Όσοι αγαπούν πραγματικά και όχι εικονικά τη δημοκρατία και αντιλαμβάνονται την προστασία της ως κυρίαρχο διακύβευμα σε μια εποχή που πλήττεται καθημερινά από κάθε λογής αυταρχισμούς, δεν μπορούν παρά να νιώθουν βαθιά απογοητευμένοι με όσα συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες στην χώρα μας.
Το θέμα της παρακολούθησης του Ν. Ανδρουλάκη είναι σαφέστατα και πρωτίστως πολιτικό. Φανερώνει μια συγκεκριμένη νοοτροπία εκ μέρους της κυβέρνησης, η οποία έμοιαζε εδώ και καιρό να κινείται με τη βεβαιότητα ότι δεν θα χρειαστεί να λογοδοτήσει ποτέ σε κανέναν, ούτε και να εξηγήσει τις πράξεις της στον λαό. Με τέτοια ασυγχώρητη αλαζονεία για οδηγό, ήταν δεδομένο ότι θα κατέληγε να κάνει εκπτώσεις στην λειτουργία των θεσμών και εντέλει της δημοκρατίας. Ποιος μπορεί να ξεχάσει ότι την ώρα που το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ προσεκτικά ζητούσε τη διαλεύκανση της υπόθεσης, στελέχη της Ν.Δ έφταναν στο σημείο να του αποδίδουν «χυδαία αντιπολίτευση»;
Πρέπει να θυμόμαστε ότι στη δημοκρατία δε χωρούν εκπτώσεις. Αν ξεκινήσεις να σχετικοποιείς, να δικαιολογείς ή να αποδέχεσαι πράξεις όπως η παρακολούθηση ενός Έλληνα ευρωβουλευτή και αρχηγού κόμματος, χωρίς να μπαίνεις καν στον κόπο να εξηγήσεις τους λόγους που επιτάσσουν μια τόσο σημαντική απόφαση, τότε βρίσκεσαι ήδη σε ένα εξαιρετικά ολισθηρό και επικίνδυνο μονοπάτι.
Το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ, από την στιγμή που έγινε γνωστή η προσπάθεια παγίδευσης του κινητού του Νίκου Ανδρουλάκη με το «υπερόπλο υποκλοπής» predator μέχρι και την -απρόσμενη- παραδοχή ότι η ΕΥΠ τον παρακολουθούσε επί τρεις μήνες, δεν ζητά τίποτα άλλο παρά μονάχα την αλήθεια. Δεν κατηγορεί κανέναν χωρίς στοιχεία, δεν επιχειρεί να εργαλειοποιήσει την υπόθεση για κολακέψει το κομματικό ή και ευρύτερα το ακροατήριο που «διψά για αίμα». Αλλά και δεν αρκείται στα κυβερνητικά μισόλογα και τις υπεκφυγές. Απαιτεί ξεκάθαρες απαντήσεις και πλήρη διερεύνηση της υπόθεσης εντός του προβλεπόμενου θεσμικού πλαισίου και όχι πίσω από κλειστές πόρτες.
Με προσεκτικές τοποθετήσεις και σεβασμό στους θεσμούς, δίχως μικροπολιτική σκοπιμότητα ή ψηφοθηρική λογική, μακριά από την τοξικότητα και τις ύβρεις, το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ και ο αρχηγός του, επιλέγουν συνειδητά μια νέα πολιτική προσέγγιση που πρέπει να αποτελεί πυξίδα και για το μέλλον: αυτήν της σοβαρότητας, της ειλικρίνειας και της απόλυτης διαφάνειας.
Η διαρραγείσα σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα στους πολίτες και το πολιτικό προσωπικό της χώρας αποτελεί τεράστιο πρόβλημα. Το να μιλάς στον κόσμο ειλικρινά, να του εξηγείς τι συμβαίνει, να του δίνεις τα εργαλεία να καταλάβει και να ερμηνεύσει την πραγματικότητα γύρω του: αυτός είναι ο δρόμος για να διορθωθεί. Δεν θα συμβεί από την μια μέρα στην άλλη, αλλά θα συμβεί. Έτσι κι αλλιώς όλα τα υπόλοιπα, ο λαϊκισμός, η στενή κομματική θεώρηση, ο διχασμός, η αλαζονεία έχουν αποτύχει και συνεχίζουν να αποτυγχάνουν καθημερινά, με δραματικά αποτελέσματα για τον τόπο.
Η μόνη βιώσιμη πολιτική επιλογή για το μέλλον είναι η αλήθεια. Και το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ το έχει καταλάβει. Όσοι επιμένουν να μην το βλέπουν, μάλλον θα βρεθούν προ δυσάρεστων εκπλήξεων.