Του Κώστα Α. Μπογδανίδη
Εάν κατάλαβα καλά από κάποιες ανακοινώσεις δυτικών κρατών και του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών η εβδομάδα αυτή ξεκινάει με τον καλύτερο τρόπο. Οι χώρες αυτές, μεταξύ των οποίων και η δική μας, πανηγυρίζουν γιατί έπεσε μετά από 50 χρόνια ένα από τα πιο τυρρηνικά καθεστώτα του κόσμου, η δικτατορία των Άσαντ. Τόσο καλά, τόσο όμορφα δηλαδή… κι εγώ που ανησυχούσα ακούγοντας τα νέα ότι οι Τζιχαντιστές προελαύναναν κατά της Δαμασκού την οποία και κατέλαβαν τελικώς.
Οι… επαναστάτες αυτοί βρήκαν ευκαιρία, καθώς φαίνεται, από την αλλαγή ηγεσίας στις ΗΠΑ, την ανοχή των Ισραηλινών, και μετά την περίεργη συμφωνία Τούρκων-Ρώσων και Ιρανών να ανατρέψουν τον «γυμνό βασιλιά» που από μέγας και τρανός σατράπης το έσκασε σαν ποντικός και βρήκε καταφύγιο στη Μόσχα. Ο Άσαντ που είχε όνειρο να γίνει οφθαλμίατρος, τελικά πήρε την δουλειά του πατέρα του που του άφησε…γωνιακό μαγαζί, το «έτρεξε» περίπου 25 χρόνια και μετά, όπως γίνεται πάντα…έτρεξε να κρυφτεί ο ίδιος.
Ωστόσο, πριν πέρασε ζωή χαρισάμενη έχοντας εγκαταστήσει ένα από τα πιο τρελά καθεστώτα του κόσμου. Κατάφερε να παραμείνει στην εξουσία με την υποστήριξη της Ρωσίας, του Ιράν και της λιβανικής Χεζμπολάχ. Στην εξολόθρευση της οποίας από το Ισραήλ στηρίχθηκαν οι Τζιχαντιστές τώρα για να καταλάβουν τη Δαμασκό χωρίς να ανοίξει μύτη!
Και στη θέση του τυράννου τι έχουμε τώρα; O …απελευθερωτής, ο νέος ηγέτης της Συρίας είναι ο μικρός… Θεός των φανατικών ισλαμιστών, δηλαδή ο πρώην διοικητής της Αλ Κάιντα και του ISIS, ο Αμπού Μοχάμεντ αλ Τζολανί! Ο οποίος δήλωσε… ευγνώμων για το Ισραήλ και… αντίπαλος του Ιράν! Μικρή λεπτομέρεια: Ο Τζολανί καταζητείται ακόμη και σήμερα από το FBI και άλλα κράτη ως… τρομοκράτης. Γι αυτόν και τους ομοίους του δηλαδή… έβγαλαν ανακοίνωση πανηγυρίζοντας για την πτώση του καθεστώτος Άσαντ;
Παράξενα πράγματα. Το δικό μας μυαλό δεν… φτάνει τόσο ψηλά να καταλαβαίνει γιατί πανηγυρίζει ο Μπάιντεν, το Λονδίνο, το Παρίσι, ο Γεραπετρίτης που έπεσε ο Άσαντ. Να τον είχαν ρίξει οι δικοί του στρατηγοί να πω εντάξει… κάτι μπορεί να αλλάξει. Αλλά να δημιουργείται , για πρώτη φορά στη Μεσόγειο θάλασσα, ένα τόσο σκληρό τζιχαντικό κράτος και να τους… αρέσει; Μοιάζει παρανοϊκό. Ακόμη και για το ίδιο το Ισραήλ που (νομίζει ότι) τελειώνει με την Χεζμπολάχ.
Όσο το σκέφτομαι τόσο… δεν συμμερίζομαι τη χαρά όλων για τις εξελίξεις. Έσβησαν ένα μεγάλο λάθος, με ένα έγκλημα. Το οποίο θα έχει συνέπειες για τον συριακό λαό, αλλά και όλους όσους ζουν στην περιοχή. Και ευρύτερα με το κύμα των μεταναστών που θα ξεκινήσουν τον αγώνα της επιβίωσης ερχόμενοι δυτικά.
Μια τρύπα στο νερό δηλαδή; Κάτι χειρότερο. Οι φωτισμένοι ηγέτες εκπόνησαν ένα σχέδιο για να ρίξουν τον δικτάτορα. Ξεκίνησαν ένα υπόγειο πόλεμο προφανώς για να ελέγξουν το νέο καθεστώς. Αλλά φευ! Ο μεγάλος δάσκαλός τους, ο Νικολό Μακιαβέλι, που μάλλον δεν άκουσαν έλεγε με νόημα: «Ο πόλεμος αρχίζει όταν θέλεις, αλλά δεν τελειώνει όταν θέλεις.»