Ξεκίνησε ως μέτρο για τη βελτίωση της ασφάλειας στους δρόμους της χώρας, όμως έμεινε στα χαρτιά. Ο λόγος για τις 3D διαβάσεις πεζών, η εφαρμογή των οποίων έχει παγώσει.
Σε γενικές γραμμές η οφθαλμαπάτη δεν είναι ένα φαινόμενο που σχετίζεται με θετικές επιπτώσεις. Ωστόσο, η ιδέα της εφαρμογής της για την βελτίωση της οδικής ασφάλειας στο αστικό περιβάλλον είναι κάτι που απασχολεί εδώ και καιρό τους σχετικούς φορείς και έχει κάνει την εμφάνισή της και στην ελληνική επικράτεια.
Συγκεκριμένα την εμφάνισή τους στην Ελλάδα άρχισαν να κάνουν πριν από τρία περίπου χρόνια οι πρώτες «τρισδιάστατες» διαβάσεις πεζών, οι οποίες επί της ουσίας αποτελούσαν μια οφθαλμαπάτη μόνο για τα μάτια των οδηγών.
Στόχος να μειώσουν ταχύτητα
Η εν λόγω οθφαλμαπάτη κάνει τους οδηγούς να μειώνουν την ταχύτητά τους καθώς περνούν από το συγκεκριμένο κομμάτι του δρόμου καθώς, προς στιγμή τουλάχιστον, νομίζουν ότι στη μέση του δρόμου υπάρχει ένα πραγματικό αντικείμενο.
Στόχος των 3D διαβάσεων είναι η μείωση της ταχύτητας διεύλευσης των οχημάτων σε συγκεκριμένα σημεία των δρόμων χωρίς να χρησιμοποιούνται άλλα πιο παραδοσιακά μέσα, όπως για παράδειγμα είναι τα σαμαράκια, με απώτερο σκοπό την βελτίωση της ασφάλειας των πλέον ευάλωτων χρηστών των δρόμων, των πεζών.
Στη χώρα μας η αρχή με τις τρισδιάστατες διαβάσεις πεζών έγινε το 2018 στη Νάουσα. Έπειτα ακολούθησαν περιοχές εντός της Αττικής (Χαλάνδρι, Θρακομακεδόνες, Άγιοι Ανάργυροι), στη Στερεά Ελλάδα (Λιβαδειά), ενώ 3D διαβάσεις είδαμε στη Β. Ελλάδα (Ιωάννινα) στην Πελοπόννησο (Κυπαρισσία) αλλά και στην Τήνο. Πιο πρόσφατη είναι η ανακοίνωση του Δήμου της Κοζάνης τον περασμένο Σεπτέμβριο για τη δημιουργία 3D διαβάσεων σε διαφορετικά σημεία της πόλης.
Πού έχουν τοποθετηθεί
Στο σύνολό τους οι ελληνικές τρισδιάστατες διαβάσεις έγιναν πραγματικότητα με πρωτοβουλία των δήμων και ιδιωτικών φορέων και εταιρειών που συνέβαλαν στην υλοποίησή τους. Τοποθετήθηκαν έξω από σχολεία (δημοτικά, γυμνάσια και λύκεια) με στόχο να αυξήσουν την προσοχή των οδηγών όταν περνούν από τις συγκεκριμένες «ευαίσθητες» περιοχές. Από ό,τι έχει γίνει γνωστό μέχρι σήμερα η ευρεία εφαρμογή τους δεν βρίσκεται στην ατζέντα της οδικής ασφάλειας του ελληνικού κράτους.
Ο παραπάνω είναι μάλλον και ο λόγος που δεν έχουν εφαρμοστεί σε μεγαλύτερη κλίμακα, τη στιγμή που δεν υπάρχει και σχετική νομοθεσία αναφορικά με τις προδιαγραφές που θα πρέπει να έχουν.
Φυσικά οι 3D διαβάσεις δεν είναι ελληνική πατέντα αλλά μια λύση ασφάλειας που ξεκίνησε να εφαρμόζεται στην Ινδία και έπειτα άρχισε να κάνει σιγά-σιγά την εμφάνισή της και στην Ευρώπη. Και στις άλλες χώρες ωστόσο που εμφανίστηκαν αυτές οι διαβάσεις, η εξάπλωσή τους δεν έγινε με τον ρυθμό που αναμενόταν.
Τι δείχνουν οι μελέτες
Σύμφωνα με τις πρώτες σχετικές μελέτες που έχουν πραγματοποιηθεί, οι νέου τύπου διαβάσεις πετυχαίνουν τον στόχο τους και γι’ αυτό άλλωστε έχουν υιοθετηθεί ως λύση σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις, έστω και σε μικρή κλίμακα.
Το υψηλό κόστος συντήρησης που έχουν όμως οι συγκεκριμένες διαβάσεις είναι ένας από τους λόγους που φαίνεται να βάζει φρένο στην ευρύτερη εφαρμογή τους, αφού τα χρώματά τους πρέπει να παραμένουν ως έχουν για να μπορούν να δημιουργούν την οφθαλμαπάτη που επιδιώκουν.
Παράλληλα, δεν έχουν ολοκληρωθεί ακόμη μελέτες που να δείχνουν την αποτελεσματικότητά τους σε βάθος χρόνου, ενώ δεν έχουν γίνει και έρευνες που να καταλήγουν σε ένα βαθμό για τις προδιαγραφές που θα πρέπει να έχουν αναφορικά και με τη γωνία θέασης από την πλευρά του οδηγού. Πόσο γρήγορα δηλαδή θα πρέπει να γίνεται αντιληπτή από αυτόν ώστε να έχει χρόνο να μειώσει την ταχύτητά του με ασφάλεια, αλλά και να καταλάβει καθώς πλησιάζει ότι πρόκειται περί οφθαλμαπάτης.
