγο, ούτε πολύ, εξήγγειλε ότι αν οι σύμμαχοι των ΗΠΑ στον Οργανισμό του Βορειοατλαντικού Συμφώνου (ΝΑΤΟ) δεν εκπληρώνουν τις οικονομικές τους οφειλές, τότε οι ΗΠΑ όχι μόνο θα αποσύρουν την προστατευτική τους ασπίδα, αλλά θα ενθαρρύνουν και τη Ρωσία να τους επιτεθεί! Μια αναπάντεχη, ακραία, πρωτοφανή και απειλητική δήλωση, ανατινάζοντας στην κυριολεξία την έννοια της συλλογικής ασφάλειας, γεγονός που αφορά άμεσα τις υπόλοιπες χώρες του συγκεκριμένου οργανισμού, και η οποία δεν είχε ποτέ στο παρελθόν διατυπωθεί έτσι ωμά και ξεκάθαρα από κάποιον άλλο Πρόεδρο των ΗΠΑ.
Βεβαίως, τον τελευταίο καιρό ο υποψήφιος αυτός για την Προεδρία των ΗΠΑ, έχει αρκετά προβλήματα με την αμερικανική δικαιοσύνη και ίσως όλες αυτές οι περίεργες και συνάμα ενοχλητικές, για αρκετές χώρες της Ευρώπης, δηλώσεις να μην είναι τίποτα παραπάνω από προεκλογικό χάιδεμα των Αμερικανών ψηφοφόρων στους οποίους προσβλέπει. Κοιτάζοντας πίσω, όμως, παρατηρούμε ότι και στην προηγούμενη θητεία του είχε ανάλογες προστριβές με χώρες της μακρυνής Ασίας, όπως είναι η Νότια Κορέα και η Ιαπωνία, για το ίδιο ακριβώς θέμα που αφορούσε την προστασία τους από πιθανές επιθετικές ενέργειες της ολοένα και ανερχόμενης δύναμης της Κίνας. Με την θητεία του νυν Προέδρου, Τζο Μπάιντεν, το συγκεκριμένο ζήτημα αποσιωπήθηκε, αλλά τώρα ξαναήρθε στο προσκήνιο.
Ο Τραμπ ποτέ δεν ήταν σε αγαστή συνεργασία και σε σύμπλευση απόψεων με τα υπόλοιπα μέλη και θεωρούσε τον οργανισμό αυτόν εκμετάλλευση και σοβαρή επιβάρυνση της οικονομίας των ΗΠΑ. Έτσι τώρα, απειλεί να ανατινάξει τον οργανισμό στον αέρα, εάν οι υπόλοιποι σύμμαχοι δεν αυξήσουν τις δαπάνες τους στην κοινή ασφάλεια όλων πάνω από ένα ποσοστό, όπως ήδη γίνεται με κάποιους. Είναι προφανής ο εκβιασμός των ευρωπαίων συμμάχων στο συγκεκριμένο θέμα των αμυντικών δαπανών. Όμως, η απειλή αυτή εκ των έσω του ΝΑΤΟ, δίνει μια καλή ευκαιρία στην Ευρώπη και κυρίως στις χώρες της Ευρωπαϊκής ΄Ένωσης, να προχωρήσουν το περιβόητο ζήτημα της κοινής τους άμυνας, και εξωτερικής πολιτικής φυσικά, ένα ζήτημα στο οποίο οι ιθύνοντες εκεί επιδεικνύουν προκλητική αδιαφορία και καθυστέρηση στην υλοποίησή του. Ενός αυτόνομου αμυντικού μηχανισμού παράλληλα με εκείνον του ΝΑΤΟ, κάτι που κατά πάσα πιθανότητα η ίδια η Αμερική όμως δεν επιθυμεί και ούτε εξωθεί τους Ευρωπαίους προς αυτή την κατεύθυνση. Τη χώρα μας όλα τα παραπάνω την αφορούν άμεσα με δεδομένη την ευαίσθητη κατάσταση στο Αιγαίο και την νοτιοανατολική Μεσόγειο Θάλασσα και κυρίως τις ασταμάτητες προκλήσεις της γείτονος χώρας παρά τις γνωστές Διακηρύξεις των Αθηνών που είδαν το φως της δημοσιότητας λίγο καιρό πριν. Η Ελλάδα πολύ ορθώς δημιούργησε τις γνωστές συμφωνίες, κυρίως με τη Γαλλία και προς αυτή την κατεύθυνση πρέπει να εργαστεί, τουτέστιν στην υπόθεση της κοινής αμυντικής πολιτικής της Ε.Ε.
Ο υποψήφιος πρόεδρος Τραμπ, προέρχεται από τον επιχειρηματικό τομέα της χώρας του και όλα ανάγονται σε οικονομικές παραμέτρους και σε χρήμα και ίσως αν εκλεγεί κάνει πραγματικότητα τις απειλές του. Τελικά φαίνεται ότι γι’ αυτόν, όπως και για μεγάλη μερίδα των Αμερικανών πολιτών, οι όποιες υπηρεσίες προστασίας από επιθέσεις αλλότριων στοιχίζουν και μάλιστα πολύ ακριβά! Ασχέτως να κάποιες από αυτές υποκινούνται από τους ίδιους ακριβώς τους προστάτες!