Αφορολόγητες από το ελληνικό δημόσιο παραμένουν οι αποζημιώσεις – αποδοχές των Ελλήνων ευρωβουλευτών από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καθώς δεν έχει ψηφιστεί από τη Βουλή ειδική νομοθετική ρύθμιση όπως προβλέπει το Σύνταγμα.
Αυτό έκρινε το Συμβούλιο της Επικρατείας, υπό την προεδρία του αντιπροέδρου του Ανωτάτου Δικαστηρίου της χώρας Μιχάλη Πικραμένου και ακύρωσε σχετική απόφαση της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων (ΑΑΔΕ) – η οποία στηρίχτηκε στηρίχθηκε σε γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους.
Ως εκ τούτου μετά από αυτή τη δικαστική εξέλιξη τα ποσά με τα οποία φορολογήθηκαν οι Έλληνες ευρωβουλευτές έως τώρα πρέπει οι αρμόδιες φορολογικές αρχές ή να τα επιστρέψουν ή να τα συμψηφίσουν κατά τις επόμενες φορολογικές χρήσεις.
Η υπόθεση έφτασε στο ΣτΕ μετά από προσφυγή Έλληνα ευρωβουλευτή ο οποίος προέβαλλε την επίμαχη πράξη της Α.Α.Δ.Ε. υποστηρίζοντας ότι αποτελεί ψευδοερμηνευτική εγκύκλιο και επιβάλλει φορολογικό βάρος χωρίς να υπάρχει ειδική νομοθετική διάταξη και χωρίς να έχει δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.
Το Β. Τμήμα του ΣτΕ με την υπ΄ αριθμ. 431/2023 απόφασή του (πρόεδρος ο αντιπρόεδρος Μιχάλης Πικραμένος και εισηγήτρια η σύμβουλος Επικρατείας Βασιλική Μόσχου) δικαίωσαν τον ευρωβουλευτή Νότη Μαριά ο οποίος είχε προσφύγει στην ελληνική δικαιοσύνη.
Οι σύμβουλοι Επικρατείας αφού ερμήνευσαν το Σύνταγμα, τον κανονισμό του Ευρωκοινοβούλιο, την Ευρωπαϊκή και Ελληνική νομοθεσία, αποφάνθηκαν ότι μη νόμιμα έγινε η υπαγωγή της αποζημίωσης των ευρωβουλευτών σε φόρο εισοδήματος, ως εισόδημα από μισθωτή εργασία με πράξη του διοικητή της Α.Α.Δ.Ε., μη δημοσιευθείσα στο Φ.Ε.Κ. Έτσι την ακύρωσαν για λόγους νομιμότητας, αλλά και ασφάλειας δικαίου.
Ειδικότερα, αναφέρεται στην εν λόγω απόφαση ότι «προκειμένου, ο Έλληνας νομοθέτης να υπαγάγει την αποζημίωση αυτή σε φόρο εισοδήματος και ειδική εισφορά αλληλεγγύης με βάση την εθνική νομοθεσία, ασκώντας την κατ’ άρθρο 12 παρ. 3 της απόφασης 2005/684/ΕΚ ευχέρεια που του παρέχεται, πρέπει, σύμφωνα με τις αρχές της νομιμότητας και βεβαιότητας του φόρου, αλλά και της σαφήνειας και προβλέψιμης εφαρμογής των εκάστοτε θεσπιζόμενων κανονιστικών ρυθμίσεων, όπως ιδίως εκείνων με τις οποίες επιβάλλονται φόροι, τέλη, εισφορές κ.λπ., τηρώντας, παράλληλα, την επιταγή του άρθρου 78 παρ. 2 του Συντάγματος να θεσπίσει νέα, σαφή, ειδική διάταξη τυπικού νόμου, εντασσόμενη στον Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος, με την οποία είτε θα υπαγάγει την εν λόγω αποζημίωση (και τη μεταβατική) ευθέως στις διατάξεις περί φορολόγησης μισθωτών υπηρεσιών είτε εμμέσως θεωρώντας αυτήν κατά πλάσμα δικαίου ως εισόδημα από μισθωτή υπηρεσία».
Προσθέτει ακόμα το ΣτΕ ότι η αποζημίωση του Έλληνα ευρωβουλευτή δεν υπόκειται ούτε στην ειδική εισφορά αλληλεγγύης των φυσικών προσώπων.
