Στη Δημοκρατία του #Cancel κάθε μέρα έχουμε και μια ιστορία δολοφονίας προσωπικότητας.
Σήμερα είχαμε την περίπτωση της γριούλας που έκλεψε τρόφιμα,σαν άλλος Γιάννης Αγιάννης από Σούπερ Μάρκετ γνωστής αλυσίδας γερμανικών συμφερόντων και κατέληξε αρχικά να της γίνει μήνυση από την εταιρία.
Μήνυση που συνοδεύτηκε από το γνωστό “#cancel” των social media προς το Σούπερ Μάρκετ.
Δηλαδή το “ανάθεμα” πήγαινε στην Εταιρία και όχι στις ελληνικές κυβερνήσεις που έφεραν τον ελληνικό λαό σε κατάσταση να κλέβει φαΐ από τα σούπερ μάρκετ.
Κυβέρνηση και αντιπολίτευση φυσικά όχι μόνο έμειναν στο απυρόβλητο αλλά σιγοντάρισαν και από πάνω το “κύμα αγανάκτησης” προς μια Εταιρία που απλά κοίταξε το συμφέρον της.
Τις προάλλες είχαμε τον επικοινωνιακό θάνατο του Σάκη Ρουβά,που κινδυνεύει ακόμη και να μείνει εκτός τηλεόρασης, επειδή υποστήριξε δημόσια τον Λιγνάδη, ενώ λίγα εικοσιτετράωρα πριν (ή μετά δε θυμάμαι ακριβώς γιατί η ειδησεογραφία τρέχει) είχαμε την ακύρωση των Πυξ-Λαξ,που μάλλον δε θα ξανακάνουν “τελευταία συναυλία”, γιατί ο ντράμερ τους κατηγορήθηκε για παιδεραστία.Άρα όλοι από την μπάντα μέχρι τους συγγενείς τρίτου βαθμού θα πρέπει να καταδικαστούν σε δημόσιο λιθοβολισμό ιντερνετικού τύπου.
#Cancel δεξιά κι αριστερά
Φυσικά δεν ήταν μόνο αυτοί που έπεσαν στον ομαδικό ιντερνετικό τάφο του #Cancel.
Υπήρξαν κι άλλοι πολλοί:
Κοψιάλης,Τούνη,Μουτίδου κ.ά.
“Cancel” τον έναν,”Cancel” και τις άλλες.
Κανείς δε θυμάται πια πόσοι έχουν μπει στη μαύρη λίστα του “cancel” στη διαδικτυακή αρένα ρωμαϊκού τύπου που έχει στηθεί εδώ και καιρό.
Είναι πολλά τα άτομα,είναι η αλήθεια.
Βέβαια από το πολύ το “cancel” (το “σβήσιμο” δηλαδή) με τη γομολάστιχα της Πολιτικής Ορθότητας,που μας έχουν δώσει στο χέρι, έχουμε φτάσει στο σημείο να γεμίσει η σελίδα του δημόσιου βίου μας με τρύπες.Τώρα τι Ιστορία θα γράψουμε σε τρύπιες σελίδες δεν μπορεί κανείς να το ξέρει,θα περιμένουμε να δούμε τι θα δείξει το μέλλον.
Το ωραίο που παρατηρείται τελευταία είναι ότι όλοι εκείνοι που υπήρξαν σημαιοφόροι του “MeToo” και της Πολιτικής Κορεκτίλας κάνοντας καριέρα πάνω στο κύμα,τώρα που κινδυνεύουν να πνιγούν από αυτό,βγήκαν να αρθρώσουν μερικές κουβέντες κριτικής.
Με δακρύβρεχτα βίντεο στα σόσιαλ,Μουτίδου,Κοψιάλης και πολλοί άλλοι μιλούν για “ανθρωποφαγία”!
Τόσο καιρό βέβαια που και οι ίδιοι καθόντουσαν στην κερκίδα VIP του …Κολοσαίου βλέποντας να ξεσκίζονται οι σάρκες άλλων,δεν τους είδα να έχουν ευαισθησίες.
Μια χαρά “χάιδευαν” την οργή του λαού προς τον κάθε κακομοίρη ανθυπο-VIP που έμπαινε στο στόχαστρο του.
