Ανεξάρτητα από τις προσωπικές απόψεις καθενός για την έννοια της Αριστεράς, τους τελευταίους μήνες παρατηρούμε ότι στον τόπο μας, αργά και σταδιακά, επιχειρείται ένα είδος, κατά κάποιο τρόπο, εξοβελισμού της έννοιας της αριστεράς, όπως τουλάχιστον την είχαμε γνωρίσει ειδικά στις τελευταίες δεκαετίες του εικοστού αιώνα εμείς οι παλιότεροι. Με τις γνωστές διασπάσεις, αποχωρήσεις και δημιουργίες άλλων καινούργιων πολιτικών σχηματισμών, με πιο πρόσφατη αυτή της διαφωνίας και της αποχώρησης πολλών βασικών και ιστορικών στελεχών από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και την δημιουργία, ακολούθως, της Νέας Αριστεράς. Όμως βασική παράμετρος στην όλη συζήτηση, είναι τι ακριβώς ονομάζουμε ‘αριστερά’ σήμερα, ποιοι είναι οι κύριοι εκφραστές της και το βασικότερο τί ακριβώς αυτή πρεσβεύει.
Ας παραμείνουμε όμως για την ώρα στον καινούργιο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, δηλαδή τον πολιτικό σχηματισμό που προέκυψε, ή απέμεινε μάλλον, μετά την πρόσφατη διάσπασή του. Παρακολουθώντας τις θέσεις πάνω σε κρίσιμα πολιτικά ζητήματα καθώς και τις διφορούμενες δηλώσεις του αρχηγού του, Στέφανου Κασσελάκη, διαπιστώνουμε μια σταδιακή έκπτωση σε όλα όσα πίστευαν σχεδόν όλοι οι παλιότεροι συνοδοιπόροι του, σε τέτοιο μάλιστα βαθμό ώστε πολλά στελέχη του να παρουσιάζονται στη δημόσια σφαίρα προβληματισμένα, αν και δεν το δηλώνουν ακόμα ευθαρσώς για τον πιθανό κίνδυνο διαγραφής τους. Στο ίδιο συμπέρασμα θα μπορούσαμε να καταλήξουμε και στην περίπτωση κάποιων βουλευτών του και οπωσδήποτε και πολλών ψηφοφόρων του, όπως μπορούμε να δούμε από τις γενόμενες συζητήσεις ή ακόμα και από τις χαλαρές και απόμακρες τοποθετήσεις τους πάνω σε συγκεκριμένα θέματα στα μέσα μαζικής δικτύωσης και επικοινωνίας, όπως φυσικά τις είχαμε γνωρίσει παλιότερα, όπου διακρίνονταν από ενός βαθμού εγωιστικής επιθετικότητας έναντι όλων των άλλων. Εύλογο λοιπόν αναφύεται και παραμένει στο προσκήνιο το ερώτημα αν και κατά πόσο ο νυν αρχηγός του πράττει σκόπιμα ή εντελώς τυχαία με δεδομένη την πολιτική του απειρία σε τέτοιου είδους ζητήματα. Άλλωστε είναι γνωστό ότι ο ίδιος προέρχεται από τον επιχειρηματικό κλάδο, αφού έκανε μεγάλο μέρος των σπουδών του στις ΗΠΑ, δραστηριοποιήθηκε εκεί με επιτυχία στον χώρο της ναυτιλίας και εργάστηκε επιπλέον στον τραπεζικό κλάδο.
Έτσι τώρα, προκαλεί εντύπωση που ένας επιχειρηματίας με τέτοιο βιογραφικό σημείωμα, ανέβηκε στην κορυφή και ηγείται αυτού του κόμματος. Προφανώς πίσω του θα υπάρχουν, μεταξύ των άλλων, και οι κατάλληλοι άνθρωποι, σύμφωνα με τα αμερικανικά πρότυπα, οι οποίοι θα τον συμβουλεύουν και θα τον κατευθύνουν όσον αφορά το περιεχόμενο των λόγων και των πράξεών του. Αλλά εδώ όμως όλα αυτά έρχονται σε πλήρη αντίθεση με εκείνα τα οποία πρέσβευε ένα στέλεχος που στο παρελθόν αυτοχαρακτηριζόταν ως ‘αριστερό’. Πάντως το πιθανότερο είναι, ότι όλη αυτή η δημόσια συμπεριφορά του μάλλον δεν είναι τυχαία και συμπτωματική. Θα ήταν κάπως πολύ αφελές και απλοϊκό να το πιστέψει κανείς σήμερα, αλλά από την άλλη μεριά εύλογο παραμένει και το ερώτημα πού ακριβώς αποσκοπεί με αυτή. Όσο και να το παραγκωνίζει κανείς, παρατηρεί ότι με όλα αυτά κέρδισε την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, αφήνοντας στην άκρη ιστορικά και δημοφιλέστερα, στο εσωτερικό του πολιτικού αυτού σχηματισμού, στελέχη, κατάφερε και εξοστράκισε αρκετά από αυτά σε σχηματισμό άλλου κόμματος, μικρού για την ώρα, το κόμμα του βρίσκεται δημοσκοπικά δεύτερο, σε πολλές και επανειλημμένες μετρήσεις, αφήνοντας πίσω του το ιστορικό πολιτικό κόμμα του ΠΑΣΟΚ, επιδεικνύοντας έτσι από τη μια μεριά μια περίεργη ικανότητα στα εσωκομματικά ιδιότυπα τερτίπια και από την άλλη να απειλεί, τουλάχιστον λεκτικά, και εκείνο της ΝΔ. Προφανώς μέσα σε όλα αυτά δεν χωράει επ’ ουδενί η απροσδιόριστη έννοια της αριστεράς, παρά το γεγονός ότι την επικαλείται εδώ κι’ εκεί.
Χωρίς αμφιβολία ο Στέφανος Κασσελάκης οδηγεί το κόμμα του σε καινούργια απάτητα μονοπάτια. Κάποιες τοποθετήσεις του και δηλώσεις για τον οργανισμό του ΝΑΤΟ, τη θέση της χώρας μας σε αυτόν και την Ευρώπη, οι απόψεις του για το κράτος του Ισραήλ, έτσι για να αναφέρουμε μερικές, καθόλου ως επιπόλαιες θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν, όπως και εκείνες με τις πολυποίκιλες επιδείξεις ατομικού πλούτου. Η δυσαρέσκεια πολλών στελεχών του ίσως να μην εκδηλώνεται τη στιγμή αυτή, αλλά είναι αναμφίβολα υπαρκτή. Αλλά όπως έχουμε επανειλημμένα τονίσει απ’ εδώ, όλα θα δρομολογηθούν εκ νέου τις επόμενες μέρες από τις ευρωεκλογές. Όχι μόνο γι’ αυτόν και το κόμμα του, αλλά και για τα άλλα!