Όλοι οι άνθρωποι έχουν αφτιά. Τα οποία χρησιμοποιούν για να ακούν, κυρίως, όσα λένε οι άλλοι, είτε γονείς και δάσκαλοι είναι αυτοί, είτε συγγενείς και φίλοι, είτε κάποιοι τελείως ξένοι.
Αφού, λοιπόν, όλοι έχουν αφτιά και συμμετέχουν στις συζητήσεις που γίνονται για τα διάφορα κοινωνικά προβλήματα, γιατί άραγε αυτά διαιωνίζονται άλυτα;
Η απάντηση είναι απλή και πολύπλοκη ταυτόχρονα. Όλοι, κυβερνώντες και κυβερνώμενοι, κρατούντες και πολίτες, ακούν, αλλά λίγοι εισακούν όσα ακούν. Δηλαδή ενώ όλοι ακούν με τα αφτιά του σώματος, λίγοι με τα αφτιά της ψυχής ενστερνίζονται όσα ακούν από τους άλλους και τα επεξεργάζονται με το πνεύμα τους προς κοινωνική ωφέλεια.
Όταν ανακύπτει ένα πρόβλημα, ας μην εθελοτυφλούμε, αλλά όλοι οι πολίτες έχουν το καθήκον να εισακούν όλες τις απόψεις, να συνδυάζουν θέσεις και να προτείνουν, μέσω ενός ελεύθερου και δημοκρατικού, γνήσιου και άδολου διαλόγου, στους συμπολίτες τους λύσεις που θα είναι σύγχρονες, προοδευτικές και θα σέβονται καθολικές αρχές και αξίες όπως η ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Άρα όσο χρήσιμο είναι να εισακούγεται η άποψή μας, τόσο ωφέλιμο είναι για όλους να ακούμε και να εισακούμε και τη γνώμη των συνανθρώπων μας.
Ταυτόχρονα, η τήρηση των νόμων από τους κρατούντες και η μη προσωποληψία κατά την εφαρμογή τους συνιστούν για τους πολίτες την καλύτερη εγγύηση ότι εισακούονται σε ό,τι αφορά τα διάφορα θέματα της δημόσιάς τους ζωής και ότι τα νόμιμα δικαιώματά τους ως μεμονωμένων ατόμων και ως μελών μιας ευνομούμενης και οργανωμένης κοινωνίας προστατεύονται. Διαφορετικά, τα μέλη του κοινωνικού συνόλου θα νιώθουν ότι δεν εισακούεται καθόλου η φωνή τους από τα αρμόδια όργανα της πολιτείας και ότι τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματά τους απειλούνται.
Επίσης, όλοι ομολογούν ότι κατά τον σχεδιασμό και τη λήψη πολιτικών και δημοσιονομικών αποφάσεων είναι σημαντικό να εισακούονται από τους κυβερνώντες η φωνή και οι απόψεις όλων των κοινωνικών φορέων και ομάδων. Με άλλα λόγια, η ίδια η κοινωνία θέτει τις βάσεις για τη λύση των καθημερινών προβλημάτων, όταν ζητείται και εισακούεται η γνώμη όλων των φορέων που εκπροσωπούν διαφορετικά κοινωνικοοικονομικά συμφέροντα με απώτερο σκοπό ένα πιο ανθρώπινο και καλύτερο για όλους μέλλον και δεν πρυτανεύουν ψηφοθηρικές πολιτικές συνδεδεμένες με ένα εσκεμμένα ομιχλώδες παρόν.
Καταλήγοντας, ας επισημάνουμε και το ότι οι μέθοδοι διαβούλευσης, που έχουν μέχρι στιγμής υιοθετηθεί σε διάφορες κοινωνίες του καιρού μας ως μορφές διαλόγου και έκφρασης απόψεων πριν τη λήψη των αποφάσεων ή την ψήφιση νομοσχεδίων, για διάφορους λόγους δεν μπορούν να θεωρηθούν πάντα και παντού επιτυχείς, αφού βλέπουμε να έχουν όλες οι ενδιαφερόμενες πλευρές συχνά την εντύπωση ότι δεν εισακούονται επαρκώς ή/και καθόλου από τους κυβερνώντες. Αυτό ας το λάβουν υπόψη τους οι κρατούντες, εάν θέλουν, βέβαια, να είναι παράδειγμα προς μίμηση και όχι προς αποφυγή από τους πολίτες, εσείς, αλήθεια, τι πιστεύετε;