Σε αδιέξοδο οδηγήθηκε μια ακόμη προσπάθεια, η πέμπτη κατά σειρά, για μια παγκόσμια συμφωνία για την προστασία των ωκεανών και της θαλάσσιας ζωής.
Οι συζητήσεις για μια νέα συμφωνία διεξάγονταν επί δύο εβδομάδες στη Νέα Υόρκη, ωστόσο οι κυβέρνησεις δεν κατάφεραν να συμφωνήσουν στους όρους.
Τα 2/3 των ωκεανών του κόσμου θεωρούνται διεθνή ύδατα, κάτι που σημαίνει ότι όλες οι χώρες έχουν δικαίωμα στην αλιεία, τη ναυτιλία και τις έρευνες εκεί.
Ωστόσο μόνο το 1,2% αυτών των «ανοικτών θαλασσών» όπως χαρακτηρίζονται, προστατεύονται. Αυτό αφήνει τη θαλάσσια ζωή σε κίνδυνο απέναντι σε αυξανόμενες απειλές όπως η κλιματική αλλαγή, η υπεραλιεία κ.α.
Οι περιβαλλοντικές οργανώσεις χαρακτήρισαν την αποτυχία της επίτευξης συμφωνίας ως «χαμένη ευκαιρία».
Η αποκαλούμενη UN High Seas Treaty τελεί υπό διαπραγμάτευση εδώ και 10 χρόνια, μα δεν έχει υπογραφεί ακόμα.
Εάν υπάρξει συμφωνία, το 30% των ωκεανών του κόσμου θα ενταχθεί σε ζώνες προστασίας ως το 2030.
Υπέρμαχοι του περιβάλλοντος ελπίζουν ότι με αυτόν τον τρόπο θα προστατευτεί η θαλάσσια ζωή από την υπεραλιεία και άλλες ανθρώπινες δραστηριότητες.
Πενήντα χώρες έχουν δεσμευτεί για την προστασία του 30% των γαιών και των θαλασσών του πλανήτη ως το 2030, μα χωρίς συμφωνία οι δεσμεύσεις αυτές δεν έχουν νομική βάση στις ανοιχτές θάλασσες.
Σημειώνεται πως οι διαπραγματεύσεις αυτού του μήνα ήταν η δεύτερη προσπάθεια για συμφωνία φέτος: σε σύνοδο του ΟΗΕ για τον ωκεανό τον Ιούνιο, ο γγ του Οργανισμού, Αντόνιο Γκουτέρες, κήρυξε κατάσταση έκτακτης ανάγκης για τους ωκεανούς και είπε πως ο εγωισμός κάποιων κυβερνήσεων παρεμπόδιζε τις προσπάθειες.
Στην ίδια σύνοδο στη Λισσαβώνα, η Ρένα Λη, πρόεδρος της διακυβερνητικής συνόδου για τη βιοποικιλότητα πέρα από εθνικές δικαιοδοσίες, ζήτησε από τους απεσταλμένους να δώσουν οδηγία στους διαπραγματευτές τους να «έρθουν στην πέμπτη συνεδρίαση με τη μέγιστη ευελιξία για να φτάσουν στη γραμμή τερματισμού».
