Αληθινή ιστορία: Το άλλοτε προβεβλημένο στέλεχος του ιταλικού “Δημοκρατικού Κόμματος της Αριστεράς” (PDS),Νίκι Βέντολα (Nicchi Vendola), πριν από αρκετά χρόνια (2011) αποφάσισε να αποκτήσει ένα παιδί με τον σύντροφο του Eddy.
Οι δύο άντρες βρήκαν ωάριο σε μια τράπεζα γενετικού υλικού στις ΗΠΑ και μια παρένθετη μητέρα στο πρόσωπα μιας νεαρής Λατίνας,που ζούσε επίσης στην Αμερική.
Βιολογικός πατέρας του παιδιού θα ήταν ο ίδιος ο Ιταλός πολιτικός.
Η προσπάθεια ευοδώθηκε και το μωρό κατέληξε στο ευτυχισμένο ζευγάρι.
Και εγένετο Tobia Antonio
Το αποτέλεσμα της όλης διαδικασίας ήταν να αποκτηθεί ένα παιδί,που είχε δύο μητέρες -μία βιολογική και μία παρένθετη- οι οποίες φυσικά και δεν βρίσκονται στον στενό οικογενειακό του κύκλο αλλά -όπως δήλωσε ο Ιταλός πολιτικός- το παιδί θα τις γνώριζε κάποια στιγμή μεγαλώνοντας.
Δύο μητέρες άγνωστες στο μικρό Tobia,ένας βιολογικός πατέρας (Νίκι Βέντολα) και ένας άλλος γονιός,με τον οποίο ο μικρός δεν είχε καμία βιολογική σχέση.
Δυο μανούλες εκτός οικογένειας,ενδεχομένως και άγνωστες στο παιδί,δυο πατερούληδες εντός και το ίδιο το παιδί,φυσικά.
Αυτό είναι ένα από τα οικογενειακά μοντέλα,που θα… φορεθούν πολύ τον 21ο αιώνα.
Έναν αιώνα ακραία ατομοκεντρικό,όπου τα δικαιώματα του ατόμου είναι πάνω από τις όποιες συλλογικότητες.
Μπορούν όμως να είναι πάνω και από τα δικαιώματα των αντικειμενικά πιο αδύναμων της κοινωνίας;Γιατί δεν υπάρχουν πιο αδύναμα άτομα σε μια κοινωνία από τα βρέφη και τα παιδιά.
Έτσι το δικαίωμα του κ.Βέντολα να ζήσει την πατρότητα με κάθε τρόπο,στην εποχή μας, είναι πιο σημαντικό από το δικαίωμα ενός παιδιού να γνωρίσει μια μητέρα, με την οποία θα έχει μια κανονική καθημερινή και ουσιαστική επαφή.
Αντί δηλαδή ο Βέντολα και ο κάθε Βέντολα να κάνει ένα παιδί με μια γυναίκα (ακόμη και με εξωσωματική) και μετά να ζήσουν χωριστά, όπως εκατομμύρια χωρισμένα ζευγάρια ανά τον κόσμο, προτίμησε να κάνει την ακτιβιστική του θεωρία,πράξη και να κάνει ένα παιδί με αυτόν τον ιδιαίτερα πολύπλοκο τρόπο.
Δικαίωμα του.Υπάρχει όμως και το δικαίωμα του παιδιού.
Φανταζόμαστε ότι για τον ίδιο το Βέντολα αλλά και για όλους εκείνους που έχουν την ίδια άποψη, η ύπαρξη μητέρας στη ζωή ενός παιδιού, δεν είναι σημαντική.
Ούτε η έλλειψη της αφήνει κάποιο κενό στην ψυχοσωματική του ανάπτυξη.
Στην περίπτωση του μικρού Tobia βέβαια δεν είναι μόνο ότι δε θα έχει στη ζωή του ποτέ μια μητέρα αλλά το ότι οι δύο γυναίκες που εμπλέκονται στη γέννηση του,πληρώθηκαν για να γεννηθεί ο ίδιος.
Η βιολογική μητέρα δε μαθεύτηκε πόσα λεφτά πήρε αλλά η παρένθετη είχε ακουστεί τότε στην Ιταλία ότι πήρε 170 χιλιάδες ευρώ,κάτι που δεν άρεσε καθόλου στην κοινή γνώμη της γειτονικής μας χώρας,ενώ σίγουρα δεν πρόκειται να διευκολύνει στη ζωή του το μικρό παιδί,όταν και όποτε το συνειδητοποιήσει.
Σήμερα ο Βέντολα ζει μαζί με τον σύντροφο του και το παιδί τους στον Καναδά.
Γιατί το κλίμα στην Ιταλία δεν είναι καλό,όπως δήλωσε ο ίδιος ο πρώην πολιτικός σε μια συνέντευξη του στην Corriere della Sera.
[Συνέντευξη]
Το παράδειγμα του Βέντολα
Το συγκεκριμένο παράδειγμα αναφέρθηκε γιατί όταν γράφουμε κάτι δεν πρέπει να αοριστολογούμε, όπως γίνεται κατά κόρον στο δημόσιο διάλογο της χώρας μας.
Μ’αυτό το κείμενο θα ήθελα προσωπικά να ευχηθώ με τη σειρά μου τα καλύτερα στους διαφορετικούς κάθε είδους.
Δε νομίζω ότι η ελληνική κοινωνία έχει κάτι μαζί τους,αν κρίνω από την (θετική) προβολή που πολύ σωστά έχουν στα εγχώρια Media.
Τα δικαιώματα που αφορούν τη ζωή του καθενός είναι σεβαστά και σήμερα πιστεύω ότι είμαστε σε ένα πολύ καλό σημείο,ως προς αυτό,όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα δικαιώματα του ενός σταματούν εκεί που καταπατούν τα δικαιώματα του άλλου.
Ειδικά όταν αυτός ο άλλος είναι ό,τι πιο αδύναμο υπάρχει στις ανθρώπινες κοινωνίες, δηλαδή τα παιδιά,τα οποία εκτός του ότι είναι το μέλλον όπως λέμε συνήθως,στο παρόντα χρόνο δεν μπορούν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους και μια πολιτισμένη κοινωνία αν είναι όντως πολιτισμένη,θα πρέπει να το κάνει η ίδια.
Σε επίπεδο θεωρίας όλα είναι όμορφα.Ακόμη και τα πιο τρελά κοινωνικά πειράματα.
Η πράξη όμως είναι πάντα πολύ διαφορετική.
Ένα μικρό…tip
Η αναγνώριση και η αποδοχή που τόσο πολύ επιζητούν στις μέρες μας οι διαφορετικοί κάθε είδους,δεν επιβάλλεται με ένα νόμο κι ένα άρθρο αλλά κερδίζεται, με το παράδειγμα που δίνει ο καθένας με τη ζωή του.
Χρόνια πολλά!