Λίγες μέρες μόλις μετά τις εκλογές της 25ης Ιουνίου και το αρχικό μούδιασμα που προκάλεσε στους περισσότερους η άνοδος της ακροδεξιάς, τα δείγματα σχετικά με τι πρέπει να περιμένουμε είναι σαφή: το ομοφοβικό κάλεσμα υποψηφίου των «Σπαρτιατών» για αντιδιαδήλωση την ημέρα του gay pride στα Χανιά δεν πρέπει να εκπλήσσει κανένα. Αυτοί είναι οι «Σπαρτιάτες», αυτό περιμέναν οι ψηφοφόροι τους από εκείνους, αυτό λαμβάνουν ήδη. Τίποτα παράξενο εδώ. Παράξενη , ή πιο σωστά υποκριτική στα δικά μου μάτια, είναι η καθολική απογοήτευση που εκφράστηκε και εκφράζεται από μια μεγάλη μερίδα του κόσμου για το γεγονός της εκλογής φασίστα βουλευτή στην Κρήτη.
Αναμφίβολα πρόκειται για μια θλιβερή πρωτιά. Επί σειρά ετών στο Νησί δεν είχε εκλεγεί ακροδεξιός. Τουλάχιστον όχι επίσημα. Διότι μπορώ να παραθέσω ονόματα άκρως προβεβλημένων βουλευτών, εκλεγμένων με δημοκρατικά κόμματα, με ντοκτορά στις φασιστικές συμπεριφορές. Αλλά ας μη χαλάσουμε περαιτέρω τις καρδιές μας και ας μείνουμε στο προκείμενο. Οι «Σπαρτιάτες» έβγαλαν βουλευτή στο Ηράκλειο και η δημοκρατική συνείδηση των Κρητικών πληγώθηκε. Το καταλαβαίνω. Και το δέχομαι. Πιστεύω πραγματικά ότι για πολλούς η στεναχώρια είναι ειλικρινής. Απλώς αυτή η δημοκρατική συνείδηση μου μοιάζει κάπως επιλεκτική.
Η Κρήτη έχει την πρωτιά σε μια σειρά από ντροπιαστικές κατηγορίες: Ενδοοικογενειακή βία, παραβατικότητα, παράνομη οπλοκατοχή, τροχαία.
Βγαίνοντας πια από την παρατεταμένη προεκλογική περίοδο που προηγήθηκε, πόσους υποψήφιους κρητικούς βουλευτές ακούσατε να μιλούν ουσιαστικά για τα παραπάνω θέματα;
Πόσοι τα έθεσαν επί τάπητος, φωναχτά, ως βασικά προβλήματα για την Κρήτη;
Πόσοι ασχολήθηκαν πραγματικά με τη βελτίωση της θέσης της γυναίκας στον τόπο μας και δεν αρκέστηκαν στα στερεότυπα περί «Κρητικών που σέβονται τις γυναίκες»;
Τους ΛΟΑΤΚΙ+ και τα δικαιώματά τους τα υπερασπίστηκε κάποιος ανοιχτά;
Ελάχιστοι (για να είμαι ειλικρινής έναν σκέφτομαι, ίσως να υπήρξαν κάποιοι λίγοι ακόμα και να τους αδικώ και για αυτό δεν γράφω ονόματα). Οι περισσότεροι δεν τολμούν, όχι να αντιπαρατεθούν ανοιχτά, ούτε καν να στεναχωρήσουν τους «καπεταναίους».
Η εκλογή ακροδεξιού βουλευτή των «Σπαρτιατών» έσπασε πράγματι μια ιστορική και τιμητική παράδοση στην Κρήτη.
Όμως πόση σημασία έχει τελικά αν κάποιος ψηφίζει δημοκρατικά, εφόσον όταν γυρίζει σπίτι του πλακώνει στο ξύλο τη γυναίκα του και ασκεί bullying μέχρι θανάτου στο γκέι παιδί του χωριού, πυροβολώντας για την πλάκα του με παράνομα όπλα;
Να απογοητευτούμε, να αποδοκιμάσουμε και να προβληματιστούμε για την άνοδο της ακροδεξιάς στο Νησί, ουδεμία αντίρρηση.
Αρκεί να συμφωνήσουμε ότι οι «Σπαρτιάτες» δεν είναι η ασθένεια. Είναι το σύμπτωμα.