Αποκλειστική συνέντευξη – Γιώργος Κοψιδάς: Ένας vegan στο survivor! (βίντεο)

Πρέπει να διαβάσετε

Ο αγαπημένος γνωστός ηθοποιός, Γιώργος Κοψιδάς, είναι ένας από τους 10 διάσημους που μπήκαν στο Survivor πριν από λίγες ημέρες. Ο ίδιος, σε δήλωσή του μέσα από το προωθητικό σποτ του ριάλιτι επιβίωσης, αναφέρει: «Επέλεξα έναν διαφορετικό τρόπο ζωής, το βιγκανισμό, ο οποίος θα με βοηθήσει να ανταπεξέλθω σε οποιαδήποτε δυσκολία συναντήσω στο Survivor

Η Τηλεόραση CRETA και το Creta24.gr εξασφάλισαν, σε συνεργασία με το Vegan Life Festival, την πρώτη τηλεοπτική προβολή μία συνέντευξης που παραχώρησε ο Γιώργος Κοψιδάς και στην οποία μιλά εκτενώς για τον τρόπο ζωής που έχει επιλέξει. Στη συνέντευξη, η οποία λήφθηκε κατά τη διάρκεια του Vegan Life Festival που πραγματοποιήθηκε τον Νοέμβριο του 2019 στην Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων, ο γνωστός ηθοποιός μιλά στον Κώστα Γωνιανάκη για το τι σημαίνει βιγκανισμός για τον ίδιο, πώς έκανε την αλλαγή αυτή στη ζωή του αλλά και την επιλογή που κάνει να είναι ακτιβιστής και να μιλά ανοιχτά για τα θέματα αυτά.

Αναλυτικά η συνέντευξη:

Κώστας Γωνιανάκης: Ο βιγκανισμος με μία λέξη τι είναι;

Γιώργος Κοψιδάς: Με δύο λέξεις θα σου πω. Είναι τρόπος ζωής και όχι τρόπος διατροφής όπως νομίζουν οι περισσότεροι. Ο οποίος είναι βασισμένος στην ενσυναίσθηση, στο να μπαίνεις στη θέση του άλλου, να μπαίνεις στη θέση των ζώων, στο τι περνάνε. Να νιώθεις τον πόνο τους και να καταλαβαίνεις ότι, αφού δεν θα ήθελες ούτε εσύ να βιώνεις κάτι τέτοιο, έτσι δεν υπάρχει κανένας λόγος, μα κανένας, να γίνεται όλο αυτό που γίνεται στα ζώα. Είναι ένας τρόπος ζωής βασισμένος στην ενσυναίσθηση, στη συμπόνια, και στην αγάπη προς όλα τα πλάσματα του πλανήτη.

Κ.Γ.: Εσάς το δικό σας ερέθισμα ποιο ήταν για να γίνετε βίγκαν;

Γ.Κ.: Όλοι μας σαν παιδιά το γνωρίζουμε αυτό διαισθητικά, ότι πρέπει να αγαπάμε τα ζώα και ότι τα ζώα δεν είναι τροφή, αλλά είναι φίλοι μας. Κάπου στην πορεία μεγαλώνοντας χάνεται αυτή η σύνδεση. Μας εκπαιδεύουν να τρώμε τα ζώα και να είμαστε αποσυνδεδεμένοι από το τελικό προϊόν που τρώμε το οποίο είναι αποσυνδεδεμένο από το ζώο από το οποίο προέρχεται. Το πόσο έχει υποφέρει, το πόσο έχει πονέσει…

Οπότε κάπου στην πορεία το χάνουμε. Είναι σημαντικό να ξανακάνουμε τη σύνδεση στο μυαλό μας και να μπούμε στη θέση των ζώων και στο τι περνάνε.

Κ.Γ: Στη δική σας περίπτωση, λοιπόν, πώς έγινε η σύνδεση;

Γ.Κ.: Ήταν διάφορα ερεθίσματα. Με ενοχλούσε χρόνια, κάτι δεν πήγαινε καλά μέσα μου με το να καταναλώνω ζώα. Κάποια στιγμή, πριν από 7 χρόνια, κάτι διάβασα, είδα ένα ντοκιμαντέρ, διάβασα ένα άρθρο, και άρχισα λίγο να το ψάχνω περισσότερο. Έψαξα και είδα πολλά βίντεο για το τι συμβαίνει στα ζώα και αυτή ήταν η αρχή για να τα σταματήσω όλα.

