Στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής διεξάγονται την Τρίτη 5 Νοεμβρίου οι σημαντικότερες, πιο αμφίρροπές και σίγουρα οι πιο τρελές εκλογές των τελευταίων πολλών ετών. Μέσα στην ίδια προεκλογική περίοδο είχαμε το ντιμπέιτ Μπάιντεν – Τραμπ, τόσο καταστροφικό για τον απερχόμενο πρόεδρο που οδήγησε σε ένα μικρό πραξικόπημα εντός των Δημοκρατικών και στην τελική αντικατάστασή του από την Κάμαλα Χάρις, δυο απόπειρες δολοφονίας εναντίον του Τραμπ, δημοσκοπήσεις που μέχρι και την τελευταία στιγμή δίνουν το απόλυτο ντέρμπι.
Το φαινόμενο Τραμπ, το γεγονός δηλαδή ότι ένας ανερμάτιστος, ανισόρροπος, παθολογικά ψεύτης, ναρκισσιστής, παρά τα όσα όσα συνέβησαν στις 6 Ιανουαρίου 2021, όταν οι οπαδοί του εισέβαλλαν στο Καπιτώλιο, παρά τις δίκες και τις καταδίκες του για τον μισό ποινικό κώδικα, παρά το ότι επιμένει ανά πάσα ώρα και στιγμή να πετάει ό,τι βλακεία του έρχεται στο μυαλό, έχει τουλάχιστον 50% πιθανότητες την Τετάρτη να είναι εκ νέου Πρόεδρος της μεγαλύτερης δύναμης του δυτικού κόσμου, σίγουρα χρειάζεται πολύ μεγάλη ανάλυση. Πρωτίστως από τους Δημοκρατικούς που πρέπει να καταλάβουν όσα κάνουν λάθος.
Αλλά θα τα δούμε όλα τα παραπάνω, μετά τις εκλογές, με την ελπίδα ότι ο Τραμπ θα έχει ηττηθεί.
Προς το παρόν, για να γίνει αντιληπτή η κατάσταση στην οποία περιέρχεται σιγά – σιγά ο δυτικός κόσμος, αρκεί να σκεφτούμε ότι ένα από τα βασικά θέματα στην καμπάνια της Κάμαλα Χάρις, θα έλεγα εκείνο στο οποίο επικεντρώθηκε περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο, είναι το δικαίωμα των γυναικών στην άμβλωση.
Για να καταστήσω πιο ξεκάθαρο το πλαίσιο, οι ΗΠΑ είχαν λύσει το ζήτημα από το 1973 όταν, με την απόφαση του δικαστηρίου του Τέξας στην υπόθεση που έμεινε γνωστή ως “Roe/ Wade”, οι αμβλώσεις έγιναν νόμιμες σε όλες τις πολιτείες.
Πέρασαν δεκαετίες προσπαθειών από πολλές συντηρητικές Πολιτείες και πολλούς συντηρητικούς πολιτικούς για να ανατραπούν τα παραπάνω μέχρι τον Ιούνιο του 2022, όταν το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ, με πλειοψηφία που προέκυψε μετά από διορισμό υπερσυντηρητικών δικαστών από τον Ντόναλντ Τραμπ κατά την πρώτη του (ας ελπίσουμε και τελευταία) θητεία, τα κατάφερε: ανέτρεψε το δεδικασμένο που είχε δημιουργήσει η υπόθεση “Roe/Wade” και πέρασε εκ νέου στις Πολιτείες το δικαίωμα να αποφασίζουν εκείνες τι ισχύει στα όριά τους. Πρακτικά δηλαδή κατέστησε τις αμβλώσεις παράνομες για ένα μεγάλο μέρος των ΗΠΑ.
Η Κάμαλα Χάρις λοιπόν, λογικά έβαλε το δικαίωμα των γυναικών στην επιλογή πολύ ψηλά στην ατζέντα της. Λογικά ναι, αλλά ταυτόχρονα απογοητευτικά με έναν τρόπο.
Διότι είναι απογοητευτικό η προεκλογική εκστρατεία στην υπερδύναμη να επικεντρώνεται σε κάτι που θα έπρεπε να είναι πια αυτονόητο, εν έτη 2024. Και είναι όχι απλώς απογοητευτικό μα και θλιβερό, όσο και τρομακτικό συνάμα ότι οι Δημοκρατικοί παρουσίασαν σποτ με τα οποία ενημερώνουν τις γυναίκες ότι μπορούν να ψηφίσουν Κάμαλα, χωρίς να το πουν στους άνδρες τους και οι Ρεμπουμπλικάνοι αντίστοιχα σποτ, με τα οποία ισχυρίζονται ότι αν ψηφίσουν Κάμαλα στα κρυφά θα είναι σαν να τους απατούν!
Περίπου την ίδια ώρα στο Ιράν, μια γενναία νεαρή φοιτήτρια, η Ahoo Daryaei, διαμαρτυρήθηκε για την παρενόχληση των αρχών (“αστυνομία ηθικής” λέγεται) επειδή δεν φορούσε μαντίλα, έβγαλε τα ρούχα της, έμεινε με τα εσώρουχα σε δημόσιο χώρο, συνελήφθη και σύμφωνα με καταγγελίες ανθρωπιστικών οργανώσεων, κακοποιήθηκε.
Ας δεχτούμε (δεν το δέχονται όλοι) ότι λεγόμενος “πολιτισμένος” κόσμος , μέσα στα πολλά και μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει, θα όφειλε να ασχοληθεί και να παλέψει για την βελτίωση τις θέσεις των γυναικών και πολλών ακόμα μειονοτήτων, σε τέτοιες χώρες, σε τέτοιες περιοχές.
Πώς θα συμβεί αυτό όμως όταν ο φόβος, η άγνοια, ο συντηρητισμός, κερδίζουνε όλο και περισσότερο έδαφος ακόμα και εκεί που πιστεύαμε ότι είχαμε ξεμπερδέψει μαζί τους;
Όταν στην “γη της ελευθερίας και το σπίτι των γενναίων” όπως λέει ο εθνικός ύμνος των Ηνωμένων Πολιτειών αρκετές γυναίκες χρειάζονται είτε γενναιότητα, είτε πονηριά (ώστε να το κρύψουν) για να ψηφίσουν την υποψήφια που προτιμούν;
Πώς θα προστατέψει ο δυτικός κόσμος την επόμενη Ahoo Daryaei, όταν στις ΗΠΑ και αλλού, αρχίζουμε να κάνουμε βήματα πίσω ακόμα και στα κεκτημένα όσο και αυτονόητα ανθρώπινα δικαιώματα;
Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα των αμερικανικών εκλογών, το μέλλον δεν μοιάζει ευοίωνο το βάθος και την ποιότητα της δημοκρατίας παγκοσμίως.
Κάπως καλύτερο πάντως, αν ηττηθεί ο Τραμπ, σίγουρα θα μοιάζει.