Βρίσκεται νοτιοανατολικά του Αµαρίου, σε µια περιοχή που ξεχωρίζει για τη φυσική της οµορφιά. Μια εύφορη κοιλάδα που περικλείεται από τα βουνά Κέντρος, Σάµιτος και τον εµβληµατικό Ψηλορείτη, διατηρεί όλα εκείνα τα στοιχεία που κάνουν την Κρήτη µοναδική. Μικρά γραφικά χωριά µε παραδοσιακή αρχιτεκτονική, πηγές, καταπράσινες πλαγιές, καλλιέργειες, οπωροφόρα δέντρα, φιλόξενους κατοίκους.
Σε σχέση µε την ονοµασία του, υπάρχουν διάφορες εκδοχές, µε επικρατέστερες αυτή που αναφέρεται σε Βυζαντινό ή Βενετό άρχοντα ονόµατι Αµάρη ή Amari, αλλά και µία ακόµη όπου η λέξη προέρχεται από τη λατινική λέξη «amare» που σηµαίνει «αγαπώ».
Η περιήγηση στα χωριά του Αµαρίου θα δώσει την ευκαιρία στον επισκέπτη να ανακαλύψει αναπάντεχα αξιοθέατα, σηµαντικά πολιτιστικά µνηµεία και πολυάριθµα πανάρχαια εκκλησάκια, να θαυµάσει την υπέροχη φύση του Αµαρίου ανακαλύπτοντάς τη µέσα από πεζοπορίες και να βιώσει την πλούσια παράδοση της περιοχής µέσα από τα πανηγύρια και τις παραδοσιακές γιορτές που αναβιώνουν στα χωριά της.
Η ιστορία της περιοχής χάνεται στα βάθη των αιώνων, έχοντας δείγµατα κατοίκησης που αφορούν στον οικισµό Ελένες, που φτάνουν στη Νεολιθική Εποχή. Η ανθρώπινη παρουσία και δραστηριότητα στην περιοχή είναι αδιάλειπτη από το 6000 π.Χ., ενώ συνεχίζεται και στη µεσοµινωική περίοδο (2100-1600 π.Χ.), όπως εξάλλου γίνεται κατανοητό από τις αρχαιολογικές έρευνες που έχουν αποκαλύψει την αρχαία πόλη της Συβρίτου στο χωριό Θρόνος και τα κτιριακά συγκροτήµατα της ίδιας περιόδου στους οικισµούς Αποδούλου και Μοναστηράκι.
Κατά τους ύστερους µινωικούς χρόνους ιδρύθηκε η αρχαία πόλη της Συβρίτου, η οποία άκµασε έως την πρώτη βυζαντινή περίοδο, δεσπόζοντας ως ισχυρή και ανεξάρτητη πόλη λόγω της γεωγραφικής της θέσης. Η ανεξαρτησία της, µάλιστα, επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι ήταν µία από τις πρώτες κρητικές πόλεις που έκοψαν το δικό τους νόµισµα, ενώ η επικράτεια της εκτεινόταν σε όλη την ευρύτερη του σύγχρονου οικισµού, φτάνοντας ως την αρχαία Σουλία, πιθανότατα τη σηµερινή Αγία Γαλήνη. Στο χωριό Αποδούλου έχουν αποκαλυφθεί τα κατάλοιπα παλαιοανακτορικού κέντρου περιλαµβάνοντας κτιριακά συγκροτήµατα και θολωτούς τάφους, ενώ στη θέση Κόκκινος Χάρακας, στο χωριό Μοναστηράκι, υπάρχουν ευρήµατα ενός µινωικού ανακτόρου παλαιοανακτορικής εποχής, αποκαλύπτοντας την έντονη κοινωνική δραστηριότητα και τον πολιτισµό που άκµασε εκείνη την εποχή, µε ιδιαίτερα ανεπτυγµένες τη γεωργία και την κτηνοτροφία.
Τα στοιχεία ωστόσο δεν µένουν εκεί, καθώς η περιοχή συσχετίζεται και συνδέεται σηµαντικά και µε τη βυζαντινή περίοδο, γεγονός που καταδεικνύεται από το πλήθος των βυζαντινών εκκλησιών που σώζονται σε πολλούς από τους οικισµούς και τα περίχωρα. Σηµαντικά µνηµεία τα οποία διατηρούνται και µαρτυρούν την ιστορία και την πολιτιστική κληρονοµιά της περιοχής αποτελούν ο βυζαντινός ναός της Αγίας Άννας, ο οποίος είναι ο παλαιότερος χρονολογηµένος ναός της Κρήτης, η Μονή της Καλοείδαινας στο χωριό Άνω Μέρος, του 13ου ή 14ου αι., όπου η ιστορία του συνδέεται και µε την παροχή καταφυγίου των επαναστατών στην Επανάσταση του 1821. Επίσης άλλα σηµαντικά µνηµεία είναι η Βυζαντινή Μονή Ασωµάτων (330-824 µ.Χ.) όπου σήµερα στεγάζεται η Γεωργική Σχολή των Ασωµάτων, καθώς και οι ναοί της Αγίας Παρασκευής και της Κεράς Παναγιάς. Σε όλους τους απελευθερωτικούς αγώνες του έθνους η περιοχή διαδραµάτισε ιδιαίτερο ρόλο, συµµετέχοντας σε πολυάριθµες εξεγέρσεις την περίοδο της Βενετοκρατίας (1211-1669) αλλά και της Τουρκοκρατίας (1669-1898), ενώ η περιοχή αποτέλεσε κέντρο του αντιστασιακού αγώνα και καταφύγιο των καταδιωκόµενων και των ανταρτών την περίοδο της κατοχής, όπου Γερµανοί στρατιώτες έκαψαν οκτώ χωριά.