Κ.Γ.: Ποιο είναι το ντοκιμαντέρ που είχε τη μεγαλύτερη επίδραση σε αυτό;

Γ.Κ.: Το “Earthlings”, σίγουρα, και το “Cowspiracy” με επηρέασε εμένα πάρα πολύ. Και πολλά αποσπασματικά κλιπ για το τι γίνεται στις φάρμες και πώς κακοποιούνται τα ζώα. Συνειδητοποίησα προσωπικά ότι είμαι μέρος ενός τεράστιου εγκλήματος, μίας τεράστιας γενοκτονίας, που γίνεται εν αγνοία μου και χωρίς κανέναν απολύτως λόγο. Συνειδητοποίησα ότι κάθε φορά που αγοράζω ένα τέτοιο προϊόν, μία μπριζόλα, ένα μπιφτέκι, ένα μπουκάλι γάλα, τυρί, οτιδήποτε, είμαι συμμέτοχος και συνένοχος σε αυτό το έγκλημα. Δηλαδή χρηματοδοτώ να το κάνει κάποιος άλλος μακριά από μένα χωρίς να βλέπω εγώ τη διαδικασία. Τα χέρια μου, δηλαδή, ένιωσα ότι είναι βουτηγμένα στο αίμα, χωρίς να έχω κάνει εγώ τη σφαγή. Κάθε φορά λοιπόν που πληρώνω κάποιον να το κάνει για μένα, μακριά από μένα, για να μην ακούω και να μη βλέπω το τι συμβαίνει, αυτό δεν με κάνει λιγότερο συνένοχο σε αυτό το έγκλημα. Αυτό συνέβη μέσα μου. Συνέβη μία έκρηξη και τα έκοψα όλα μαχαίρι, και δεν υπάρχει γυρισμός!

Κ. Γ.: Γίνατε βίγκαν. Θα μπορούσε να κανείς να πει ότι εφησυχάζομαι σε αυτό το στάδιο, ήδη κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ. Παρόλα αυτά, απ’ όσο ξέρω, έχετε ήδη περάσει στο στάδιο του ακτιβισμού.

Γ.Κ.: Ουσιαστικά κάνω έναν τύπου ακτιβισμό καθημερινά. Όπου και αν βρεθώ, σε οποιοδήποτε τραπέζι, σε οποιαδήποτε παρέα, επειδή έχω άλλες επιλογές διατροφικές, όλοι με ρωτάνε. Οπότε καθημερινά, χωρίς να πιέζω κάποιον και χωρίς να κουνάω το δάχτυλο και να κάνω κήρυγμα, ενημερώνω όποιον με ρωτήσει για αυτά που ξέρω, για αυτά που νιώθω, για αυτά που βιώνω. Οπότε αυτό συμβαίνει καθημερινά ούτως ή άλλως. Απλά, όποτε βρω και κάποια δράση που είναι σε μεγαλύτερη κλίμακα και μπορεί να ενημερώσει και περισσότερο όγκο κόσμου, με πολύ μεγάλη χαρά το κάνω. Δεν είναι κάτι που σταματά, γίνεται καθημερινά.

Κ.Γ.: Είναι κατά μία έννοια χρέος μας;

Γ.Κ.: Νομίζω ότι όταν έχεις μία γνώση είναι χρέος να τη μεταδώσεις. Γιατί πήρα τη γνώση, άλλαξα εγώ τη ζωή μου, από εκεί και πέρα χρέος μου είναι να μεταδώσω αυτή τη γνώση σε όσους περισσότερους μπορώ και σε όσους είναι έτοιμοι. Δεν μπορώ να αναγκάσω κάποιον να αλλάξει, ούτε εμένα με ανάγκασε κάποιος να αλλάξω. Ο καθένας αλλάζει μόνος του, είναι προσωπική επιλογή. Το μόνο που μπορώ να κάνω εγώ είναι να μεταδώσω τις πληροφορίες, να ενημερώσω, να του δείξω τι γίνεται. Από τη στιγμή που το έχει δει είναι δική του επιλογή αν θέλει να συνεχίσει να συμμετέχει σε αυτό το έγκλημα, σε αυτή την κακοποίηση, σε αυτή τη βία, σε αυτό το φόνο και τον πόνο χωρίς λόγο ή να απέχει.

Κ.Γ.: Γιατί άραγε είναι οι άντρες βίγκαν μειονότητα; Τι πάει λάθος; Τα στοιχεία δείχνουν ότι το 70-75% των βίγκαν στην Ελλάδα είναι γυναίκες.

