Οι άνθρωποι χάνονται μόνο όταν τους ξεχνάμε. Ο Γιάννης Χαλκιαδάκης είναι ζωντανός στη μνήμη και στην καρδιά μας. Σπουδαίος άνθρωπος, προοδευτικός πολίτης, ασυμβίβαστος, ευφυής, αγωνιστής. Ένας ευπατρίδης της δημοσιογραφίας.
Στα 12 χρόνια από τον θάνατο του πόσα δεν μεσολάβησαν; Οι κρίσεις -η μείζονα η οικονομική και η τελευταία του covid που ακόμη δεν λέει να τελειώσει…
Κρίσεις της σύγχρονης ιστορίας μας -που βεβαίως δεν έχουν καμία σχέση με τις εποχές εκείνες των δικών του «πολέμων»- της γερμανοκατοχής, της Αντίστασης και του ΕΑΜ, της μεταπολίτευσης και της εγκαθίδρυσης της Δημοκρατίας, της θεμελίωσης των βάσεων για ανάπτυξη και ευημερία.
Αλλά και σε τοπικό επίπεδο, οι ατέλειωτες πρωτοβουλίες και συμμετοχές του στην τουριστική ανάπτυξη του Ρεθύμνου, την άρση της συγκοινωνιακής απομόνωσης… Με έργα και όχι με λόγια. Πρωταγωνίστησε ενεργά σε κάθε έργο ανάπτυξης που σηματοδότησε νέους ορίζοντες για την πόλη.
Η εφημερίδα «Ρεθεμνιώτικα Νέα» έχει μια περγαμηνή, που την έχουν ελάχιστες, μετρημένες στα δάκτυλα του ενός χεριού, εφημερίδες… Κατέβασε ρολά, αρνούμενη να υπηρετήσει τη δημοσιογραφία, τον ελεύθερο άνθρωπο σε καθεστώς ανελευθερίας… Και ο εκδότης της φυλακίστηκε.
Σήμερα, συμπληρώνονται 12 χρόνια, από τη μέρα εκείνη, που έφυγε για το μεγάλο ταξίδι. Και τα «Ρεθεμνιώτικα Νέα» – πνευματικό του δημιούργημα- δεν ξεχνούν τον ιστορικό τους εκδότη, τον άνθρωπο που τα δημιούργησε και τα ανέδειξε ως μια από τις πλέον αξιόπιστες φωνές της ελληνικής περιφέρειας.
Τον θυμόμαστε, τον σκεφτόμαστε και ανάβουμε ένα κερί στη μνήμη του.
