H Αγγελική Νικολούλη μίλησε για όλα στο περιοδικό ΟΚ! πριν από την πρεμιέρα της εκπομπής της, «Φως στο Τούνελ», την Παρασκευή 14 Οκτωβρίου.
«Η σχέση μου με τον κόσμο ήταν ανέκαθεν πολύ καλή. Μου δείχνουν ότι αναγνωρίζουν την προσπάθεια που κάνουμε για την αποκάλυψη της αλήθειας και τη δικαίωση. Τα σχόλια για τον Σωτηράκη, τον επί χρόνια σκηνοθέτη και κουμπάρο μου, δίνουν και παίρνουν. (Γελάει.) Γιατί να με διακόπτει συνέχεια με διαλείμματα, ειδικά πάνω στο καλύτερο; Δεν είναι λίγες οι φορές που με ρωτούν για το πότε θα γράψω το επόμενο βιβλίο μου κι αν θα δουν κάποιο από αυτά στη μεγάλη οθόνη. Η αγάπη που εισπράττω με αγγίζει και ειλικρινά με συγκινεί» αναφέρει.
Διαβάστε ένα απόσπασμα από τη συνέντευξη της Αγγελικής Νικολούλη
Τελικά στην υπόθεση Πισπιρίγκου τι ήταν αυτό που σε συγκλόνισε περισσότερο;
Η ίδια η υπόθεση, που τόσα χρόνια στο αστυνομικό ρεπορτάζ όμοιά της δεν είχα ξανασυναντήσει… Η μάνα και τα τρία παιδιά της, ο έρωτας χωρίς ανταπόκριση, η εμμονή και η εκδίκηση. Η έλλειψη συναισθήματος και πόνου για τα αγγελούδια που χάθηκαν. Το υπέρμετρο «εγώ», η απάθεια, η κυρίαρχος των πάντων, που θέλει να έχει τον πρώτο λόγο και τον τελευταίο. Να χειραγωγεί για να σε φέρει στα νερά της. Όλα αυτά και άλλα που δεν λέγονται τώρα συνθέτουν για εμένα τα βασικά κομμάτια σε αυτό το αιματοβαμμένο παζλ. Νιώθω ακόμα σοκαρισμένη όχι μόνο ως δημοσιογράφος αλλά και ως μάνα. Το αστυνομικό ρεπορτάζ, ναι, είναι σκληρό. Υπάρχουν όμως υποθέσεις που ξεχωρίζουν και σε επηρεάζουν βαθιά, σε σημαδεύουν όσα χρόνια εμπειρίας και αν έχεις.
Εσύ ανακαλύπτεις πράγματα για τους άλλους που δεν θα ήθελαν να γνωρίζει κανείς. Στη δική σου περίπτωση όμως υπάρχει κάτι, έστω και χαριτωμένο, που δεν μάθαμε ποτέ μέχρι σήμερα;
Θα με χαρακτήριζα παρορμητική, ανοιχτό βιβλίο… Με ξέρει ο κόσμος καλά. Δεν μπορώ να κρύψω εύκολα τα συναισθήματά μου κι αυτό φαίνεται στον αέρα της ζωντανής εκπομπής. Στην υπόθεση της Πάτρας κάποιοι αναρωτήθηκαν πώς αλλοιώθηκε και έσπασε έτσι η φωνή μου μετά το τηλεφώνημα που δέχτηκα για την κεταμίνη που είχε βρεθεί στο αίμα της 9χρονης Τζωρτζίνας. Δεν μπορούσα να πω λέξη στον αέρα για να μην κάνω ζημιά στην έρευνα. Πνιγόμουν όμως κυριολεκτικά από το σοκ.
Η δουλειά αυτή σε έχει κάνει πιο καχύποπτη στις διαπροσωπικές σου σχέσεις;
Πιστεύω πως έχω μάθει πλέον να «διαβάζω» τους ανθρώπους. Δεν θα έλεγα ότι έχω γίνει περισσότερο καχύποπτη. Αντίθετα, κρατώ τη ρομαντική μου πλευρά καθώς θέλω να βλέπω θετικά όσους με πλησιάζουν.
Θεωρείς ότι υπάρχει ηλικιακός ρατσισμός στην τηλεόραση ειδικά για τις γυναίκες;
Προσωπικά, δεν εισπράττω κάτι τέτοιο. Αντίθετα νιώθω τον σεβασμό και την εκτίμηση των γύρω μου. Υπάρχουν άξιες, νεαρές γυναίκες που βρίσκονται στο τιμόνι της ενημέρωσης, ψυχαγωγικών εκπομπών και όχι μόνο. Γυναικοκρατούμενη θα την έλεγα την τηλεόραση σήμερα. Αν μου επιτρέπεις, θα ήθελα να επισημάνω και την παγίδα που υπάρχει. Κάποιοι ιθύνοντες καναλιών εστιάζουν το ενδιαφέρον τους στη νεαρή ηλικία, σε ένα όμορφο πρόσωπο και ένα καλογυμνασμένο κορμί. Καλοδεχούμενα και αυτά γιατί η τηλεόραση είναι εικόνα, αλλά εκείνο που μετράει και μένει είναι το μυαλό και οι συμπεριφορές.
