Φέτος, συμπληρώνονται 20 χρόνια από τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, μια διοργάνωση που αποτέλεσε σημαντικό ορόσημο για τη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας τόσο σε επίπεδο υποδομών όσο και σε επίπεδο διεθνούς προβολής. Ωστόσο, δύο δεκαετίες αργότερα, το τοπίο των ολυμπιακών εγκαταστάσεων παρουσιάζει μια εικόνα εγκατάλειψης και απογοήτευσης, αναδεικνύοντας τις ελλείψεις και τις παραλείψεις της Πολιτείας στη διαχείριση και αξιοποίηση αυτής της σημαντικής κληρονομιάς.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004 δεν ήταν μόνο μια αθλητική διοργάνωση, αλλά και μια μεγάλη προσπάθεια εκσυγχρονισμού των αθλητικών υποδομών της χώρας και προβολής της Ελλάδας στη διεθνή σκηνή. Τα έργα που υλοποιήθηκαν τότε, όπως το υπερσύγχρονο Ολυμπιακό Στάδιο, το Ολυμπιακό Χωριό και πολλές άλλες αθλητικές εγκαταστάσεις, αποτελούσαν σύμβολα του νέου ξεκινήματος και της δυναμικής παρουσίας της χώρας στον παγκόσμιο αθλητικό χάρτη. Οι αγώνες έφεραν επίσης σημαντικά οικονομικά οφέλη, δημιουργώντας θέσεις εργασίας και ενισχύοντας τον τουρισμό.
Παρά τα αρχικά αυτά οφέλη, η εγκατάλειψη των ολυμπιακών εγκαταστάσεων είναι η πιο εμφανής απόδειξη της αποτυχίας στη διαχείριση. Πολλές από τις αθλητικές εγκαταστάσεις που κατασκευάστηκαν με υπέρογκα κόστη, βρίσκονται σήμερα σε κατάσταση πλήρους ή μερικής αχρηστίας, παραμελημένες και σε πολλές περιπτώσεις ερειπωμένες. Η απουσία ενός μακροπρόθεσμου σχεδίου αξιοποίησης και συντήρησης αυτών των υποδομών καταδεικνύει την έλλειψη στρατηγικής και την αδυναμία της Πολιτείας να προστατεύσει και να αναπτύξει την πολύτιμη αυτή κληρονομιά.
Το πρόβλημα ξεκινάει από την ασυνέχεια στο ελληνικό κράτος και την πολιτική διαχείριση των έργων. Κάθε φορά που αλλάζει η κυβέρνηση, πολλές επιτροπές και ομάδες εργασίας διαλύονται και επανιδρύονται από την αρχή με νέα πρόσωπα και προσανατολισμό. Αυτή η διακοπή συνέχειας, που παρατηρήθηκε έντονα και στην περίπτωση των Ολυμπιακών Αγώνων, οδήγησε σε καθυστερήσεις, σπατάλη πόρων και, τελικά, στην εγκατάλειψη των έργων. Χωρίς μια μακροπρόθεσμη στρατηγική και τη συνεπή εφαρμογή της, οι ακριβές αυτές υποδομές έμειναν αναξιοποίητες. Αυτή η ασυνέχεια και η έλλειψη θεσμικής μνήμης αποτέλεσαν βασικούς παράγοντες για την τρέχουσα κατάσταση.
Η ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας και η αποτυχία στην μετα-ολυμπιακή διαχείριση των εγκαταστάσεων μας αφήνει με μια αίσθηση χαμένης ευκαιρίας. Η αποτυχία να διατηρηθούν και να αξιοποιηθούν οι ολυμπιακές εγκαταστάσεις δείχνει πόσο σημαντική είναι η συνέπεια και η συνέχεια στη δημόσια διοίκηση. Είναι καιρός η Πολιτεία να αναλάβει τις ευθύνες της και να δράσει άμεσα για να αναζωογονήσει και να αξιοποιήσει αυτή την πολύτιμη κληρονομιά προς όφελος όλων.
Μίρκα Οικονομοπούλου
