Αφγανιστάν

Πρέπει να διαβάσετε

Σπύρος Αλεξάκης
Σπύρος Αλεξάκης
Αρθρογράφος
Ο Σπύρος Αλεξάκης είναι αρθρογράφος

Οι Ταλιμπάν έχουν ήδη μπει στην Καμπούλ.
Το Αφγανιστάν έχει επιστρέψει στα χέρια των ακραίων ισλαμιστών μετά από 20 χρόνια νατοϊκού ελέγχου της ασιατικής αυτής χώρας.
Όλοι οι αναλυτές εστιάζουν στα δικαιώματα των γυναικών,στους φιλοαμερικάνους Αφγανούς,που πέφτουν από τα αεροπλάνα στην προσπάθεια τους να ξεφύγουν και τους Ταλιμπάν και τους τελευταίους που μοιάζουν με άγρια ζώα που βρέθηκαν σε πολυκατάστημα γεμάτο με λαμπιόνια.(Βλ.Βίντεο).

Αρχή του Τέλους

Εμείς αντίθετα θα δούμε το όλο θέμα από μια άλλη οπτική.
Κατά πρώτον πρέπει να πούμε ότι καταρρέει ο μύθος του “μισότρελου Τραμπ”.
Του Τραμπ που έκανε,δήθεν, του κεφαλιού του αποσύροντας αμερικανικά στρατεύματα από τις διάφορες θερμές (και όχι μόνο) περιοχές του Κόσμου.
Γιατί απλούστατα ακριβώς το ίδιο κάνει και ο Μπάιντεν,κάτι που αποδεικνύει (σε όσους αφελώς πίστευαν το αντίθετο) ότι σε Υπερδυνάμεις όπως οι ΗΠΑ δε χαράσσεται η εξωτερική πολιτική από τον εκάστοτε Πρόεδρο αλλά είναι μια συνισταμένη πολλών και διαφορετικών δυνάμεων και συμφερόντων.

Τα συμφέροντα στην παρούσα φάση θέλουν την Αμερική να κάνει ένα (ή και περισσότερα) βήματα πίσω από την παγιωμένη πολιτική της μοναδικής Υπερδύναμης.
Οι ΗΠΑ δεν είναι πια η απόλυτη Υπερδύναμη,το “Empire”, που είχαμε γνωρίσει κάποτε.
Οι ΗΠΑ είναι μια δυτική χώρα που η οικονομία της παράγει χρέη,όπως και των υπόλοιπων δυτικών χωρών,που είναι δημογραφικά γερασμένη, όπως και οι υπόλοιπες δυτικές χώρες, που ο πληθυσμός της δε γεννάει και αναγκάζεται να εισάγει κόσμο από αλλού, όπως κάνουν όλες οι δυτικές χώρες, άρα δεν έχει ούτε τις δυνάμεις (ίσως),ούτε και τη βούληση να συνεχίσει να στέλνει τα (λιγοστά πια) παιδιά της σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου για να περιφρουρήσουν τον (άλλοτε) ιμπεριαλιστικό της ρόλο.

Το τέλος των ΗΠΑ ως ιμπεριαλιστική δύναμη μπορεί σε κάποιους να αρέσει αλλά σε όλους τους στοιχειωδώς σοβαρούς ανθρώπους προκαλεί αγωνία.
Όταν καταρρέει μία Δύναμη αφήνοντας ένα κενό εξουσίας,προφανώς αυτό το κενό καλύπτεται από κάποια άλλη ή άλλες Δυνάμεις που σπεύδουν να πάρουν τη θέση της.
Θα είναι η Κίνα,θα είναι η Ινδία,θα είναι η Ενωμένη Ευρώπη,που όμως έχει τα ίδια ποιοτικά χαρακτηριστικά με τις ΗΠΑ,οπότε δε φαίνεται ούτε αυτή ικανή να αναλάβει έναν τέτοιο ρόλο.
Θα είναι μήπως κάποια Δύναμη που θα προκύψει μέσα από το ριζοσπαστικό Ισλάμ;
Εξέλιξη που νομίζω πως όλοι καταλαβαίνουμε τι θα σήμαινε για την Ελλάδα (και την Κύπρο) και τη θέση που έχουν και οι δύο στο χάρτη της Ανατολικής Μεσογείου.