Γ.Κ.: Δεν το ξέρω αυτό που λες το στατιστικό, μου κάνει και δεν μου κάνει εντύπωση. Το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό είναι ότι οι άντρες από μικροί εκπαιδευόμαστε με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Όπως μας εκπαιδεύουν να μην κλαίμε γιατί είμαστε άντρες και θα πάμε φαντάροι, και πρέπει να είμαστε σκληροί… Μας αποκόβουν πολύ περισσότερο από τις γυναίκες από την ευαισθησία μας. Οπότε, όταν ένας άντρας, είτε είναι παιδί, είτε είναι έφηβος, δείχνει μεγαλύτερη ευαισθησία, τον κοροϊδεύουν οι άλλοι φίλοι του, ότι πρέπει να είναι άντρας, και να είναι μάτσο… Οπότε νομίζω ότι επειδή σε αυτό ο πυρήνας του είναι η ευαισθησία, είναι η ενσυναίσθηση είναι η αγάπη, είναι η συμπόνια, ίσως κάποιοι άντρες που έχουν εκπαιδευτεί να είναι πολύ «άντρες» και πολύ μάτσο, φοβούνται λίγο να έρθουν σε επαφή με τα συναισθήματά τους και με την ευαισθησία τους. Νομίζω είναι κοινωνική εκπαίδευση. Ενώ οι γυναίκες που δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα μία γυναίκα να κλαίει ή να δείχνει την ευαισθησία της, είναι κοινωνικά αποδεκτό… Στον άντρα δεν είναι. Οπότε νομίζω βασικός λόγος είναι αυτό, αλλά νομίζω ότι και αυτό είναι θέμα χρόνου να αλλάξει.

Ο βιγκανισμός είναι φυσική μας εξέλιξη ως είδος. Κατ’ αρχάς είναι μία αρνητική έννοια, σαν λέξη δεν θα έπρεπε να υπάρχει. Όπως δεν έχουμε μία λέξη για κάποιον που δεν βιάζει… Κάποιος που βιάζει είναι βιαστής, κάποιος που δεν βιάζει, πώς λέγεται; Ένας φυσιολογικός άνθρωπος! Κάποιος που σκοτώνει είναι δολοφόνος, κάποιος που δεν σκοτώνει, πώς τον λέμε; Δεν έχουμε λέξη για αυτό! Ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Κάποιος που είναι παιδεραστής, είναι παιδεραστής. Κάποιος που δεν βιάζει παιδιά; Έχει λέξη; Οπότε ο βίγκαν είναι αυτός που δεν κάνει όλα αυτά: Δεν συμμετέχει στη βία, δεν συμμετέχει στην κακοποίηση, στο φόνο, στο βασανισμό, στην εκμετάλλευση με οποιονδήποτε τρόπο. Σκοπός είναι να επιστρέψουμε στη φυσική μας κατάσταση. Να είμαστε ένα με τη φύση, με όλα τα πλάσματα στον πλανήτη… Γιατί δεν μας ανήκει ο πλανήτης. Τον πλανήτη τον μοιραζόμαστε εξίσου με όλα τα υπόλοιπα πλάσματα που υπάρχουν πάνω σε αυτόν. Δεν μας ανήκουν, δεν είναι εμπορεύματα, δεν είναι αντικείμενα, δεν είναι πράγματα. Έχουν τη δική τους ζωή να ζήσουν, έχουν το αναφαίρετο δικαίωμα να ζήσουν ελεύθερα. Οπότε, όσο πιο πολύ πηγαίνουμε προς αυτό, τόσο πιο φυσική ζωή θα ζούμε και τότε έχουμε μεγαλύτερες πιθανότητες να επιβιώσουμε σαν είδος. Γιατί αλλιώς μπορεί να αυτοκαταστραφούμε έτσι όπως πάμε.

Κ.Γ. Και το παράδοξο είναι ότι ο μέσος άνθρωπος θεωρεί αυτονόητο ότι… Αγαπάω το σκύλο μου, αγαπάω τη γάτα μου, αλλά δεν κάνει τη σύνδεση όπως λέγαμε πριν.

Γ.Κ. Ναι, και την ίδια στιγμή τρώει σουβλάκι, που έχει μέσα ένα γουρουνάκι, ένα μοσχαράκι, ενώ χαϊδεύει το σκυλάκι του. Μου φαίνεται εμένα τώρα πια παράλογο, αλλά από την άλλη, επειδή και 7 χρόνια πριν ούτε εγώ το έβλεπα, μπορώ να μπω στη θέση και του άλλου και να το κατανοήσω. Και γι αυτό ενημερώνω τον κόσμο: Για να γίνει η σύνδεση, να καταλάβουν ότι είναι ακριβώς το ίδιο όλα. Όλα πονάνε το ίδιο, χαίρονται το ίδιο, φοβούνται το ίδιο, μπορούν να δώσουν και να πάρουν αγάπη το ίδιο, όλα. Όπως και εμείς, και εκείνα. Αυτό χρειάζεται να κάνει ο κόσμος: Να κάνει τη σύνδεση!

Σχετικά άρθρα

Άλλα Πρόσφατα