Δίχως τέλος και χωρίς σταματημό έρχονται στο φως της δημοσιότητας σημαντικές αποκαλύψεις που αφορούν την εύρυθμη λειτουργία της κοινωνίας και την διατάραξη της από μία αρνητική αλληλουχία γεγονότων, με υψηλή επικινδυνότητα για την κοινωνική συνοχή και τη δημοκρατική ομαλότητα.
Τα τελευταία χρόνια, οι πολίτες έχουν γίνει μάρτυρες και αποδέκτες αναρίθμητων αρνητικών σημείων απορρεόντων από συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές και αποφάσεις. Όμως, ας επιτραπεί στην ελαχιστότητα μου και με την ιδιότητα του απλού πολίτη αυτής της χώρας, να σταχυολογήσω ορισμένα μόνο περιστατικά με ποικίλες επιβαρυντικές συνέπειες για την κοινωνία και τους ίδιους τους πολίτες.
Αλήθεια, δεν νοείται δυνατόν και επιτρεπτό ένα κράτος που θέλει να χαρακτηρίζεται και να δομείται ως δημοκρατικό και ως κράτος δικαιοσύνης να λειτουργεί, κατ’ ουσίαν, υπό το πλαίσιο υποκλοπών και παρακολουθήσεων. Μια πρακτική κατακριτέα τόσο για την επιβουλή της σε πολιτικά πρόσωπα ή τους αρχηγούς του στρατεύματος όσο και σε πολίτες που έτυχαν «θύματα» τέτοιων διαδικασιών. Πρόκειται για καθαρή συνταγματική εκτροπή και συνάδει με – ακραίο – εκφυλισμό της λειτουργίας των κρατικών υπηρεσιών, καθώςκαι αποτελεί απομάκρυνση από το σκοπό εξυπηρέτησης ενός κράτους δικαίου.
Η παραβίαση του απόρρητου των προσωπικών δεδομένων και συνομιλιών, απαρεγκλίτως, προσβάλλει και καταπατεί την υπόσταση των ύψιστων και θεμελιωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων.
Όπως επίσης, η υπόνοια και μόνο ότι δύναται να προκύψει ο οποιοσδήποτε «εκβιασμός» βασισμένος στην συλλογή πληροφοριών από τις παραπάνω πρακτικές, προκαλεί συθέμελες αναταράξεις και υψηλό κίνδυνο για το ίδιο το δημοκρατικό πολίτευμα.
Πραγματικά, οι αρμόδιοι υπογράφοντες και αυτουργοί ή συναυτουργοί αυτών των καθόλα «νοσηρών» και επικίνδυνων καταστάσεων δεν θα πρέπει να κληθούν να απαντήσουν ως αρμόζει, όχι με γενικολογίες και με αόριστες προσεγγίσεις. Με ξεκάθαρες και πειστικές απαντήσεις. Διότι, ο ισχυρισμός και η απόδοση ευθυνών στην ύπαρξη και δραστηριότητα κάποιων «ρυπαρών δικτύων» που κινούνταν και ενεργούσαν αυθαίρετα και υπό σκιά, το μόνο που κάνει είναι να εκθέτει, εντελώς, και ανεπανόρθωτα όλους εκείνους που το χρησιμοποιούν και το προβάλλουν ως επιχείρημα.
Επιπλέον, το γεγονός ότι ο ίδιος ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη (όχι ως πρόσωπο αλλα ως θεσμικός παράγοντας) φέρεται ως συμμετέχον σε υπόθεση συγκάλυψης με αναφορά συγγενικό του προσώπου ή, κατά δεύτερον, η υπό διερεύνηση και εξέταση της σύνδεσης του υπηρεσιακού του περιβάλλοντος με δίκτυα και ανθρώπους του υποκόσμου και της «μαφίας», αυτομάτως δημιουργεί συνθήκες ανασφάλειας και ανωμαλίας για την ίδια την προστασία των πολιτών. Ευλόγως, δημιουργούνται κρίσιμα ερωτήματα και εγείρονται προβληματισμοί, ενώ την ίδια στιγμή τίθενται επί τάπητος η ανάγκη συγκεκριμένων εγγυήσεων και η προάσπιση της ομαλότητας και της υγιούς κοινωνικής συνύπαρξης και συνοχής. Αυτό χρειάζεται να γίνει άμεσα, όχι αύριο-όχι αργότερα αλλά τώρα.
Συμπερασματικά, αν επιθυμούμε – ως πολίτες – να πράττουμε και να διαβιούμε σε μια κοινωνία δίκαιη και ανθρώπινη. Σε μια χώρα περήφανη, με σεβασμό στους θεσμούς και όχι εγκλωβισμένη σε καθεστωτικές νοοτροπίες και το παρελθόν. Σε μια δημοκρατία καθαρή, ελεύθερη… μακριά από κάθε λογής νοθεύσεις και υπονόμευση. Τότε, θα πρέπει να κατανοήσουμε με ελεύθερη βούληση και συνείδηση ότι η πολιτική αλλαγή στον τόπο μας δεν είναι μόνο χρήσιμη αλλά αναγκαία και κρίσιμη.
Οι συνθήκες το επιτάσσουν, η περιρέουσα «νοσηρή» ατμόσφαιρα το απαιτεί ώστε να κληθούμε να επιλέξουμε ανάμεσα στην ουσιοδώς δημοκρατία ή την κατεπίφασιν δημοκρατία.