Η ξένη Υπερδύναμη στον τόπο σου

Δεύτερο σημείο της παρατήρησης ότι όσο δυνατός και αν μοιάζει ο ξένος ιμπεριαλιστής που βρέθηκε στον τόπο σου,κάποια στιγμή θα φύγει από αυτόν.
Είτε είναι Τούρκος,είτε Ενετός,είτε Γερμανός,είτε Εγγλέζος,είτε φυσικά Αμερικάνος όπως συμβαίνει τώρα στο Αφγανιστάν.
Προφανώς όταν εσύ βλέπεις να έρχεται κοτζάμ ασκέρι του Σουλτάνου ή οι σωματώδεις και καλά οργανωμένοι Γερμανοί,δε σου πάει το μυαλό στο ότι και αυτοί κάποια στιγμή θα φύγουν από τον τόπο σου και θα αφήσουν εσένα -που συμμάχησες μαζί τους- ολομόναχο με τους συμπατριώτες σου και την οργή τους παρέα.
Πιστεύεις ότι η Κατοχή θα διατηρηθεί για πάντα και κάνεις ό,τι μπορείς για να ταυτιστείς με την Κατακτητή.Στο τέλος της ιστορίας βέβαια πάντα τρέχεις να πιαστείς από τις ρόδες του αεροπλάνου που φεύγει από το αεροδρόμιο της Καμπούλ,σαν τους κακόμοιρους τους “φιλοδυτικούς” Αφγανούς…

 

Γυναικεία χειραφέτηση 

Τρίτο σημείο οι γυναίκες του Αφγανιστάν.
Σοκαρισμένες γιατί θα αναγκαστούν να βάλουν ξανά burqa.
Πολλές από αυτές μεγαλωμένες μέσα στην εικοσαετία της δυτικής Κατοχής τους είναι άγνωστη η burqa ακόμη και σαν εικόνα.
Είμαστε μαζί τους,προφανώς.
Απλά για άλλη μια φορά η ιστορία αποδεικνύει ότι η περίφημη “γυναικεία χειραφέτηση” είναι αποτέλεσμα μιας σύγκρουσης ανάμεσα σε άνδρες που είναι υπέρ και άνδρες που είναι κατά.
Η χειραφέτηση της Αφγανής γυναίκας ήταν αποτέλεσμα της παρουσίας δυτικών στρατιωτών στο Αφγανιστάν.Τώρα των Νατοϊκών,παλιότερα των Σοβιετικών.
Δεν κέρδισαν κάποιον πόλεμο οι ίδιες οι γυναίκες.
Ούτε στο Αφγανιστάν,ούτε και στην ίδια την Ευρώπη στην πραγματικότητα.
Δεν είχαμε δηλαδή σε ευρεία κλίμακα σύγκρουση γυναικών με άνδρες,την οποία να κέρδισαν οι γυναίκες.

Είχαμε απλά κάποιους προοδευτικούς άντρες που όταν ήρθαν στα πράγματα (Σοβιετική Ένωση προπολεμικά-Δυτικός Κόσμος μετά τον πόλεμο) εφάρμοσαν την ισότητα των δύο φύλων στην κοινωνία.
Και καλά έκαναν.
Απλά αύριο μπορεί η εξέλιξη αυτή να έχει αντίστροφη πορεία προς τα πίσω.
Το βλέπουμε να συμβαίνει στο Αφγανιστάν τώρα,έχει συμβεί και στην Ευρώπη παλιότερα στην περίοδο του Μεσοπολέμου,όταν τα καθεστώτα εκείνα έσυραν τις γυναίκες πίσω στο σπίτι.
Καλό θα ήταν να το έχουν κάποιοι/κάποιες στο μυαλό τους και να εκτιμούν ακόμη και αυτά που μοιάζουν σήμερα δεδομένα.

Άλλα Πρόσφατα