Το Φιλελέ Δίκαιο
Είναι όλοι αυτοί που έπαιζαν και έκριναν τους πάντες με βάση το Φιλελεύθερο Δίκαιο,όπου σε μια αντιπαράθεση άντρα-γυναίκας πάντα δίκιο έχει η γυναίκα,ενός γκέη μ’έναν στρέιτ πάντα δίκιο έχει ο γκέη,ενός ντόπιου μ’έναν ξένο πάντα δίκιο έχει ο ξένος και ενός ζώου με έναν άνθρωπο,πάντα δίκιο έχει το ζώο.
Και αν σας φαίνεται παράξενο ειδικά το τελευταίο,γκουγκλάρετε την ιστορία με τους λύκους που είχαν κατέβει σε πόλεις και χωριά της ηπειρωτικής Ελλάδας και διαβάστε τις αντιδράσεις των κλασικών ακτιβιστών που έπαιρναν ανοιχτά το μέρος των…λύκων!
Ακόμη και όταν οι τελευταίοι επιτέθηκαν σε σκυλιά και πρόβατα,που κι αυτά ζωάκια είναι στο φινάλε.(Διαβάστε σχόλια στο λινκ)
https://www.facebook.com/axarnea/posts/2330248337071900/
Δίκαιο α λα καρτ
Σίγουρα το δίκαιο δεν είναι κάτι τόσο απλό,όπως παρουσιάζεται στον όμορφα πλασμένο ιντερνετικό μας κόσμο και στα μεσημεριανάδικα τηλεοπτικά μας πάνελ.
Δεν είναι άσπρο-μαύρο τα πάντα.Ούτε μπορούν οι άνθρωποι να μπαίνουν σε κουτάκια και αυτοματοποιημένα να αποδίδεται δικαιοσύνη αναλόγως με το πού ανήκει το κάθε άτομο που εμπλέκεται σε μια ιστορία.
Επίσης η φάμπρικα των εκ γενετής αδικημένων αρχίζει να κουράζει στο σημερινό κόσμο που ούτε ο άντρας είναι πια ο αφέντης,ούτε ο λευκός χριστιανός ο εκμεταλλευτής.
Γενικεύσεις που παρουσιάζονται σαν απαύγασμα “προοδευτικότητας” αλλά στ’αλήθεια αγγίζουν τα όρια της θεωρίας της Συλλογικής Ευθύνης,έχουν αρχίσει να βρίσκουν αντιδράσεις σε μεγάλα κομμάτια των δυτικών κοινωνίων.
Γίνεται μια προσπάθεια με το MeToo,που λειτουργεί σαν το μακρύ χέρι της Πολιτικής Ορθότητας,ώστε να γίνει ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών σε διάφορους τομείς της κοινωνικής,οικονομικής και πολιτικής ζωής της χώρας.”Τελειώνοντας” ανθρώπους απλά και μόνο με ένα διασυρμό τους στα social media.
Κάπου έπρεπε να το περιμέναμε.
Όλες οι περίοδοι της κρίσης κατέληγαν ιστορικά σε επαναστάσεις,πολέμους,εξεγέρσεις,που στόχο είχαν πάντα το ξεκαθάρισμα λογαριασμών,που σε περιόδους ειρήνης και ευημερίας ήταν δύσκολο να γίνουν.
Στην κουβανέζικη επανάσταση,ας πούμε,σφαγιάστηκε το 10% των “προκρίτων” της προεπαναστατικής κοινωνίας της Κούβας.
Έφυγαν από τη μέση άνθρωποι που είχαν θέσεις εξουσίας,χρήμα,υψηλές θέσεις στη διανόηση, για να πάρουν την άδεια πια καρέκλα τους εκείνοι που βρίσκονταν για χρόνια στη σκιά τους.
Λογικό γι’αυτό και λέγεται “Επανάσταση”.
Στην εποχή μας όμως που δεν υπάρχει η δυνατότητα να βγουν τα όπλα,
βγαίνει το “#cancel” και το ιντερνετικό…λιντσάρισμα ανθρώπων που ο μέσος καταπιεσμένος πολίτης θεωρεί ότι βρίσκονται ψηλά στην “κοινωνική πυραμίδα”,μόνο και μόνο επειδή έχουν εκατοντάδες χιλιάδες…followers.
Κι ας είναι οι μισοί από αυτούς ψεύτικοι…