Δεν ξέρω τι συμβαίνει στον υπόλοιπο κόσμο, πάντως στα ελληνικά ΜΜΕ η χοντροκομμένη πολιτική προπαγάνδα είναι ο κανόνας, φυσικά με τις λιγοστές εξαιρέσεις του.
Σε κεντρικό και τοπικό επίπεδο, η απροκάλυπτη στήριξη σε πολιτικά κόμματα ή αυτοδιοικητικούς παράγοντες και η αντίστοιχη απροσχημάτιστη πολεμική προς τους πολιτικούς τους αντιπάλους, δίνει και παίρνει.
Είναι θεμιτό ένα μέσο ενημέρωσης να έχει συγκεκριμένο πολιτικό στίγμα και να επιλέγει το ακροατήριο στο οποίο επιθυμεί να απευθυνθεί. Άλλωστε, το μήνυμα που εκπέμπει ένα μέσο καθορίζεται από ανθρώπους κι όχι από αλγοριθμικά προγράμματα, οπότε εξ ορισμού υπεισέρχεται κι ο παράγοντας της υποκειμενικότητας.
Άλλο πράγμα όμως αυτό, κι άλλο η σκόπιμη παραπληροφόρηση των πολιτών.
Όμως η συνειδητή και εξόφθαλμη απόπειρα χειραγώγησης του ακροατηρίου υπέρ ή εναντίον κάποιου κόμματος ή υποψήφιου δεν επιτυγχάνει πάντοτε τον σκοπό της.
Συχνότατα το πράγμα λειτουργεί αντίστροφα· το κοινό, αντιλαμβανόμενο τη δόλια προσπάθεια εξαπάτησής του από τα μέσα, τιμωρεί το κόμμα ή τον υποψήφιο που αυτά προσπάθησαν να του επιβάλουν και επιβραβεύει τους πολιτικούς του αντιπάλους.
Με τις αυτοδιοικητικές εκλογές προ των πυλών και τις εθνικές οσονούπω, αρκετά ΜΜΕ σε τοπικό και κεντρικό επίπεδο επιδίδονται σε κραυγαλέα προπαγάνδα υπέρ συγκεκριμένων παρατάξεων και υποψήφιων, λοιδορώντας ταυτόχρονα τους πολιτικούς αντιπάλους τους.
Αυτή η πρακτική πιθανότατα θα οδηγήσει σε αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που επιδιώκουν τα μέσα, όπως ακριβώς συνέβη και στο πρόσφατο παρελθόν.
Κι είναι απορίας άξιον πώς τα συγκεκριμένα ΜΜΕ δεν έχουν εμπεδώσει ακόμη αυτό το γεγονός.
